Paköz, Aslıhan Ece

Paköz, Aslıhan Ece

Job Title

Doktor Öğretim Üyesi

Email Address

aslihanecepakoz@artuklu.edu.tr

Main Affiliation

Department of Architecture / Mimarlık Bölümü

ORCID ID

0000-0002-4806-077X

WoS Researcher ID

ABD-1430-2021

Full item page

Sustainable Development Goals Report Points

SDG data could not be loaded because of an error. Please refresh the page or try again later.

Scholarly Output

31

Articles

22

Citation Count

0

Supervised Theses

0 Scholarly Output Search Results

Now showing 1 - 10 of 31

Rojat Aksoy, Barbülün Taş Bülbülleri: Êzîdîlîk-Yaşam-Mimari
(2024) Paköz, Aslıhan Ece; Department of Architecture / Mimarlık Bölümü
Ezidilerin dini inancı ve sosyal yaşantılarıyla ilgili tarihsel bilgi veren çalışmalar bulunmaktadır. Ancak "Ezidi evleri" ile ilgili bilgiler çok sınırlıdır. Ezidilerin Süryanilerle aynı ya da yakın köylerde yaşamaları sebebiyle Süryani evleri ile ilgili yapılan çalışmaların bir kısmının Ezidi evlerini de kapsadığı düşünülebilir. Ancak mekânlar her kültürde farklı kullanıldığından, bir evin fiziksel özelliklerini tanımlamanın o evde geçen yaşantıyı anlamak konusunda yeterli olmayacağı da akılda tutulmalıdır. Bu kapsamda Rojat Aksoy'un Barbülün Taş Bülbülleri: Êzîdîlîk-Yaşam Mimari isimli kitabı "kırsal mimari" alanında yapılan çalışmalara, "Ezidi evleri"ni de ekleyerek önemli bir katkı sunmuştur.
1950’lerde Ankara: Namık Kemal Mahallesi’nde Gündelik Hayat
(2019) Paköz, Aslıhan Ece; Department of Architecture / Mimarlık Bölümü
1946-1975 yılları arasında Namık Kemal Mahallesi’nde yaşamış olan mimar Nihal Çetintürk ile yapılan söyleşi onun özellikle 1950’li yıllardaki Namık Kemal Mahallesi’ne ait çocukluk anılarının bir derlemesi. Türkiye’de fiziksel çevreye ilişkin anıları içeren dar repertuara bir katkı.
AKTÖR AĞ TEORİSİ İLE VERNAKÜLERE BAKMAK
(2020) Paköz, Aslıhan Ece; Department of Architecture / Mimarlık Bölümü
Bu çalışma, “ilişkisellik” kavramından yola çıkarak “vernaküler” kavramını tartışmaktadır. Bunu yapmak için teorik çerçeve olarak “Aktör Ağ Teorisi” (Actor Network Theory-ANT) benimsenmiştir. Bilindiği gibi modernite; doğa ile toplumu, özne ile nesneyi ayırmaya dayalıdır ve buna göre özne aktif, nesne pasiftir. ANT’ne göre ise, insanlar için doğa ile toplum ayırımı olmadığı gibi saf doğa ya da saf toplum da yoktur. Toplumsallık sadece insanlardan oluşan bir şey değildir ve nesneler olmadan düşünülemez. Böylece ANT’nde toplumsallığın tanımı; sosyal, söylemsel ve nesnel öğelerin bir arada olması olarak yapılır. Her şey bu öğeler arasındaki melez ilişkilerden ibarettir. Bu çalışmada “ilişkisellik” kavramıyla anlatılmak istenen de bu üç öğe arasındaki melez ilişkilerdir. Toplumsal ilişkilere ve bu ilişkilerde nesnelerin rolüne bakmak, mimarlık dünyasındaki bazı kavramsal sorunları anlamak için de bir yol olabilir. ANT çerçevesinden mimarlık alanına bakınca öncelikle disiplinlerin sınırlarının geçirgen olduğunu görülür. Başka bir deyişle saf doğa ya da saf toplum olmadığı gibi saf mimarlık da yoktur. ANT’nde toplumsallık için tanımlanan; sosyal, söylemsel ve nesnel öğeler arasındaki ilişki, toplumsallığı oluşturan öğelerden biri olan mimarlık için de bir aradadır. Bu çalışmada ele alınan vernaküler için de aynı durum söz konusudur. Vernaküler söylemlerde farklı disiplinlerden birçok konu ile ilişki kurularak, mimarlığın disipliner sınırları esnetilmekte ve vernaküleri, bu ilişkileri inşa etmektedir.
Kadıköy, Moda Caddesi’ndeki Portiklerin Yeniden Üretimi
(2019) Paköz, Aslıhan Ece; Sinirlioğlu, Hale; Department of Architecture / Mimarlık Bölümü
Kadıköy’de Moda Caddesi Türkiye’nin en aktif kullanılan kentsel mekanlarından biri. 1960’larda çarşı işlevini taşıyan cadde giderek “her derde deva” bir kamusal alana dönüştü. Bu çalışma, sürekli yeniden üretilen, her yeniden üretilişle yeni anlamlar kazanan bu caddenin tarihini anlatıyorlar.
Geleneksel Maraş Evleri
(2016) Paköz, Aslıhan Ece; Department of Architecture / Mimarlık Bölümü
Maraş’ın geleneksel konut dokusunu, 19. yüzyıl sonu ile 20. yüzyıl başlarına tarihlenen yapılar oluşturmaktadır. Çalışmada, evlerden günümüze kadar gelebilenler arasından seçilen elli ev örnek olarak incelenmiştir. Araştırmanın temel malzemesini Adana Kültür Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu Müdürlüğü ile Kahramanmaraş Müze Müdürlüğü’nden temin edinilen yapılara ait tescil fişleri oluşturmaktadır. Çalışmada öncelikle, her evle ilgili bilgiler düzenlenen tabloda tek tek sıralanmıştır. Daha sonra incelenen evlerin tamamı ele alınarak ortak özellikler tespit edilmeye çalışılmıştır. Yapılan çalışmada evlerin, hem birbirinden çok farklı özelliklere sahip olduğu hem de ortak yanları olduğu görülmüştür.
Vernaküler Mimarlık Söylemlerinde Özcülük: Yanıt Bekleyen Sorular
(2018) Paköz, Aslıhan Ece; Department of Architecture / Mimarlık Bölümü
Halk mimarisi veya vernaküler mimarlık Türkiye’de en sevilen söylem üretim alanlarından biri. Ne var ki, aynı alanda verimli ve çeşitlilik gösteren bir yazım etkinliği yok. Bu makale bu söylem üretim bölgesinin erken evresini temsil eden bir grup araştırmacının yazdıklarını akla getirdiği sorular çerçevesinde irdeliyor.
Dinar-Bademli Cami: Mimari Özellikleri ve Kalem İşleri
(2020) Paköz, Aslıhan Ece; Boşdurmaz, Nurcan; Ünal, Zeynep Gül; Department of Architecture / Mimarlık Bölümü
Afyonkarahisar’ın Dinar ilçesi, Bademli Köyü’ndeki Bademli Cami Geç Osmanlı dönemine tarihlenmektedir. Anadolu’da birçok şehirde olduğu gibi Afyonkarahisar’da da bu dönem etkileriyle bezenmiş camiler vardır. Bademli Cami yoğun bir bezeme programına sahip olması ve bezemelerinin özgün niteliklerini koruması açısından önemli bir örnek teşkil etmektedir. Ahşap direkli, düz ahşap tavanlı bu caminin kârgir duvarları sıva üzerine renkli kalem işleriyle bezenmiştir. Bunlar arasında en dikkat çeken kalem işi son cemaat yerindeki Sultan II.Abdülhamid’in tuğrasıdır. Bunun yanı sıra caminin giriş kapısından içeriye doğru devam eden yazı programı, 20. yüzyıl başında mekândaki ibadetin sembolik yansımasının nasıl algılandığını göstermesi açısından önemlidir. Caminin mimari özellikleri ile beraber çeşitli süslemelerden oluşan kalem işleri bu çalışmanın konusunu oluşturmaktadır. Çalışmada; hem bakım ve onarım eksikliğine hem de kullanıma bağlı koruma sorunları yaşayan Bademli Cami’nin sahip olduğu özgün niteliklerin korunması için koruma önerileri de verilmektedir. Bu konuda makale yazarları tarafından 2018 yılında hazırlanan koruma projesinden yararlanılmıştır.
Geleneksel Maraş Evlerinin Mimari Özellikleri
(2013) Paköz, Aslıhan Ece; Department of Architecture / Mimarlık Bölümü
Bu araştırma, Kahramanmaraş kent merkezinde bulunan geleneksel sivil mimari yapılarını inceleyerek genel karakteristiklerini tanımlamayı amaçlamaktadır. Araştırmanın kapsamını Maraş kentinin eski mahallelerinden; Ekmekçi, Gazipaşa, Kayabaşı, Kurtuluş, Turan ve Yörükselim mahallelerinde bulunan ve tescilli kültür varlıkları listesinde olan 50 ev oluşturmaktadır. Geleneksel kent dokusuna ait haritalar, eski fotoğraf ve gravürler, Adana Koruma Bölge Müdürlüğü ve Kahramanmaraş Müze Müdürlüğü’nden yapılara ait tescil fişleri araştırmanın temel materyallerini oluşturmaktadır. Araştırmada yapılara ilişkin yazılı ve görsel materyallerin yanı sıra yapıların rölöveleri hazırlanmış ve elde edilen bulgulara göre Kahramanmaraş kentinin geleneksel sivil mimari yapılarının genel karakteristikleri tanımlanmıştır. Araştırma sonucunda geleneksel Maraş evlerinin biçimlenmesinde iklim, topografya gibi doğal çevre özelliklerinden sosyal ve ekonomik yapıya dek uzanan bir dizi değişkenin etkili olduğu tespit edilmiştir.
Eski Evler Tarihi Belgelerdir
(2021) Paköz, Aslıhan Ece; Department of Architecture / Mimarlık Bölümü
Aslıhan Ece Paköz ile Maraş Evleri hakkında yapılan söyleşi.
Mimarlık ve Sokak Hayvanları: Bir Mimari Tasarım Stüdyosu Çalışması
(2022) Paköz, Aslıhan Ece; Department of Architecture / Mimarlık Bölümü
Mekândan söz etmek, mekânın üretiminde rol oynayan tüm aktörleri ve süreçleri bütünsel değerlendirmeyi gerektirir. Mekânın üretiminde rol oynayan aktörler ise sadece insanlar değil. Son yıllarda yaşanan salgınlar ve küresel iklim felaketleri, insanı doğadan üstün gören ya da doğa ile toplumu iki ayrı varoluş alanı olarak kabul eden düşüncenin yıkıcı sonuçlarını bir kez daha gösterdi. Bu sebeple,sosyal bilimlerde yeniden tartışılmaya başlanan doğa-toplum ayrımının, mimarlık alanında da daha çok tartışılması gerekli. Mekânın toplumsal bir üretim olduğunu söyleyen mekân teorilerinde, bu ayrımın sorunsallaştırıldığı ve gündelik hayatın akışını değiştiren hayvanlar üzerine de düşünüldüğü görülür. Bu kapsamda çalışmada; doğa, toplum, mekân kavramları hayvanlar üzerinden ele alınarak, bu konuda Mardin Artuklu Üniversitesi, Mimarlık Bölümü'nde 2021-2022 eğitim-öğretim dönemi güz yarıyılında yapılan bir mimari tasarım atölyesi ile ilgili bilgiler paylaşılıyor. "Sokak Hayvanları için Geçici Tedavi ve Rehabilitasyon Merkezi" isimli bu projede genelde tüm sokak hayvanları, özelde ise Mardin'in tarihi kent merkezinde, çöp toplama ve malzeme taşıma işlerinde çalıştırılan eşekler ile turizm alanında çalıştırılan atlar üzerine sorgulamalar yapıldı. Kentin topografyası ve yaz aylarındaki aşırı sıcak iklim şartları düşünüldüğünde bu hayvanların yaşadığı zorluklar gözlemlendi. Mimari tasarım atölyesinde bu konuda yapılan tartışmalarla birlikte, bu hayvanların yaşadıkları sorunlara çözüm önerileri getirmek için mimari üretimler yapıldı. Yapılan bu çalışmanın, hayvanlarla birlikte daha adil yaşam arayışının sürdürülmesine katkı sağlaması ve bu konuda mimarlık alanında bir farkındalık yaratması umulmaktadır.