Türkiye’de Yaşlanma, Gelir ve CO2 Emisyonu İlişkisi Üzerine Bir Uygulama

Abstract

Sosyal ilerleme -insan refahındaki iyileşme- daha yüksek ekonomik çıktı düzeylerine bağlıdır ve daha yüksek ekonomik çıktı, tüm doğal kaynaklar - toprak, ormanlar, yer altı suları, okyanuslar ve iklim - üzerinde baskı yaratacaktır. Temel ve yeri doldurulamaz doğal kaynakları aşındıran sürdürülemez tüketim ve üretim kalıpları, nihayetinde ekonomik büyüme ve sosyal ilerlemenin temelini zayıflatacaktır. Bu nedenle, daha yüksek ekonomik çıktı gerektiren sosyal ilerlemeyi teşvik etme amacının çevrenin sürdürülebilirliğini tehlikeye atmaması önemlidir. Bu çalışmada Türkiye’de 1980-2016 yılları arasında yaşlanma, gelir ve CO2 emisyonu arasındaki ilişki Johansen eşbütünleşme testi ile incelenmiştir. Elde edilen bulgulara göre yaşlanma, gelir ve CO2 emisyonu arasında tespit edilen eşbütünleşik ilişki FMOLS gibi uzun dönem katsayı tahmincilerinin kullanılmasına olanak tanımıştır. Bu tahminciye göre kişi başına düşen gelirdeki artış CO2 emisyonunu %0.6465 artırırken, yaşlanmadaki artışın kişi başına düşen CO2 emisyonunu %0.8468 azalttığı görülmüştür. Ayrıca, Türkiye’de Çevresel Kuznets Eğrisi (ÇKE) hipotezini destekleyen bir sonuca da ulaşılmıştır.