Kılıç, Muhammet Fatih14.07.20192019-07-1614.07.20192019-07-1620171303-3387https://trdizin.gov.tr/publication/paper/detail/TWprMk9UY3lNZz09https://hdl.handle.net/20.500.12514/1726Bu çalışmada, Aristoteles’te (ö. MÖ 322) İlk Sebep’in kanıtlanmasıyla ilgili ola- rak ortaya çıkan sonsuz güç argümanının İbn Sînâ’daki (ö. 428/1037) versiyonu, Yeni-Eflâtunculuk bağlamıyla birlikte ele alınmaktadır. Bu çerçevede İbn Sînâcı İlk Sebep’in sahip olduğu fâil ve gâye sebepliğin nitelikleri ile bunlar arasındaki ilişkiler gösterilmekte ve bu iki sebepsel yönün İlk Sebep’te bir arada bulun- masının yol açtığı problemler, muhtemel çözüm önerileri eşliğinde tartışmaya açılmaktadır.In this study, I deal with the Avicennian (d. 428/1037) version of infinite power –an argument emerged to demonstrate the First Cause in Aristotle’s (d. BC 322) metaphysics. The version of the argument in Avicenna having a Neo-Platonist component includes both the efficient and final causality of the First Cause. Hence, in this study, I investigate the problems triggered by coexisting these two causal aspects in the First Cause, along with several possible solution proposals.trSosyal ÇalışmaFelsefeOther036425446