İbn Atıyye'nin el-Muharrerü'l-Vecîz adlı tefsirinde Peygamber kıssalarını yorumlama metodu

Abstract

İbn Atıyye'nin el-Muharrerü'l-Vecîz fî Tefsiri'l-Kitâbi'l-Azîz adlı eseri dönemin ilim merkezi olan Endülüs'te miladi 12. yüzyılda kaleme alınmıştır. Kur'ân-ı Kerim'in anlaşılmasına katkı sağlayan bu eserde İbn Atıyye, çeşitli konular ile ilgili görüşlerini ortaya koymakta; tefsir, kıraat, hadis, kelâm, fıkıh, Arap dili ve tarih alanlarındaki yetkinliğini bu eserinde göstermektedir. Bu çalışmada, Kur'ân-ı Kerîm'de zikredilen meşhur bazı peygamberlerin kıssalarının İbn Atıyye tarafından nasıl yorumlandığı, hangi yöntem ve üslupla bu kıssaların tefsir edildiği tespit ve tahlil edilmektedir. Çalışma bir giriş ve iki bölümden oluşmaktadır. Giriş kısmında araştırmanın konusu, amacı, önemi, metodu ve kaynakları hakkında bilgi verilmekte; birinci bölümde İbn Atıyye el-Endelüsî'nin hayatı, ilmî kişiliği, eserleri ve el-Muharrerü'l-Vecîz'in tefsir ilmi açısından önemi üzerinde durulmakta; ikinci bölümde ise İbn Atıyye'nin peygamber kıssalarını yorumlama metodu ele alınmaktadır.

Ibn Atıyye's work named al-Muharrerü'l-Vecîz fî Tefsiri'l-Kitâbi'l-Azîz was written in Andalusia, where was the science center of the period, in the 12th century. In this work that contributes to the understanding of the Quran, Ibn Atıyye reveals his views on various issues; he demonstrates his competence in the fields of interpretation, recitation, hadith, kalam, fiqh, Arabic language and history in this work. In this study, how Ibn Atıyye interpreted the stories of some famous prophets mentioned in the Holy Quran, and with which method and style these stories were interpreted and analyzed. The study consists of an introduction and two parts. In the introduction part, information is given about the subject, purpose, importance, method and sources of the research; In the first part, the life of Ibn Atıyye al-Endelüsî, his scientific personality, his works and the importance of al-Muharrerü'l-Vecîz in terms of the science of tafsir are emphasized; In the second part, the method of Ibn Atiyya's interpretation of the stories of the prophets is discussed.