Antropoloji Bölümü

Permanent URI for this communityhttps://hdl.handle.net/20.500.12514/36

Browse

Now showing 1 - 5 of 5

Cranial size and shape sexual dimorphism in the Kangal dog from Turkey
(Scientific and Technological Research Council of Turkey (TÜBİTAK), 2020) Sıddıq, Abu Bakar; Sıddıq, Abu Bakar; Onar, Vedat
This study has so far been the first attempt to characterize and quantify skull sexual variation in Kangal dog, by means of geometric morphometric techniques. A sample of 16 adult Kangal crania has been analyzed with this purpose. To obtain a full image of morphological pattern, digital pictures were taken from the ventral, left lateral, and dorsal sides of each skull, and a total of 16, 15, and 16 landmarks respectively were obtained on each image. Skull size and shape differed significantly in all aspects among different sexes, male skulls being bigger. Shape differences were observed mainly on zygomatic arch and muzzle on the dorsal view, pterygoid bone and articular surface to mandibular condyle in the lateral aspect, and cranial width and maxillary bone on the ventral view. Although the sample was comparatively small in number, being the first geometric morphometric approach applied on the Kangal dog, the obtained results will add vital information particularly to understand the cranial shape sexual dimorphism of this unique dog breed in Turkey.
A heart-shaped bone artifact from Körtiktepe
(2020) Sıddıq, Abu Bakar; Sıddıq, Abu Bakar
Along with the emergence of sedentary life, the Pre-Pottery Neolithic (PPN) settlements brought revolutionary changes in production of material cultures as well as cultic and ritual activities, which are often argued to be associated with new waves of interactions between humans and their natural world. Körtiktepe of southeastern Turkey yielded by far the richest PPN assemblage in the world, standing among the very few earliest cultural and production centers which acted to be the predecessors of the development and spread of the Neolithic in West Asia. In this paper, we report a heart-shaped bone artifact which is one of the rarest finds in the extremely large cultural assemblage of Körtiktepe. The manufacture features indicate that the “heart-like” shape of this unique artifact was the product of intentional human activity. Overall archaeological context indicates its probable use as a bone pendant or amulet for the dead; providing the fact of its association with three early PPNA burials, many other ritual objects, and a large number of grave goods. Although difficult to argue for its association with the sense for “emotion”, “affection” or “love” in the present world, it is still significant that the unique specimen traces the symbolic presence and ritual use of the shape of a “heart” in West Asian prehistoric context back to the Early Pre-Pottery Neolithic of around 10000 cal BC.
Los Tipos Craneométricos Caninos Aparecen Bien Expresadosa Nivel de Conformación del Arco Cigomático
(2019) Sıddıq, Abu Bakar; Sıddıq, Abu Bakar; Asal, Rahmi; Pars-Casanova, Pre M.
Within the wide conformation of skull spectrum, there are generally three recognized broad categories that correspond to the concept of cephalic biotype, determined by the cephalic index. The three cephalic biotypes are: brachiocephalic, mesaticephalic and dolichocephalic, which are based on linear measures. In order to revise this classification based on its geometry, we studied 53 skulls of adult dogs, corresponding to the three craneometric groups previously described: 16 brachycephalic, 20 mesaticephalic and 17 dolichocephalic. Images on ventral plane were obtained and 17 anatomical landmarks were subsequently located and analyzed by means of geometric morphometric techniques. Five of those landmarks corresponded to the neurocraneal area and the rest of the splanchnocranium. The three craneometric groups showed statistically significant differences between them for both size and shape. The variables that contributed to the differentiation between them were located along the edge of the zygomatic arches and on the basis of this arch. Splanchnocranial variables also presented a much more marked allometry than the neurocraneal variables. Since the zygomatic arch should be considered as part of the splanchnocranium, we suggest that the cephalic index (which takes into account the maximum width of the head) is as important as the facial index (which takes into account the maximum width of the face). The neurocraneal index would be much more conservative, and therefore less discriminatory between the groups.
Mardin Midyat Aktaş Mevkii İnsan İskeletlerinde Diş ve Çene Patolojileri
(2018) Ayşe ACAR
Midyat Aktaş Mevkii iskeletleri, 2013 yılında Mardin ili Midyat ilçesi Aktaş Mevkii Mor Hobil-Mor Abrohom manastırının kuzeyinde yer alan ve Roma Dönemine tarihlendirilen dört adet oda mezardan ele geçirilmiştir. Çalışmanın amacı; Midyat, Aktaş Mevkii bireylerinin diş, üst ve alt çenelerine ait patolojilerini inceleyerek bireylerin yaşam biçimi, ağız sağlığı, beslenme alışkanlıkları ve demografik yapısını tahmin etmektir. Çalışmada, Midyat, Aktaş Mevkii oda mezarlardaki 319 adet üst ve alt çenelerden elde edilen veriler kullanılmıştır. Sonuç olarak, toplumda 319 adet birey olduğu (%11,28’i bebek, %15,67’si çocuk, %5,64’ü kadın, %14,42’si erkek, %50,78’i cinsiyeti bilinmeyen) saptanmıştır. Aktaş Mevkii bireylerinin diş ve çene patolojileri, %6,19’u çürük, %9,29’u apse, %42,95’i ölüm öncesi diş kayıplarından oluşmaktadır. Toplumun beslenme alışkanlıklarının hayvansal proteine yönelik olduğu söylenebilir.
Van-Yoncatepe Urartu Mezarlarında Ortaya Çıkarılan Kafatası ve Çene Kemiklerinin Antropolojik Açıdan Değerlendirilmesi
(2016)
Arkeolojik kazı alanlarından ortaya çıkarılan insan kemikleri o döneme ait bireylerin fizik, sağlık ve genetik yapıları hakkında bilgi vermektedir. Kemikler üzerinde yapılan detaylı incelemeler, yaşanan dönem ve dönemin insanlarının yaşayışları açısından analitik sonuçların ortaya çıkmasına imkan vermektedir. Çalışmanın amacı, Van-Yoncatepe kazısından 1998-1999 yıllarında ortaya çıkarılan 6 oda mezardaki kafatası (N=19 adet) ve çene kemiklerinin (Mandibula N=77 adet, Maxilla N=42 adet) incelenmesine bağlı olarak o devirde yaşayan insanların yüz özelliklerini, cinsiyet, ölüm yaşı ve beslenme alışkanlıklarını tahmin etmektir. Mezardaki kafatasları morfolojik olarak değerlendirildiğinde 11 adet erkek, 6 adet kadın birey, dolikosefal kafa yapısına, dar buruna, orta genişlikte alın yapısına, dar ve orta genişlikte göz çukurlarına sahip oldukları tahmin edilmiştir. Alt ve üst çene morfolojik olarak değerlendirildiğinde 30 adet erkek birey, 8 adet kadın birey tahmin edilmiştir. Dişlerin aşınma durumları, toplumun omnivor beslenme diyetine uygun şekilde yaşamlarını sürdürdüğünü göstermiştir. Sonuç olarak, Yoncatepe’de Urartu Dönemine tarihlenen iskelet kalıntıları, Van ve çevresindeki aynı veya yakın dönemlerle karşılaştırıldığında bir uyum olduğu gözlenmiştir.

Browse

Browsing Antropoloji Bölümü by Publication Category "Makale - Uluslararası - Editör Denetimli Dergi"