SÛFÎLERİN HACCA DAİR GÖRÜŞ VE ORJİNAL KATKILARI

Abstract

Tasavvuf ehlinin hac ibadetinin maneviyatı ve batınına yönelik yorumları kendine has bir dil ve terminoloji doğurmuştur. Tarih içinde Sûfilerin bu ibadetin farziyeti, özde ne olması gerektiği, kabulü ve ön koşullarına dair sarsıcı uyarıları hac rukunlarını hafife aldıkları yönündeki eleştirilere yol açmışsa da bu farklılıkların ibadetin batınına dikkat çekme çabası olduğu aşikârdır. Bu uyarıların haccın maneviyatına zarif ve nitelikli bir boyut kazandırdığı, bu sebeple de esrar-ı hac denilen ayrı bir alanda değerlendirilimesi gerektiği görülmektedir. Harameyn, sâliklerin kendi tarikatlerinin uzadığı farklı coğrafyaları görmeleri açısından dünyanın hiçbir yeri ile kıyaslanamayacak bir mülakat mekânı, yüksek maneviyatından ötürü birçok şeyhin müridine tavsiye ve telkin ettiği yer ve Sûfilerin çilegâhı olarak görülmüş, birçok Sûfinin hayatında bir başlangıç ve bitiş olarak manevi ve maddi anlamda değişim göstermelerine sebep olmuştur. Bu sebeple manevi merhaleleri kat eden her kadın ve erkek Sûfi için farklı bir amaca yönelik, temelde ise Sûfilerce elzem sayılan seyru sülükün tamamlanmasında önemli bir unsur olarak kabul edilmiştir. Haccın maddi ve manevi olarak kesin bir dille ayrımı, hac yolculuğunun diğer yolculuklara göre farklılığı, Sûfileri hacca gitmeye yönelten sebepler ve en önemlisi de hacca dair orijinal görüşlerine değinen bu çalışma, onların ibadetin maddi ve maneviyatıyla ilgili görüşlerine dair bir değerlendirmedir.The reviews on the spirituality and the abdomens of the pilgrimage of the people of Tasawwuf have led to its own language and terminology. In history, staggering warnings for the virtues of the worship of the Sufis what should be in the core, acceptance, and pre- conditions have led to criticizes because they underestimated the pillars of Hajj. But it is clear that these differences are trying to bring attention to the abdomens of the worship. For this reason, it is observed that the cross should be assessed in a separate area called “esrar-ı hac“. Harameyn was a place that Sufi orders suggest and preach to their devotees, also it was seen as a place of suffering ordeal. Pilgrimage and worship have basically been a different purpose and have seen as an important element in the completion of “seyr-i sülûk” for every male and female Sufi who has passed spiritual stages. This study that a separation of Hajj outwardly and inwardly, the difference of Hajj than other travels, reasons of Sufis' going on pilgrimage and the most importantly their original opinions on pilgrimage is an assessment of Sufis' opinion about material and spirit for worship.