Atmaca, Yuvacan

Atmaca, Yuvacan

Job Title

Doktor Öğretim Üyesi

Email Address

yuvacan@artuklu.edu.tr

Main Affiliation

Department of Architecture / Mimarlık Bölümü

ORCID ID

0000-0002-7329-747X

WoS Researcher ID

JTT-4050-2023

Full item page

Scholarly Output

14

Articles

3

Citation Count

0

Supervised Theses

0 Scholarly Output Search Results

Now showing 1 - 10 of 14

Ayran İçip Fuko Okuyoruz
(XXI Mimarlık, Tasarım ve Mekan Dergisi, 2019) Atmaca, Yuvacan; Ataş, Zeynep; Atmaca, Yuvacan; Ataş, Zeynep
Mimarlık eğitiminde en tartışmalı konulardan birisi; mimarlığın evrensel kabul edilen bilgisinin güncel değişimlerle ilişkisi ve farklı, yeni araçlar ve deneyimlerle karşılaşmasında oluşan hesaplanamaz gerilim. Yerel verilerin paralelinde, öğrencilerin, yürütücülerin kişisel ve akademik birikimleriyle evrensel bilgi ve araçların karşılaşması. Bu bakış açısıyla 2018-2019 dönemi yürütülen birinci sınıf stüdyosu işlerini tartışmaya açmak ve yeniden ele almak hedeflenmiştir.
Çevrimiçi Mimarlık Eğitimi Deneyimi: Zeminsiz ve Bedensiz Bir Performans
(Arredamento Mimarlık Dergisi, 2021) Atmaca, Yuvacan; Atmaca, Yuvacan
Pandemi koşullarında mimarlık eğitimi deneyimi.
Covid-19 sürecinde Mardin Eski ve Yeni Kent Merkezindeki Barınma Deneyimi Üzerine Bir Deneme
(Necmettin Erbakan Üniversitesi Yayınları, 2022) Atmaca, Yuvacan; Ataş, Zeynep; Atmaca, Yuvacan; Ataş, Zeynep
Covid 19 süreci, özellikle sokağa çıkma kısıtlamaları sırasında, en yakın yaşam çevremiz olan evlerimizin temel insani ihtiyaçlara cevap verme ve bu doğrultuda konforlu bir yaşam üretme konusunda yeterliliğinin sınandığı bir sürece dönüştü. Bu süreçte evlerimizin mekansal kullanım, doğal kaynaklara dolaysız erişim ve sosyo-ekonomik anlamda ürettiği çeşitli kısıtlar, konut mekanlarının yeniden değerlendirilmesi ve dönüştürülmesi gereğini ortaya koydu. 1980 sonrası neoliberal kentleşme dinamikleri, kentsel rantı yükseltecek şekilde ‘yer’den ve yere ait bilgiden kopuk, tip projelerle şekillenmiş kentler üretti. Kendi kendine yeterli yaşam ve mekan, yerini kentsel altyapılara bağımlı bir yaşam biçimine bıraktı. 21. yüzyılda yükselen iklim krizi gibi diğer krizlerin devamında Covid 19 krizi, krizlerin belirsizliği ile baş edebilecek ölçüde toleranslı, sürdürülebilir ve kendi kendine yeterli kent ve konut alanlarının üretiminin önemini göstermektedir. Bu doğrultuda bu çalışmanın amacı, Mardin eski ve yeni kent merkezindeki Covid-19 karantina dönemlerinde farklılaşan deneyimler üzerinden, krizin ortaya çıkardığı sorunları mekansal ve sosyo-ekonomik olarak tartışmaya açmaktır.
Mardin Lockdown Experience:Strategies for a More Tolerant Urban Development
(Bristol University Press, 2021) Ataş, Zeynep; Atmaca, Yuvacan; Atmaca, Yuvacan; Ataş, Zeynep
Living through Covid 19 lockdown experience we realized the basics for a healthy living. Direct access to natural resources such as fresh air, sunlight, water, food and green, besides a limited sense of social interaction with other human beings became the crucial aspects of our mental and physiological health. Limited to our homes and the nearest urban sphere we became more in touch with nature. At this point, sustainability of our living seems to be more dependent on the ability of our physical environments to maintain this vital relationship with the basics of living, natural resources. As a result of the neoliberal urbanization processes in Turkey since the 1990s, a generic urban landscape of high-rise apartment blocks built on tabula rasa contexts dominated our cities (Tekeli, 2009). The Covid 19 crisis made apparent that the lack in considering place-specific natural variables in the urbanization processes, that vital cut off, has become the failure of those strategies in sustaining a healthy living. Living through the Covid 19 experience in the city of Mardin, which accommodates a new settlement besides a traditional one, and witnessing the old city’s efficiency vis-a-vis the new settlement’s ineffectiveness in dealing with crises, evoked the need to explore the features of our cities that create a more sustainable living under compelling circumstances. In this sense, this paper aims to explore the city-making processes and resulting spatial patterns, in both the old and the new settlements of Mardin, in their relations with the place-specific natural context. Mardin is a historic city on the southeast of Turkey, on the Syrian border. Developed as a military post of the East Roman Empire, the historic architectural heritage of the city dates back to the 12th, 16th and the 19th centuries (Alioglu, 2000). The old city center was built with traditional stone buildings, interwoven along a slope and terraced overlooking the Mesopotamia Plain. Geographical restrictions both for urban growth and the penetration of modern urban infrastructure directed the new development to the northwestern plains in the 1980s (Çağlayan, 2016). Following the neoliberal urbanization trend of the period, and especially after the relocation of the administrative center in the 1990s, the new settlement of Mardin developed a new as “a shapeless agglomeration” (Lefebvre 1996, p. 148) with generic housing estates and individual apartment blocks (Tekeli 2009, Caglayan 2016). The organic spatial pattern of the old city developed through the natural parameters such as topography, sun and prevailing wind orientation besides utilization of water resources, endemic flora and fauna, and a wide integration of green spaces within both the housing units and the urban environment. The narrow and shaded pathways snuggle through the interwoven built environment which can easily be perceived as a natural extension of the topography. Sun and wind oriented settlement pattern is formed by the organization of rectangular units (rooms), horizontally and vertically following the topography, forming a unique spatial configuration for each house with in between terraces, courtyards and eyvans. As a result of this organization pattern, the borders of the houses become indefinite and permeable allowing the penetration of sun, fresh air and green within the immediate living areas. In contrast, the new settlement is developed ungrounded in means of its relations with the topographic and climatic givens. Due to their lack in responding to the existing topography, the apartment blocks are unable to provide interaction with the surrounding open space. Within the definitive borders, balconies become the only access to nature in a limited sense. During the Covid 19 lockdowns, it is observed that the perception of confinement is reduced substantially in the old city center due to the spatial organization pattern allowing immediate access to natural resources. Being out in the open air, while still staying inside the house, facilitated by the organization of the closed, open and semi-open spaces within the house, has alleviated the effects of the lockdowns on mental and physiological health, compared to the definitive borders of the apartment living. Sustainability of the living environment in this sense, is also maintained by the utilization of the endemic flora and water resources as both a natural and economic parameter. Due to the availability of space in the old city of Mardin, the house provides for domestic economy with vegetative and animal production. On the other hand, as a result of the urban development policies of the local governments, the penetration of the endemic flora, and even green within the dense urban environment is very limited. Direct access to water through underground reserves, active fountains and wells within the old settlement is another feature maintaining sustainability. In contrast with the new settlement, where drinking water is supplied from the supermarkets, permanent and first-hand access becomes a major relief especially in the first encounter with a crisis like Covid 19. The urbanization processes in the Turkish cities since the 1990s, based on certain global economic parameters, excluded the place-specific natural contexts. Nature, that vast entity, the actual host and the ultimate background of our environments, happens to be our vital source which has almost been cut off with the vast and dense urban development. As a result, our innate relationship with nature has become more indirect. It is not about not building, but building accordingly, acknowledging the essential need for direct access; to wind and sun, to water, soil and trees. Covid 19 crisis creates a confrontation with our urban environment; its insufficiency in involving nature as a parameter. Traditional environments as in Mardin's case, on the other hand, present us with an opportunity to re-discover contingent urban development strategies that ground upon the existing dynamics of life.
Yırca Sabunevi
(Mimarlar Odası İzmir Şubesi, 2019) Atmaca, Yuvacan; Gündoğdu, Emre; Atmaca, Yuvacan
Yırca Sabunevi Projesi Tasarım ve Uygulama Süreci
Sanatı Anlamak! Sanatı Avlamak!
(e_Skop Sanat Tarihi Eleştiri, 2011) Atmaca, Yuvacan; Atmaca, Yuvacan
Bugünün sanatında dil, örgütlediği anlamlarla sanatın deneyimselliğinin önüne geçmeye başladı. Sanat üstüne yazılanların pek çoğu, anlama çabaları olarak gözükseler de, oluşturdukları yeni yeni anlamlarla sanatsal olanın deneyiminde aşılması güç bir koşullanmaya ve kısır döngüye neden olmaktalar. Modernliğe özgü “aklın yolu birdir” ilkesine karşılık, akıl yerine dilin egemen olduğu postmodern hakikat rejiminde anlamlar olabildiğince çoğaltılmakta. Akılla ve akıl yoluyla kurulan sistemlerle, anlamlarla savaşarak kendi özerkliğini kazanan ‘sanat’, farkında olmadan ‘dil’ aracılığı ile özerk varlığını yitirmekte.
Mimaride Biçimlenme Sorunsalı
(Tasarım Kuram Dergisi, 2017) Atmaca, Yuvacan; Atmaca, Yuvacan
Tasarım süreci içindeki dönüşümlerin yarattığı niteliksel farklar, mimari tasarım düşüncesi içinde yapısal ve kavramsal olarak önemli bir yere sahip olan Duvar farklı zaman ve mekanlarda geçirdiği biçimlenmeler üzer- inden ele alınarak bir duvarın biçimlenme öyküsü içinde örneklenmiştir. Ayrıca metafor olarak Duvarın, tüm biçimlenmeler için süreç tanımına ışık tutan bir değerlendirme yöntemi olabileceği düşünülmüştür. Biçimlenme içindeki dönüşüm; birbirini takip eden mekan ve zamanların liner ilişkileri içinde gerçekleşmez. Farklı zaman ve mekanları üst üste çakıştıran bütünsel bir süreç içinde karmaşık ilişkilerle gerçekleşir. Bu karmaşık ilişkileri tanımlayabilmek için Gılles Deleuze’ün Henry Bergson’un Oluş kavramı içinde tanımladığı Virtüel/Aktüel kavramları ile George Bataille’nin Labirent ve Piramit metaforları ilişkilendirilerek referans olarak kullanılmıştır. Bu metaforlarla elde edilen kavramsal çerçeve bağlamında; ele alınan bir duvarın biçimlenme öyküsünde mimari bir nesnenin, kavram ve metafor olarak dönüşen/farklılaşan durumlarının izi sürülmüştür. Duvar üzerinden anlatılan dönüşüm süreçleri ile, mimari tasarım düşüncesi içinde tasarımın oluşum sürecini bir biçimlenme olarak ele alarak tasarımı, mutlak sonuç arayışı üzer- inden değil, dönüşüm ile yarattığı niteliksel farklar üzerinden tartışmaya açmak hedeflenmektedir. In this work, it is open to discussion how the object and the idea of design transforms in the process of design, in accordance with the formation problematic determination. All ideas and objects in the designing process, are taken as formations open to transforma- tion, in different temporal and spatial basis. The differentiations that the transformations over the designing process create, are illus- trated with examples of the different temporal and spacial contexts of Wall, which has an important place in the architectural design reflections with its structural and conceptual reflections. Besides, as a metaphor, Wall is taken as a method of reflection, which illumi- nates the definition of the process concept regarding all the formations. The transformation does not occur in linear relations of temporal and spatial basis. It occurs in a holistic process with its complex relations and which clashes different temporal and spatial basis. In order to define these complex relations, the relation between Gilles Deleuze’s notions Virtual/Actual with Henry Bergson’s notion of Becoming and George Bataille’s metaphors of Labyrinth and Pyramid is taken as a reference. Within the conceptual frame obtained with these meta- phors, Wall, as an architectural object, a con- cept and a metaphor is traced with its trans- formations and differentiations in different formations. With the processes of transformations cited over the concept of Wall, it is aimed to dis- cuss the design which is held as a formation in the architectural design reflection, not in its search for an absolute result, but with the qualitative differentiations it creates with transformation.
Mardin Lockdown Experience: Strategies for a more Tolerant Urban Development
(Briston University Press, 2021) Ataş, Zeynep; Atmaca, Yuvacan; Atmaca, Yuvacan; Ataş, Zeynep
The COVID-19 crises created a drastic confrontation with our urban, and housing environments. Locked up in our houses, we realized what basics make a living environment healthy in both the physiological and psychological sense: accessibility to fresh air, sunlight, food, natural resources, and social network even in a limited sense. Thus, the necessity of living in urban environments providing for these basics has now become more apparent. The processes of city-making therefore need to be reconsidered to generate urban systems tolerant enough to sustain the basics of living under certain restrictions. In this context, this chapter examines two very different parts of the city of Mardin, Turkey, one modern and one traditional, and how they dealt with the first wave of the pandemic. A social, spatial and economic comparison of these two parts through their efficiency in dealing with the COVID-19 crises presents us with some key features to be involved in more tolerant future urban development strategies.
Türkiye Tasarım Kronolojisi / Sağlık
(İstanbul Kültür Sanat Vakfı, 2016) Atmaca, Yuvacan; Atmaca, Yuvacan
Bu kronoloji çalışması, sağlık tarihi içinden “tasarım” düşüncesine yönelik sorular sormak ve tasarıma ait veriler elde edebilmek için oluşturulmuş bir denemedir. Tarih yazımı dinamizmi içinde, sağlık tarihi bağlamında uzmanlık dışı bu ele alış tam ve yeterli olmak iddiasından uzaktır. Literatüre dair yeterli bilgi birikiminin eksikliği baştan kabul edilmiş, araştırma boyunca karşılaşılan bilgiler derlenmiştir. Bu derlemenin; ihtiyaçlar ve arzular ekseninde yer alan tasarımsal düşüncenin, sınırları hayatta kalma arzusu ve sağlıklı yaşama ihtiyacı ciddiyeti ile belirlenmiş sağlık tarihi ile kesişmesinin, tasarım bağlamında yeni sorular doğurması ve farklı türden araştırmalara motivasyon nedeni olması hayal edilmektedir.
Mardin Eski ve Yeni Kent Merkezinde Covid-19 sürecinin Mekansal Değerlendirmesi
(İdealKent Yayınları, 2022) Ataş, Zeynep; Atmaca, Yuvacan; Atmaca, Yuvacan; Ataş, Zeynep
Bu çalışmanın amacı, COVİD-19 karantina sürecinde yaşantımızın sınırları haline gelen ‘ev’ ve yakın kentsel çevremizin ürettiği mekansal, sosyo-kültürel ve ekonomik koşullarının belgelenmesi üzerinden, öngörülemeyen krizlerle etkili biçimde baş edebilen, kendi kendine yeterli kent ve konut çevrelerinin tasarımında yeni stratejiler geliştirebilmek için bir veri altlığı oluşturmaktır. 21. yüzyılda yükselen krizler, iklim krizi, göçmen krizi ve son olarak da COVİD-19 krizi, neoliberal politikalarla şekillenen bu mekanların yetersizliğini ve üretim süreçlerinin yeniden ele alınması gereğini ortaya koydu. Devletlerin kentleri üzerinden girdiği küresel ekonomik yarışta yerel ekonomiler yerine küresel ekonomiler desteklenirken, yere özgü olan bilgilerle üretilmiş mekanlar yerini her yerde kendini tekrar eden tip projelere bıraktı. Yerden, doğal olandan kopuk ve kentsel altyapıya bağımlı yaşamlar üreten günümüz kentlerinde, kentsel rantı yükseltecek biçimde piyasa değeri üzerinden ortaya çıkan konut alanları ve kentsel mekanların mekansal değeri, COVİD-19 krizi ile kaçınılmaz olarak sorgulanır hale geldi. Hem konut mekanlarının kullanımında, hem de doğal kaynaklara erişim ve kentsel altyapı kullanımı bağlamında Mardin eski ve yeni kent merkezlerinde farklılaşan deneyimler, krizin ortaya çıkardığı sorunları mekansal ve sosyo-ekonomik bağlamda tartışma fırsatı yarattı. COVİD-19 karantina sürecinde her iki kent merkezinde yaşayanların evi ve kenti deneyimleme biçimlerinin belgelenerek değerlendirilmesi, konut ve kent mekanının nasıl farklılaştığını okumak doğrultusunda ipuçları verdi. Temelinde kendi kendine yeterlilik düzeyindeki farklılaşmanın yattığı bu ikili durumun ortaya konması, kriz koşullarında daha toleranslı olabilecek konut ve kent yapılanması için olası stratejileri üretebilmek bağlamında önemli ipuçları verecektir.