Eren, Abdullah

Eren, Abdullah

Name Variants

Eren, A.

Job Title

Doç. Dr.

Main Affiliation

Department of Organic Agriculture / Organik Tarım Bölümü

Status

Current Staff

Full item page

Scholarly Output

33

Articles

18

Citation Count

0

Supervised Theses

4 Scholarly Output Search Results

Now showing 1 - 10 of 18

EVALUATION OF PRODUCTIVITY STATUS OF DRY FARMING SOILS IN MARDIN PLAIN USING GEOGRAPHICAL INFORMATION SYSTEM ANALYSES
(İKSAD Publishing, 2020) Eren, Abdullah; Ayyıldız, Ahmet Şahin
Soil fertility is among the most basic criteria for obtaining quality and abundant products in agricultural production. The physical and chemical properties of soils, the scarcity or abundance of plant nutrients are important factors affecting the yield and quality of agricultural products, and the nutrient concentrations in soils can be determined by soil analysis. In addition, depending on the physical and chemical properties of the soil, knowing the relationships between these properties and the nutrients in the soil is important in terms of providing the highest benefit of fertilisation for the plants to be grown according to the land conditions (Taban et al., 2004; Başaran and Okant, 2005; Tümsavaş and Aksoy, 2008). The product yield and quality of the grown plants are closely related to the nutrient content of the soils to meet the needs of the plants (Zengin et al., 2003; Belliturk et al., 2019). The formation of agricultural lands is the only resource that takes thousands of years, and cannot be produced or renewed. The sustainability of soils, though, is possible by examining and monitoring soil resources as adequately as possible and defining the characteristics of agricultural areas better...
Mardin ekolojik koşullarında kışlık nohut (Cicer arietinum L.)'ta farklı dozlarda solucan gübresi ve leonardit uygulamalarının verim parametreleri üzerine etkisi
(Mardin Artuklu Üniversitesi, 2021) Eren, Abdullah; Eren, Abdullah
Bu çalışma, 2019-2020 yetiştirme döneminde Mardin ekolojik koşullarında, farklı dozlarda leonardit (50, 100, 200 ve 400 kg da-1), solucan gübresi (150, 200, 250, 300 kg da-1) ve 10 kg da-1 inorganik gübrenin (20-20-0) nohut bitkisi üzerinde verim ve verimle ilgili özelliklere olan etkisinin belirlenmesi amacıyla kuru şartlarda yürütürmüştür. Çalışmada Azkan nohut çeşidi kullanılmıştır. Deneme tesadüf bloklarında faktöriyel deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Araştırmada, incelenen bitki boyu (cm), ilk bakla yüksekliği (cm), ana dal sayısı (adet bitki-1), bitkide bakla sayısı (adet bitki-1), bitkide tane sayısı (adet bitki-1), yüz tane ağırlığı (g), tane verimi (kg da-1), biyolojik verim (kg da-1), hasat indeksi (%) ve protein oranı (%) özelliklerinde leonardit, solucan gübresi ve inorganik gübre uygulama dozları arasında (% 0.5) önemli farklılıklar tespit edilmiştir. Tane verimi bakımından en yüksek verim 300 kg da-1 solucan gübresi uygulamalarında ve 286 kg da-1, en düşük verim 197 kg da-1 ile kontrol (0 kg da-1) uygulamalarından elde edilmiştir. İnorganik gübre uygulamalarında ise 243 kg da-1 olarak elde edilirken, 400 kg da-1 leonardit uygulamalarında ise ile 265 kg da-1 verim elde edilmiştir. Protein oranı % 19.3-22.5 arasında değişmiş olup en düşük protein oranı kontrol uygulamalarından, en yüksek protein oranı ise 300 kg da-1 solucan gübre uygulamalarından elde edilmiştir. Yüz tane ağırlığı 38.6-42.2 g arasında değişmiş olup en düşük değer kontrol uygulamalarında, en yüksek değer ise 300 kg da-1 solucan gübre uygulamalarından elde edilmiştir. Hasat indeksi % 27.0-35.7 arasında değişirken, en yüksek hasat indeksi 300 kg da-1 solucan gübre uygulamalarından, en düşük hasat indeksi ise kontrol uygulamalarından (0 kg da-1) elde edilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre Mardin bölgesi için birçok özellik bakımından en iyi sonuçlar 300 kg da-1 solucan gübre dozu uygulamalarından elde edilmiştir.
The Determination of Phytoextraction Capacity Using Lavender (lavandula Latifolia) Plant in Nickel-Contaminated Soils
(2024) Eren, Abdullah; Eren, Abdullah
This study was conducted to evaluate the suitability of Lavender (Lavandula latifolia) plant for the remediation of soils contaminated with nickel (Ni). The Lavender plant has the potential to clean contaminated soils by absorbing pollutants through a method called phytoextraction. In the research, Ni-contaminated soils were prepared under controlled conditions, and Lavender plants were grown in these soils. The growth and development of the plants were monitored, and it was investigated whether the plants absorbed Ni from the soil and accumulated it on the plant. Increasing doses of Ni (0-200-400-600-800 mg kg-1) were applied in solution form, and pot soils were incubated for one week at 60-65% of field capacity. Then, seedlings in peat medium were transferred to pots and grown under controlled conditions for 6 weeks. It was determined that the plant age, fresh and dry weight, and height increased with 200 and 400 mg Ni kg-1 applications compared to the control groups, while there was a decrease with 600 and 800 mg Ni kg-1 applications. The lowest concentrations of Ni (mg kg-1) in plants and Ni content (μg plant- 1) were observed in the control group (0 mg Ni kg-1), while the highest values were found in the 800 mg Ni kg-1 application. It was found that the concentrations of 400 mg Ni kg-1 (124 μg plant-1), 600 mg Ni kg-1 (137 μg plant-1), and 800 mg Ni kg-1 (150 μg plant-1) exceeded critical levels for plants, yet the plants remained alive at these concentrations. The phytoextraction ability of plants refers to their ability to absorb and retain harmful or polluting substances from the soil. Lavender may be among the plants that have phytoextraction potential for metals like Ni. However, the phytoextraction ability can vary depending on the species of the plant, growth conditions, and the pollutant applied. The research results demonstrated that the Lavender plant effectively absorbed Ni from the soil and accumulated it on the plant. This suggests that Lavender can be used for the remediation of soils contaminated with Ni.
Potential of Rosmarinus officinalis for Phytoremediation of Soil Contaminated with Cadmium
(Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarım Bilimleri Dergisi, 2018) Eren, Abdullah; Eren, Abdullah; Köleli, Nurcan
In this study, the use of Rosmarinus officinalis was investigated to clear soil contaminated with Cd. The soil sample for pot experiment is taken from the old municipal waste storage in Mardin. The pot experiment conducted in the greenhouse. Increasing dose of Cd (0-5-10-20 mg kg-1 as 3CdSO4.7H2O form) and 0.005 mM citric acid applied to the soil and all pots were incubated for 30 days. The fertilizer (200 mg N kg-1) applied before seedling and then plant seedlings transferred to the pots. The plants were grown for 45 days in the greenhouse. After harvest Cd, N, P, K, Mn, Fe, Cu, and Zn concentrations of plant samples were determined in ICP-MS. The highest Cd content (8.31 μg plant-1) was obtained in 20 mg Cd kg-1 treatments. The result of the experiment was shown that the Rosmarinus officinalis was not suitable for pyhtoextraction of Cd-contaminated soils.
Kızıltepe Yöresinde Buğday Tarımı Yapılan Toprakların Bazı Verimlilik Durumlarının Belirlenmesi
(GAZİOSMANPAŞA BİLİMSEL ARAŞTIRMA DERGİSİ, 2019) Eren, Abdullah
Bu çalışma 2017 yılında, Mardin ilinin Kızıltepe ilçesinde buğday tarımı yapılan 10 köyden 50 dekar ve daha büyük olan tarım topraklarından 0-20 cm derinlikten 86 farklı araziden, arazi büyüklüğü ve topoğrafik yapı göz önünde bulundurularak toprak örnekleri alınmıştır. Alınan toprak örneklerinde, pH, % su ile doygunluk, kireç (% CaCO3), % toplam tuz, organik madde (% O.M.), alınabilir fosfor (P2O5) ve alınabilir potasyum (K2O) miktarları belirlenmiştir. Örnekleme yapılan arazilerin ‘‘Killi-Tın’’ bünyeye sahip olduğu, tuzluluk probleminin olmadığı, toprakların % 59.3’ü ‘‘nötr’’ reaksiyonlu, % 40.7’si ise ‘‘hafif alkali’’ reaksiyonlu yapıya sahip olduğu ve organik madde miktarları ise toprakların % 67.4’ü ‘‘az’’, % 32.6’sı ise ‘‘orta’’ seviyede olduğu belirlenmiştir.
Kızıltepe ekolojik koşullarında ikinci ürün silajlık mısırda farklı yaprak gübreleri uygulamalarinin verim parametreleri üzerine etkisi
(Mardin Artuklu Üniversitesi, 2021) Eren, Abdullah; Eren, Abdullah
Bu araştırma silajlık mısır bitkisinde normal gübrelemenin ((azot (N) ve fosfor (P)) yanında yapraktan farklı besin elementlerinin (potasyum (K), demir (Fe) ve çinko (Zn)) uygulanması sonucu bazı verim parametreleri incelenmiştir. Araştırmanın tarla denemeleri 2019 yılı 2. ürün silajlık mısır vejetasyonu döneminde Mardin ilinin Kızıltepe ilçesi Akalın köyü üretici arazisinde yürütülmüştür. Bu çalışma üç (3) farklı FAO 700 grubunda yer alan (Pioneer firmasından; PR31G98, PR31Y43, Fito firmasından; Sagunto) silajlık mısır tohumu materyal olarak kullanılmıştır. Çeşitlerin parsellere dağıtımı tesadüfî olarak gerçekleştirilmiştir. Denemede her parsele yaprak gübrelemesi olarak yalın 250 ml Fe da-1, 500 ml Zn da-1, 200 ml K da-1 ve besin elementlerinin bir arada (Fe+Zn, Fe+K, Zn+K ve Fe+Zn+K) şeklinde uygulanarak, faktöriyel deneme desenine göre 3 tekerrürlü olacak şekilde deneme kurulmuştur. Araştırmada incelenen özellikler arasında, yapraktan besin elementleri uygulamalarının silajlık mısır bitkisinde, bitki boyunun ve bitki sap çapının istatiksel olarak p?0.01 düzeyinde anlamlı olduğu, bitki yaprak oranının ortalamalar arasında en yüksek % 29.5 olduğu, bitki boyunun ortalamalar arasında en yüksek 298 cm olduğu ve bitki sap çapı ortalamalar arasında ise en yüksek % 42.7 olduğu ve bu değerlerin Fe+Zn'nin beraber verildiği uygulamalarından elde edildiği belirlenmiştir. Kuru madde verimi, yeşil ve kuru ot verimlerinin istatiksel olarak p?0.01 düzeyinde anlamlı olduğu ve en yüksek kuru madde 1609 kg da-1, yeşil ot veriminin en yüksek 6261 kg da-1 ve kuru ot veriminin ise en yüksek 1542 kg da-1 olduğu Fe uygulamalarından elde edilmiştir. Yapılan uygulamalar sonucu ham protein oranının istatiksel olarak p?0.01 düzeyinde anlamlı olduğu ve ortalamalar arasında en yüksek % 7.62 ham protein oranının Fe+Zn+K beraber verildiği uygulamalarında olduğu belirlenmiştir.
Mardin ili Kızıltepe ilçesi makarnalık buğday (Triticum durum desf.) yetiştirilen tarım alanlarının verimlilik durumlarının toprak ve tane mineral analizleriyle belirlenmesi
(Mustafa Kemal Üniversitesi tarım bilimleri dergisi (online), 2021) Eren, Abdullah; Çimrin, Kerim Mesut; Eren, Abdullah
Amaç: Bu çalışmada Mardin ili, Kızıltepe ilçesi makarnalık buğday (Triticum durum Desf.) tarımı yapılan alanların verimlilik durumlarının toprak ve tane mineral analizleriyle belirlemesi amaçlanmıştır.Yöntem ve Bulgular: Bu amaç için buğday tarımı yapılan alanlardan 10 ayrı noktadan ve her noktadan üç adet olmak üzere kök derinliği esasına göre 0-30 cm derinlikten toplam 30 adet arazi büyüklüğü ve topoğrafyası göz önünde bulundurularak toprak örnekleri ile buğday örnekleri alınmıştır. Alınan toprak örneklerinde, bünye, pH, % kireç (CaCO3), % toplam tuz, organik madde (% OM), bitkiye yarayışlı fosfor (P), potasyum (K), çinko (Zn), demir (Fe), mangan (Mn), bakır (Cu), nikel (Ni) ve kadmiyum (Cd) miktarları belirlenirken, buğday tanelerinde, % Protein içeriği, azot (N), P, K, Zn, Fe, Mn, Cu, Ni ve Cd konsantrasyonları belirlenmiştir.Genel Yorum: Elde edilen bulgulara göre topraklar Killi-Tın bünyeli, nötr ve hafif alkalin reaksiyonlu, kireçli, tuzsuz ve genelde organik maddece fakir olduğu belirlenmiştir. Toprakların P içeriklerinin yeterli, K ve Fe içerikleri ise yeterli ve yüksek, Mn ve Cu içeriklerinin yeterli olarak belirlenirken, Zn içeriklerinin ise noksan olduğu belirlenmiştir. Buğday tane örneklerinde yapılan analizlerde protein oranı % 11.00 ile 12.6 arasında ortalama % 11.8 olarak bulunmuştur. Buğday tanesi örneklerinin P, K, Mn ve Fe içeriklerinin yeterli, N ve Zn içeriklerinin ise yetersiz olduğu belirlenmiştir.Çalışmanın Önemi ve Etkisi: Sonuç olarak, Mardin ili Kızıltepe ilçesi makarnalık buğday tarımı yapılan alanların beslenme sorunlarının olduğu, özellikle bütün topraklarada organik madde, N, Zn ve bazı topraklarda Cu noksanlığının bulunduğu ve yörede bilinçli bir bitki beslenme programlarının eksikliği belirlenmiştir.
Mardin ekolojik koşullarında ekmeklik buğday'da farklı dozlarda vermikompost uygulamalarının bazı verim parametreleri üzerine etkisi
(Mardin Artuklu Üniversitesi, 2021) Eren, Abdullah; Eren, Abdullah
Bu çalışma ile farklı dozlarda toprağa uygulanan toprak solucan gübresinin ekmeklik buğday'da (Triticum aestivum) verim ve bazı verim özelliklerine olan etkisini belirlemek amaçlanmıştır. Araştırma 2019-2020 üretim sezonunda Mardin koşullarında yürütülmüştür. Araştırmada materyal olarak farklı dozlarda vermikompost gübresi, bitki materyali olarak Dinç ve Tekin ekmeklik buğday çeşitleri kullanmıştır. Deneme faktöriyel deneme desenine göre üç (3) tekerrürlü olacak şekilde kurulmuştur. Denemede kullanılan buğday çeşitlerine dekara solucan gübresi dozları 0, 100, 200 ve 300 kg da-1 olacak şekilde uygulanmıştır. Araştırmada; başaklanma gün sayısı, bitki boyu, bitkide tane sayısı, birim alan tane verimi, bitki başak boyu, tanede makro ve mikro element içeriği değerleri incelenmiştir. Üretim sezonundan sonra bitkiler hasat edilmiş, gerekli analiz ve ölçümler yapılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre vermikompost uygulamaları Dinç çeşidinde % 12.5 oranında, Tekin çeşidinde ise % 17.9 oranında verime etki etmiştir. Başaklanma gün sayısı ve bitki başak boyu her iki buğday çeşidinde de en yüksek 300 kg da-1 olan parselde tespit edilmiştir. Doz artışına bağlı olarak bitki boyu ve bitki tane sayısında artış olduğu gözlemlenmiştir. Genel olarak artan vermikompost uygulamalarının K ve P elementi üzerine etkisi her iki buğday çeşidinde de kontrol (0 kg da-1) gruplarına göre artış sağlamıştır. Vermikompost uygulamalarının başaklanma gün sayısı, bitki boyu, başakta tane sayısı ile Cu, Zn, Fe ve Mn elementleri üzerine etkisi istatistiksel olarak p?0.01 düzeyinde önemli olduğu bulunmuştur.
İkinci ürün silajlık mısırda (Zea mays L.) farklı dozlarda fosfor uygulamasının verim ve kalite unsurları üzerine etkisi
(Mardin Artuklu Üniversitesi, 2021) Eren, Abdullah; Eren, Abdullah
Bu çalışma, 2020 yılının yaz döneminde Mardin/Kızıltepe ekolojik şartlarında yürütümüştür. Deneme, Tesadüf parsellerinde faktöriyel deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak dizayn edilmiştir. Araştırmada, ADA523 ve OSSK644 çeşidi deneme materyali olarak kullanılmış olup 5 farklı gübre dozu (0,2,4,6,8 kg/da P2O5) uygulanmıştır. Araştırmada, bitki boyu, sap çapı, koçan oranı, sap oranı, yaprak oranı, yeşil ot verimi, kuru ot verimi, kuru madde oranı, ham protein oranı ve ham protein verimi incelenmiştir. Bitki boyu 285-312 cm, sap çapı 23.4-26.4 mm, sap oranı %37.9-43.8, yaprak oranı %22.9-30.1, koçan oranı %26.1-39.2, yeşil ot verimi 8359-9943 kg/da, kuru ot verimi 2015-2628 kg/da, kuru madde oranı %28.1-30.5, ham protein oranı %7.10-7.80, ham protein verimi 145-202 kg/da arasında değişim göstermiştir. Yeşil ot verimi açısından en yüksek değer 8kg/da P2O5 uygulamasında OSSK644 çeşidinden elde edilmiştir.
Organik Tarımda Üreticilerin Karşılaştıkları Sorunlar (Mardin İli Örneği)
(Bahri Dağdaş Bitkisel Araştırma Dergisi, 2018) Acıbuca, Veysi; Eren, Abdullah; Bostan Budak, Dilek
…