Şimşek, Deryanur

Şimşek, Deryanur

Job Title

Araştırma Görevlisi

Main Affiliation

Department of Architecture / Mimarlık Bölümü

ORCID ID

0000-0002-9810-8727

Full item page

Scholarly Output

18

Articles

4

Citation Count

0

Supervised Theses

0 Scholarly Output Search Results

Now showing 1 - 10 of 13

ANTITOKSIK EKOLOJIK SPOR KÖYÜ TASARIMI: KOCAELI SARISU ÖRNEĞI
(Türkiye Sağlıklı Kentler Birliği, 2020) Şimşek, Deryanur; Karatoprak, Duygu; İnce, Işıl; Özdemir, Mine
Sarısu Çayı ve çevresi konum olarak İstanbul, Kocaeli, Bursa gibi büyük şehirlere yakınlığı, sahip olduğu doğal alanların, yerli turist ağırlaması, diğer önemli varlıklarının yanı sıra; bu alanın turizm potansiyelini de öne çıkarmaktadır. Bölgenin sahip olduğu tarım, hayvancılık gibi potansiyeller doğrultusunda bölgenin “Ekoköy” konsepti ile tasarlanması, sürdürülebilir ve doğaya en az müdahale ile alanın fiziksel ve sosyal olarak yeniden kazanılmasını sağlayacaktır. Alanın dönemsel turist ağırlamasının ötesinde her sezon canlı kalmasını sağlayacak bir tasarım geliştirmek, amaçlardan biridir. Ayrıca tarım faaliyetleri agroturizm ile desteklenerek hem katılımcı odaklı tarım hem konaklamanın bir arada olduğu bir anlayış benimsenerek proje alanını ekonomik olarak da güçlendirecek tasarımlar yapılması kararlaştırılmıştır. Alanda mevcutta yapılan kano, balıkçılık, dağ yürüyüşleri gibi sporlar desteklenerek bu alanın “Ekolojik Spor Köyü” olması hedeflenmiştir. Bu alanda yapılacak tasarımın çıkış noktası olarak düşünülen ve kullanıcının tüm kötü enerjisinden arındığı, üretime katıldığı, sağlıklı beslendiği, temiz bir nefes aldığı, doğaya karşı değil doğaya temas ederek yaşadığı; sürdürülebilir, sıfır atık temelli, kendi içinde kendine yetebilen toksinlerinden arınmış bir mekân yapma olgusuyla proje “Antitoksik Ekolojik Spor Köyü” başlığı altında gelişmeye devam etmiştir.
Sürdürülebilir Kentsel Dönüşüm Süreçlerinde Çocukların Rolü, Tanımlar ve Örnekler
(Çizgi Yayınevi, 2023) Şimşek, Deryanur; Şimşek, Deryanur
Öncelikli olarak çalışmamızın temel kavramlarından olan kentsel dönüşümle ilgili tanımlara yer vermek gerekir. Kentsel dönüşüm, birçok farklı unsurun etkisiyle zamanla işlevini yitirmiş, yıpranmış ömrünü tamamlamış yapıların oluşturduğu kentsel dokunun günün şartları ve ihtiyaçları neticesinde yeniden ele alınması, değiştirilmesi, dönüştürülmesi ve yeniden kent hayatına kazandırılmasıdır (Ertaş ve Bayındır, 2020; McCormick vd., 2013; Özden, 2001). TDK’ya göre ise kentin imar planına uymayan ruhsatsız binalarının yıkılıp, planlara uygun olarak toplu yerleşim alanlarının oluşturulması olarak tanımlanan “Kentsel dönüşüm” kavramı, özetle kentleşmenin bir sonucu olarak karşımıza çıkan sorunların çözümüne ilişkin rehabilitasyon, geliştirme ve koruma çalışmaları olarak tanımlanabilmektedir. Kentsel dönüşüm kavramına ilişkin yapılan tanımlar incelendiğinde, kentsel dönüşümün yalnızca mekânsal bir müdahale olarak tanımlara yansıdığı görülebilmektedir. Fakat kentsel dönüşüm yalnızca fiziksel değil; sosyal, kültürel ve ekonomik olarak da yenilenmeyi ve dönüşmeyi sağlamaktadır. Bu bağlamda kentlerin sahip oldukları kimliklerin korunması, yapılı çevrenin fiziksel kalitesinin arttırılması, kentlerin sahip oldukları sosyal ve ekonomik düzeyin yükseltilmesi ve ekonomik işlevlerin tanımlanması gibi eylemler kentsel dönüşümün amaçlarından birkaçını oluşturmaktadır (Özden, 2001). Kentsel dönüşüm kavramı I. ve II. Dünya Savaşları sonrasında üniter devlet kentlerini yeniden ayağa kaldırmak için ideolojik bir yaklaşımla kültürel ve tarihi değerlerinin korunduğu yeni şehir inşası olarak planlanmıştır. Uzun yıllar politik ve stratejik bir hedef olarak ele alınmış bu olgu ilk kez gelişmiş Avrupa kentlerinde sosyal ve ekonomik açıdan çöküntü alanlarının yeniden canlandırılması ve kente kazandırılmasına yönelik çalışmalar ve uygulamalar yapılmasıyla birlikte mekânda karşılık bulmuştur (Ataöv ve Osmay, 2007). Bu çalışmalar ve uygulamalar genellikle düşük nüfus ve gelir grubuna sahip kentlilerin fiziksel ve ekonomik anlamda yetersiz yaşam alanlarında, terk edilmiş limanlarda ve sanayi alanlarında uygulanmıştır. Kentsel dönüşüm kavramı, gecekondulaşma ve çarpık kentleşme pratiklerinde yaşanan artışla birlikte gün geçtikçe önem kazanmış ve günümüzde kent yönetiminde önemli bir politika haline gelmiştir. Kentsel dönüşüm çalışmalarında, kentin rehabilitasyonu yapılırken kente yapılan müdahalelerin sonuçlarının sürdürülebilirliğinin sağlanması da oldukça kritik olmaktadır. Bu bağlamda sürdürülebilir kent ve sürdürülebilir kentleşme kavramları öne çıkmaktadır.
Tarihi Yapıların Üç Boyutlu Replikasyonları Üzerine Bir Değerlendirme
(2024) Kutlu, İzzettin; Şimşek, Deryanur
Anadolu, tarihi boyunca birçok medeniyete ev sahipliği yapmış ve bu süreçte eşsiz bir kültürel miras oluşturmuştur. Bu miras, bölgenin kimliğini ve tarihini yansıtan önemli unsurlar barındırmaktadır. Tarihi yapıların korunması, sosyal, tarihi ve kültürel değerlerin sürdürülmesi açısından da kritik bir öneme sahiptir. Bu çalışma, tarihi yapıların korunmasına yönelik dijital tekniklerin entegrasyonunu incelemektedir. Araştırmanın amacı, 3D baskı yöntemlerin süreçlerini ele almak ve restorasyon süreçlerine sağlayabileceği katkıları ortaya koymaktır. Çalışma sürecinde, öncelikle Midyat’ta sivil mimarlık örneği olan tarihi bir yapının detaylı dijital modeli oluşturulmuş, ardından bu model 3D baskı ile fiziksel nesneler üretilebilecek hale getirilmiştir. Çalışma saha çalışması, dijital model oluşturma, 3D baskı üretim süreci ve değerlendirmeler olmak üzere 4 aşamalı bir süreci içermektedir. Gerçekleştirilen belgeleme ve replikasyon süreçlerinin, yalnızca yapının tarihsel bütünlüğünü koruma amacını taşımakla kalmadığı aynı zamanda bu yapıların sahip olduğu estetik ve kültürel değerleri geleceğe taşıma açısından da hayati bir öneme sahip olduğu tespit edilmiştir. Bu süreçler, yerel halkın kültürel mirasa yönelik farkındalığını ve ilgisini artırarak geçmiş ile gelecek arasındaki bağın güçlendirilmesine katkıda bulunmaktadır. Bu çerçevede, Midyat’taki sivil mimarlık örneklerinin korunması, yalnızca toplumsal hafızanın sürekliliği için değil, aynı zamanda bölgenin kültürel mirasının küresel ölçekte tanınması ve takdir edilmesi için de büyük bir önem taşımaktadır.
Sosyal Kent Parametresi Olarak Sosyal Konut: Nusaybin TOKİ Konutları
(2022) Şimşek, Deryanur
Beslenme gibi bir temel ihtiyaç olan barınma ihtiyacı, mekânsal olarak kentlerde konut üretimleri ile karşılık bulmaktadır. Barınmanın insani bir ihtiyaç olmasının yanı sıra temel bir hak olması ve devletler tarafında güvence altına alınması gerekliliği söz konusudur. Bu bağlamda devletler, sosyal ve ekonomik düzeyi gelişmemiş olan toplumsal kesimlerin ve grupların barınma ihtiyacını karşılamak için konut üretimi sağlamalıdır. Endüstriyel gelişmeler ve kır-kent arası yaşanan yoğun göçler, konut sorunun artmasına sebep olmuştur. Konut sorunu sadece iş istihdamı konusu ile sınırlanmayıp afet, göç ve savaşların yaşandığı bölgeler için de önemli bir sorun olmaktadır. İç ve dış çatışmaların yaşandığı bir sınır kenti olan Nusaybin’de, 2015 yılında yaşanan yıkım sonrası rehabilitasyonu sağlamak amacıyla 2016 yılında riskli alan ilan edilen yerlerde Toplu Konut İdaresi Başkanlığı (TOKİ) tarafından sosyal konutlar üretilmiştir. Bu çalışma, Nusaybin’de TOKİ konutlarının üretim öncesi süreçte yaşanan yıkımların morfolojik değişimini ve konut üretimi tamamlandıktan sonra alanda yaşanan fiziksel ve sosyal değişimi incelemek ve sınır kentlerde sosyal konut üretimlerine dair tartışma alanı yaratmak amacıyla oluşturulmuştur. Hızla üretilen Nusaybin TOKİ konutlarının, inşa sürecinin ve uygulama sonucunun istenilen sürekliliği ve konforlu kullanımı sağlayamadığı görülmüştür. Üretilen sosyal konutların kentli kültürü ve pratiklerine uygun olmaması, uygulamada yaşanan teknik sorunlar ve tasarımsal problemler bölgede enformel pratiklerin oluşmasına sebep olmuştur. Tandır yapımı, bostan alanları ekimi ve kümes hayvanları besleme alanları oluşturulması gibi faaliyetlerin TOKİ siteleri içerisinde oluşmaya başlaması sosyal ve kültürel bağlamdan uzak hızlı konut çözümü olarak yansımaktadır.
Kirsal Turizm ve Geleneksel Konut Etkileşiminde Kimlik Kayıpları
(Iksad, 2023) Şimşek, Deryanur; Şimşek, Deryanur
Kontrolsüz ve niteliksiz kentsel dönüşüm ve şehirleşme faaliyetlerinin, günlük yaşam pratiklerini monotonlaştırmasına ve doğal çevreyle olan ilişkisini koparmasına paralel olarak, bireylerin doğaya ve kırsal alanlara olan eğilimi artmıştır. Turizm faaliyetlerinin sürdürdüğü ivmelenme ile birlikte, yerel halkın beklentileri ve ihtiyaçları da bu yeni dinamiğe göre değişmiştir. Buna bağlı olarak bireyler, yaşam alanlarını turistlere yönelik olarak düzenlenmeye başlamış ve kullanım stratejileri geliştirmiştir. Bu süreçte, bölgesel kültürel ögeleri yansıtan geleneksel konutların kimliği de değişim sürecinden etkilenmiştir. Geleneksel konutlar; bölgesel kültürel, sosyal, iklimsel ve diğer faktörlere dayanarak belirli bir kimlik kazanmışlardır. Ancak, bu yapılar üzerinde gerçekleştirilen yanlış müdahaleler, özgün dokunun zamanla bozulmasına neden olmaktadır. Bu noktadan hareketle çalışmada, turizm hareketlerine bağlı olarak geleneksel konutlarda meydana gelen kimlik kayıplarının ortaya konarak geleneksel konutların sürdürülebilir kullanımının önemine dikkat çekmek amaçlanmaktadır. Bu amaçla çalışmada öncelikle kırsal turizm, geleneksel konut ve kimlik kavramlarına yönelik literatür araştırması yapılmış ve geleneksel konutlarda kimlik unsurları cephe, iç mekan ve avlu olmak üzere üç başlıkta ele alınmıştır. Ardından geleneksel konutlarda oluşan kimlik kayıpları cephe, iç mekan ve avlu üzerinden incelenerek örnekler üzerinden açıklanmıştır. Çalışmanın sonucunda geleneksel konutlarda yeniden işlevlendirme ve restorasyon çalışmaları sırasında yapıların kimlik öğelerine zarar verilmemesi gerekliliğinin sürdürülebilir korunma açısından önemi ortaya konmuştur.
Akıllı Şehirlerde Markalaşma Stratejisi Olarak Akıllı Sağlık: Şehir Hastaneleri
(Türkiye Sağlıklı Kentler Birliği, 2022) Aydın, Serdar; Şimşek, Deryanur; Kutlu, İzzettin
Teknoloji odaklı küreselleşme ve kentleşme süreçleri dünya üzerinde hızla artarak yayılmaktadır. Görünen o ki, teknolojik küreselleşme sürecini geriden takip eden kentleri, büyük sıkıntılar beklemektedir.
The role and applications of artificial intelligence (AI) in disaster management
(2023) Kutlu, İzzettin; Şimşek, Deryanur; Şık, Büşra
Purpose: Artificial intelligence (AI) technology is an innovative approach that can be developed to enable rapid and effective action in disaster management activities for disaster-affected countries. This study aimed to reveal the role and application methods of artificial intelligence systems in disaster management processes (pre-and post-disaster). It also discussed the adequacy and effectiveness of these roles and methods, especially in Türkiye Study design/methodology/approach: A systematic literature review on the use of AI systems in disaster management was conducted and an inventory on the use of AI in disaster management was developed. This inventory was prepared by considering earthquakes, floods, fires, tsunamis and hurricanes as data sets. These datasets are categorized, compared and evaluated in terms of their application locations, time and duration of use (pre-or post-disaster), developed AI systems and their purposes, methods, scale and final products. Findings: The study revealed that the use of AI systems will be effective in minimizing logistical challenges in the intervention and management of natural disasters. Additionally, the systematic review has observed a frequent focus on earthquakes in AI applications related to disasters, and it was determined that research on the prevention and process management of other potential disasters is limited. Originality/value: This study is highly effective in revealing the role of AI systems in disaster management and identifying their utilization in Türkiye. It is expected to provide preliminary knowledge for future studies by focusing on artificial intelligence studies in disaster management in a holistic manner.
Digital Approach to Documenting Cultural Heritage Dynamics in Hasankeyf
(2023) Kutlu, İzzettin; Şimşek, Deryanur
The history of humanity has a rich and diverse history with numerous civilizations and cultures. Cultural heritage sites preserve this heritage as an urban memory that can be passed on to future generations. However, rapidly increasing urban development, unpredictable natural disasters and complex socio-political dynamics are serious risks that threaten the sustainability of these heritage assets. Hasankeyf, with its thousands of years of history and hundreds of archaeological sites, has been one of the cultural treasures under risk. The major change in the city due to the Ilısu Dam project has aroused widespread repercussions at the international level and it has reminded that the preservation of cultural assets should include not only tangible assets, but also historical memory and knowledge. Therefore, documenting and archiving historical and cultural assets in detail is crucial before their permanent transformations. In this study, photogrammetric models of Hasankeyf were created with Metashape software using old drone images. Then, a photogrammetric model of the area was created using the latest drone images in order to make a process evaluation. Then, the transformation of Hasankeyf was examined through the models obtained and the transformation was visualized. The interaction between cultural heritage and technology has gained great importance in preservation studies in the digital age of rapidly developing technology. This study highlights the possibilities that digital technologies can present in the preservation of cultural heritage and demonstrates the increasing necessity of documenting historical values. It also provides a framework for documentation of similar historical heritages.
Mardin Mimarlık Mirasında Mimarbaşı Lole'nin Rolü
(2024) Kutlu, İzzettin; Şimşek, Deryanur
Mardin'in tarihi dokusu üzerinde en belirgin etkiyi bırakan figürlerden biri olan Ermeni asıllı Mimarbaşı Lole, 19. ve erken 20. yüzyılda birçok önemli eserin inşa sürecinde aktif rol üstlenmiş ve onarım süreçlerinde yer almıştır. Çalışma, Mardin'in çok katmanlı tarihi dokusu içerisinde yer edinmiş bir yapı ustasının, günümüze kadar ulaşmış ve kendisine atfedilmiş eserlerinin detaylı bir belgelemesini yapmayı amaçlamaktadır. Mimarbaşı tarafından inşa edilen veya onarımı gerçekleştirilen eserleri tespit etmek ve inşa pratiğini ortaya koymak amacıyla dört aşamalı bir yöntem kullanılmıştır. İlk aşamada literatürden elde edilen veriler doğrultusunda kendisine atfedilen eserler belirlenmiştir. İkinci aşamada Mardin tarihi dokusunda bu eserlerin çevresi ile kurduğu ilişkinin tespiti için harita oluşturulmuş ve üçüncü aşamada özelliklerine göre tablolaştırılmıştır. Son aşamada, ardışık bir yaklaşımla eserler ve özellikleri incelenmiş ve inşa pratiğinin zaman içinde nasıl evrildiğine dair değerlendirmelere yer verilmiştir. Kentin farklı alanlarında konaklar, kiliseler, eğitim ve idari yapıların da arasında yer aldığı birçok eserde etkin rol aldığı görülmüş ve bölgede belirli bir mimari ve kültürel formasyonun mevcutta yer aldığı, Lole tarafından ortaya konan formasyonun bunun dışında olmadığı sonucuna varılmıştır.
Sustainable Preservation in the Context of Building Certification Systems
(Iksad, 2022) Kutlu, İzzettin; Şimşek, Deryanur; Şimşek, Deryanur
In recent years, as a result of an increase in the world's population, the development of technology, globalization, and an intense rivalry environment, the consumption of natural resources has been increasing rapidly. Correspondingly, one of the most devastating consequences of increasing environmental problems is global warming caused by pollution of the ecological environment, and the other is the risks it carries for future generations as a result of wastage and misuse of resource utilization (Günaydın, 2011). In the face of increasing environmental problems, people have oriented toward environmentally friendly attitudes. Parallel with it, sustainable approaches that support green and new policies have started to be produced to reduce the damage done to the environment. Environmental problems, which were previously considered at the national level, have been carried to the international level since the 1970s, with the effect of the energy crisis. The publication of the “Limits to Growth Report” in 1972 and the UN Environment Conference held in Stockholm were the first global steps taken in this area. In the Brundtland Commission in 1987 in the report which is called "Our Common Future", the concept of sustainable development has been defined as "the ability of future generations to meet the needs of today's generation without jeopardizing their ability to meet their own needs" (Aksu, 2011; Tutkun & İmamoğlu, 2015).