Taşgüzen Polat, Zemzem

Taşgüzen Polat, Zemzem

Job Title

Doktor Öğretim Üyesi

Email Address

zemzemtasguzen@artuklu.edu.tr

Main Affiliation

Department of Architecture / Mimarlık Bölümü

ORCID ID

0000-0001-7766-4487

WoS Researcher ID

JTT-1019-2023

Full item page

Scholarly Output

14

Articles

5

Citation Count

0

Supervised Theses

0 Scholarly Output Search Results

Now showing 1 - 10 of 10

PANDEMIC STATE OF HOME: EVERYDAY PRACTICES, HOUSEHOLD RELATIONS AND TIME
(INTERNATIONAL COVID-19 AND CURRENT ISSUES CONGRESS, 2021) Taşgüzen Polat, Zemzem
Pandemic has brought a radical change in the daily lives of the individuals. Distinction between work and home has disappeared for many professional groups, and as a result home has become “the space of action” of the new practices, in other words, the “space of everything”. Although the changes of activities in the public space and the age range restrictions directly affected the way and duration of the old/routines in the house, the extent of their reflection on the space and also on the household relations remains unknown. The aim of this study is to analyze the changing relationships within domestic environments in the context of everyday practices and household relationality, with their organic and dynamic structures. To provide an analysis, in-depth individual interviews were conducted in 2020-May with three women living in different cities, who continued their work in home-office setting over the three months of quarantine. Larger households were preferred in order to interpret household relations. Based on the the daily life narratives of the interviewees (1)practice/time and (2)movement diagrams were created, regarding both the pre-pandemic and the pandemic process. Practice/time diagrams makes visible how much time was spent on a daily basis on which practices. Movement diagrams, on the other hand, reveals which spaces were used in what way, household encounters, least/most used areas, and domestic boundaries. These diagrams are valuable for questioning the patterns of home and discourses such as “life fits into the home” and enables a multi- faceted evaluation of differences and similarities in lived and embodied experiences in the domestic environment.
Pandemi Sürecinde Ev: Gündelik Pratikler ve Yeni Kamusallığın Deneyimi
(İdealkent, 2021) Taşgüzen Polat, Zemzem
Ev, içinde konumlandığımız hallerimizle birlikte sürekli değiştirdiğimiz; en fazla değişimin kendisini konuşmamız gereken bir kamusallığa işaret eder. Bu değişim, zamanı da vurgulamayı gerektirir; gündelik zaman, toplumsal süreçler, kırılma anları vb. Bir kırılma, aynı zamanda “ortaklaşma” durumlarından biri, dünyada milyonlarca insanı “evde kalmaya” zorlayan Co- vid-19 pandemisi olmuştur. Pratiklerimizin değiştiği ve yenilerinin eve girdiği bu süreçte, or- tak bir sorunsalın içinden geçen bireyler olarak evi nasıl dönüştürdük ve yeni kamusallığı nasıl deneyimledik? Farklı deneyimleri ortaya koymak, genelleştirme eğiliminin baskın olduğu her durumda olduğu gibi, gündelik hayatın eve sığdığı-sığamadığının tartışıldığı bu süreçte de önemlidir. Gündelik değişimi anlayabilmek açısından, çalışma ortamını eve taşıyabilen, Tür- kiye’de farklı şehirlerde yaşayan yedi kadınla çevrimiçi/görüntülü görüşmeler gerçekleştirildi. Görüşmeler sonucunda bazı meselelerin ön plana çıktığı, farklı şekillerde tekrarlandığı görül- müştür: pratiklerin ve mekânın dönüşümü, mekândan farklı istifade etme yollarının aranması, boş zamana yabancılaşma, kişinin gündelik ritmiyle, toplumsal ritmin uzlaşamama hali ve ka- musal alan eksikliğinin deneyimlenme halleri. Bu çalışmada pandemi durumuyla çatışma/uz- laşma kaygısı taşımadan, meseleye gündelik pratiklerin ve yeni kamusallığın deneyimi açısın- dan eleştirel yaklaşmak amaçlanmıştır. Bu kapsamda, görüşme yapılan öznelerin gündelik ha- yat anlatıları Henri Lefebvre’nin boş zaman, yabancılaşma, ritim kavramları üzerinden tartı- şılmıştır.
From Social Housing to the Gated Community: A Story of Urban Transformation in Şanlıurfa
(İdealkent Yayınları, 2022) Taşgüzen Polat, Zemzem
Housing of the municipal employees of the first social housing projects built in Selahaddin Eyyubi neighborhood of Şanlıurfa in the 1960s, were demolished in the early 2000s as a part of urban transformation project. Following its demolition, Polatkan gated community was built on the same site within 10 years. These 12-blocks of 12-story buildings, which form a typology that is incompatible with the urban tissue, have launched an "urban transformation" debate in public in regards to both the spatial quality and the everyday practices. This study discusses housing and gated communities through their everyday life practices, spatial qualities and the urban environment in which they are located, articulating to the literature of housing/urban transformation policies through an example of a peripheral city.
Bozova İçin Yeni Senaryolar
(Puna Yayın, 2014) Taşgüzen Polat, Zemzem
Şanlıurfa’nın Bozova ilçesi için geliştirilen fikir projesi, mevcut kullanımların izini sürerek alanın kentin sosyal yaşamına daha yoğun olarak katılımını güçlendirmeyi amaçlıyor.
Homes in Mardin: Women's Reproduction Of Daily Life In Pandemic Times
(European Sociological Association, 2021) Taşgüzen Polat, Zemzem
"The home is not the one tame place in a world of adventure; it is the one wild place in a world of rules and set tasks." G. K. Chesterton. Pandemic has transformed our daily lives and domestic practices and has redefined the gender roles within those practices drastically. While it remains uncertain how long it will last, how this transformation takes hold in different contexts and how permanent these will be remains as important questions. Taking the historical city of Mardin as the case, this study aims to understand how women experience the home during the pandemic times and discuss the ways in which they reproduce the daily life in different housing typologies. Along with its unique topography, coexistence of different ethnicities and religions in the region for centuries affected Mardin's urban development and social and spatial character. Today, Mardin has an urban landscape consisting of various housing typologies where traditional and modern ways of domesticity coexist: traditional stone house, country house, apartments and gated communities. In- depth interviews will be conducted with women living in these four housing typologies, coming from different marital and employment status to understand new practices and how they transform the home, and how old/routine domestic practices have transformed over time and through the pandemic. Everyday narratives of individuals will be discussed through Lefebvre’s concepts of production, praxis and rhythm. In every city, the daily production of women has a vital place in the context of social production, and this study aims to offer an insight into how the pandemic has affected this, drawing parallels between subjective and local and universal conditions impacting them.
Evin Pandemi Hali: Gündelik Pratikler, Hanehalkı İlişkileri Ve Zaman
(Literatürk Academia, 2021) Taşgüzen Polat, Zemzem
Pandemic has brought a radical change in the daily lives of the individuals. Distinction between work and home has disappeared for many professional groups, and as a result home has become “the space of action” of the new practices, in other words, the “space of everything”. Although the changes of activities in the public space and the age range restrictions directly affected the way and duration of the old/routines in the house, the extent of their reflection on the space and also on the household relations remains unknown. The aim of this study is to analyze the changing relationships within domestic environments in the context of everyday practices and household relationality, with their organic and dynamic structures. To provide an analysis, in-depth individual interviews were conducted in 2020-May with three women living in different cities, who continued their work in home-office setting over the three months of quarantine. Larger households were preferred in order to interpret household relations. Based on the the daily life narratives of the interviewees (1)practice/time and (2)movement diagrams were created, regarding both the pre-pandemic and the pandemic process. Practice/time diagrams makes visible how much time was spent on a daily basis on which practices. Movement diagrams, on the other hand, reveals which spaces were used in what way, household encounters, least/most used areas, and domestic boundaries. These diagrams are valuable for questioning the patterns of home and discourses such as “life fits into the home” and enables a multi-faceted evaluation of differences and similarities in lived and embodied experiences in the domestic environment.
Bozova'nın Yeni Yüzü: Bozova Su Ve Tabiat Parkı
(Karacadağ Kalkınma Ajansı, 2015) Taşgüzen Polat, Zemzem
Bozova Su ve Tabiat Parkı için hazırlanan bu çalışma yaklaşık 2 aylık bir sürecin sonucudur. Fizibilite Raporları’nın standart şablonu dışında bir çalışma amaçlanmış; alana ilişkin hem Kentsel Tasarım Fikir Önerisi geliştirilmiş, hem de literatür araştırmaların ve Türkiye’deki güncel durumun çalışmada yer alması sağlanmıştır. Özellikle, Türkiye’deki Doğa ve Su Sporları Merkezlerinin son yıllardaki artışına yerel ve ulusal basında yer aldıkları şekliyle çalışma içerisinde yer verilmiştir. Bu yaklaşım Su Sporları’na yönelik talebin ve ihtiyacın görünür kılınması ve çalışmanın gerekçelendirilmesi açısından önemlidir. Diğer yandan, birçok şehirden önce Bozova’da, (1990’ların sonlarına doğru) Doğa ve Su Sporları’na yöne- lik bu tarz çalışmaların başlamış ol- ması, alanın birçok Uluslararası Atatürk Barajı Su Sporları Şenlikleri’ne ev sahipliği yapmış olması dikkate değerdir ve çok önemlidir.
Sosyal Konuttan Güvenlikli Siteye: Şanlıurfa’dan Bir Kentsel Dönüşüm Hikâyesi
(İdealkent, 2022) Taşgüzen Polat, Zemzem
Şanlıurfa’nın Selahaddin Eyyübi mahallesinde 1960’lı yıllarda inşa edilen, kentin ilk sosyal konutlarından olan Belediye lojmanları, kentsel dönüşüm kapsamında 2000’li yılların başında yıkılmış; yerine yaklaşık 10 yıllık bir zaman içinde, Polatkan Sitesi inşa edilmiştir. İçinde bulunduğu kentsel dokuyla uyumsuz bir tipoloji oluşturan 12 bloklu 12 katlı Polatkan Sitesi, yan yana duran ama duvarlarla ayrılan, tipoloji olarak birbirine benzer ama “yaşam kalitesi” olarak eşitliksiz iki konut grubundan oluşur. Eski lojman sakinlerinin payına ise, sitenin vadettiği sosyal olanaklardan mahrum bırakılan düşük standartlı konut grubunda yaşamak düşer. Bu metnin amacı, lojmanı ve kapalı siteyi, gündelik yaşam pratikleri, mekânsal nitelik ve içinde bulunduğu toplumsallık bağlamında tartışmaktır. Lojman yaşamının geçmiş deneyimini hatırlamak ve günümüz Polatkan sitesi kullanıcılarının gündelik hayatını anlamak adına, görüşmecilerin evlerinde bireysel derinlikli görüşmeler gerçekleştirilmiş; mekânsal ve sosyal değişim, fotoğraflar ve öznelerin gündelik hayat anlatıları üzerinden tartışılmıştır. Kendisi de hâlihazırda ayakta duran bu lojmanlardan birinde çocukluğunun belli bir dönemini geçirmiş olan yazarın gözlem ve deneyimi de çalışmada yer bulmuştur. Bu çalışmanın bir diğer amacı, konut/kentsel dönüşüm politikaları alanındaki tartışmalara merkez dışı bir kent örneği üzerinden eklemlenmektir.
Eski Mardin’de Bir Mikro-Tarih Anlatısı: Çamurdaş Evi
(Mardin Artuklu Üniversitesi, 2021) Taşgüzen Polat, Zemzem; Çamurdaş, Sibel
Mardin Artuklu ilçesi kentsel sit alanı manzarasının en bilindik imgesi, geleneksel konut örüntüsünün yoğunlukta olduğu bir görsellik sunmakta ve eski kent dokusunun, kalenin en yüksek konumda olduğu eğimli bir topografya üzerinde biçimlenmektedir. 2010 tarihinden sonra hız kazanan yeniden işlevlendirme çalışmalarıyla birlikte bu konut stoğunun bir bölümü butik otel, kafe ve restoran gibi yapılara dönüştürülmüştür. Çoğunlukla ‘yeni’ kentin görece konforlu konutlarında yaşamak için ve turizm odaklı restorasyon süreçleri yüzünden terk edilen bu yapılarda ‘geçmişte nasıl yaşandığı’, sadece nostalji temelli ve sınırlı bir anlatı olarak bilinmektedir. Bu çalışmanın amacı, Mardin kültür envanterinde yer alan, günümüzde Çamurdaş ailesinin yaşadığı Artuklu İlçesi Şehidiye Mahallesi numara 130’da bulunan konutun tarihselliğini, gündelik hayat pratikleri ve mekansal kullanımları üzerinden tartışmaktır. Yöntem olarak evde yaşayanlarla sözlü tarih çalışması yapılmış, öznelerin anlatıları üzerinden evin yakın geçmişteki ve günümüzdeki mekansal kullanım planları oluşturulmuştur. Böylece -ikinci dereceden koruma kapsamında olan- bir konuta dair, fiziksel özelliklerinin ötesinde güncel bir bilgi üretiminin ortaya konulması amaçlanmıştır.
Mekânsal Üretim ve Tüketim İlişkilerinde Toplumsal Sendromlar: Şanlıurfa Topçu Meydanı Örneği
(Türkiye Kentsel Morfoloji Ağı, 2018) Taşgüzen Polat, Zemzem; Yılmaz, Elif Ebru
Şanlıurfa Topçu Meydanı örneği, kentin eski ve yeni yerleşim bölgeleri arasındaki stratejik konumu, yaklaşık yüzyıllık tarihi içerisinde geçirdiği değişim ve adaptasyon süreçleriyle beraber parçalanarak; bugün sınırlarını tanımlayan hastane, konut, işyeri ve kamu yapıları gibi birbirinden farklı mekânsallıklarla çevrelenmiş olması bakımından kritik bir öneme sahiptir. Meydan, bu yapılar arasında merkezileşmiş ancak karma kullanım imkânlarına rağmen sadece içinden geçilip gidilen; duyuru, reklam panoları ve eklektik tarihi ögelerle seyre sunulan bir dekor mekân halini almıştır. Kurtuluş Savaşı’ndan önce fizyolojik ve işlevsel açıdan bir meydan olma özelliğinden yoksun olan bu alan, yerel halkın milis güçlere karşı gösterdiği savunma ve başarıyı simgeleyen toplumsal bir mekâna dönüşmüş; Topçu Meydanı ismini almıştır. Şanlıurfa’daki ilk kentsel kimlik bilincinin temsil mekânı olan bu alan, 1960’lı ve 1970’li yıllarda inşa edilen Valilik Binası, Adliye Sarayı ve mevcut Şehbenderiye Camisi’yle beraber dini ve idari bir kontrol merkezi haline gelmiştir. Yıllar içerisinde aşama aşama yapılaşarak siyasallaştırılan meydanın, 2011 yılında yine aşama aşama yıkılarak kamusallaşma yolu açılmıştır. Yıkım sürecinden sonra ortaya çıkan boşluk, duyarlı birey ve sivil toplum örgütlerinin fikir ve öneri geliştirdikleri bir kamusal tartışmayı tetiklemiş; ancak, yerel yönetim özel bir proje kapsamında meydanı; zemin altı otoparka ve yüzeyi tamamen sert zeminden oluşan bir miting alanına dönüştürmüştür. Meydan, kentin tarihi ve toplumsal yaşamıyla hiç alakası olmayan bir karakter ile tanımlanarak ‘Rabia’ ismini almıştır. Meydanın yeni morfolojik yapısı, nesneler ve seyre sunulan imgeler; toplumsal bellek ve toplumsalı tanımlayan içkin ilişkiler ağında manipülasyona yol açmış; mekân üzerinden kentin ilk semboller tartışması gerçekleşmiştir. Bu çalışmanın amacı anıtsal değere sahip bir kent boşluğunun, tarihsel süreç içinde geçirdiği morfolojik dönüşümleri, mekânın sömürgeleştirilme süreçlerindeki iktidar araçlarını ve bu dönüşümlerin toplumsal pratiklere etkilerini araştırmakla beraber; mekânsal üretim ve tüketim biçimlerinin tetiklediği toplumsal semptomları sorgulamaktır. Bu çalışmada, tasarlanan mekân ile algılanan mekân arasındaki gerilimden ortaya çıkan söylemsel çeşitliliğe ve tarihsel imgelerin güncel kitlesel üretimine odaklanılacaktır. Bu bağlamda saha çalışması, arşiv ve literatür taraması birbirini destekler nitelikte yürütülerek; mevcut yapı ve sembol görselleriyle beraber sözlü tarih çalışmalarından yararlanılacaktır. Meydana dair yapısal ve görsel veriler, işlevleri ve ölçülebilir kriterlerinden ziyade temsil ettikleri ve/veya tetikledikleri imgeler, fikirler ve analojilere dikkat çekmek amacıyla kullanılacaktır. Mekânsal form ve algı ilişkisini fizyolojik şablonlarla karakterize etmek yerine, Lefebvre’nin ‘kamusal ve temsil mekânlarına’ dair çözümlemeleri benimsenerek; imge ve temsiller arasındaki ilişki Deleuze ve Guattari’nin ‘yersiz-yurtsuzlaşma’ kavramı üzerinden fragmanter bir yapıyla aktarılacaktır.