Antropoloji Bölümü

Permanent URI for this communityhttps://hdl.handle.net/20.500.12514/36

Browse

Now showing 1 - 8 of 8

Alaybeyi Höyük Sığır–Toplum İlişkisi
(2019) Sıddıq, Abu Bakar; Erdem, Çağdaş
Alaybeyi Höyük kurtarma kazılarından elde edilen zooarkeolojik kalıntılar ışığında, Alaybeyi insanları ile yerleşmede yer alan sığırlar arasında kurulan somut ve soyut bağlantıları inceleyerek Alaybeyi kültürü içinde oluşan sığır-insan etkileşimini anlamaya çalışmaktır. Faunanın ilk zooarkeolojik analizi, 2016-2017 yıllarında Alaybeyi Höyük kurtarma kazı çalışmasından gün ışığına çıkarılmış zooarkeolojik kalıntılardan yapılmıştır. Toplamda 4591 kemik ve kemik parçası kaydedilmiş ve bunların 2569'u cins veya tür düzeyinde tanımlanmıştır. Zooarkeolojik analizi için nicel araştırma yöntemleri uygulanmış, Alaybeyi Höyük’teki sığır-insan ilişkilerinin olası yönlerini anlamak için de nitel bir yaklaşım izlenmiştir. Toplam 976 örnek (NISP %37.95’si) sığır kalıntıları (Bos taurus) olarak belirlenmiştir. Bunlardan Mandibula, tespit edilen toplam sığır kemikleri arasında en yüksek oranı (%12,71) içermektedir. Pelvis ise, %10,56 oranında mandibula kemiklerini takip etmektedir. Ayrıca çok fazla miktarda kafatası kemiği ve uzun kemikler mevcuttur. Humerus, radius, femur ve tibia kemikleri sırasıyla %9.73, %7.79, %4.71 ve %5.43 olarak tanımlanmıştır. Öte yandan, phalanx I, II ve III'ün yanı sıra metapodial kemikleri de önemli miktarda göze çarpmaktadır. Bu istatistiksel verilere ek olarak sığır kalıntıları üzerinde özellikle metal satır kesim izleri ile birlikte aşırı yük taşımanın sonucu meydana gelen patolojik izlere de rastlanmaktadır. Ayrıca sığır kalıntılarının içeresinde çok sayıda parçalı vertebrae ve costae kemiklerinin olduğu tespit edilmiştir. Hayvan kalıntıları arasında yüksek orandaki sığır kalıntısı, Alaybeyi toplumlarının geçimlerinin, küçükbaş hayvanlarının aksine sığır pastoralizmine bağlı olduğuna işaret etmektedir. Patolojik izler, muhtemelen tarım, taşıma ve ulaşım faaliyetlerinde sığırların tercih edildiğini anlatmaktadır. Kalıntıların arasında önemli miktarda hemen hemen her çeşit kemiğin yer alması, yerleşme alanı içerisinde ya da çok yakın alanlarda sığırlar üzerine kasaplık işlemlerini göstermektedir. Aynı zamanda izlenen kesim işlemleri, uzmanlaşmış kasaplık uygulamalarının varlığını ortaya koymaktadır. Buna ek olarak çok parçalı kemik kalıntıları, Alaybeyi halkı tarafından kemik iliği tüketimine işaret etmektedir.
Animals and pastoral groups in the mountainous Ömerli district of Southeast Anatolia
(Taylor and Francis Ltd., 2020) Sıddıq, Abu Bakar; Şanlı, Süleyman
Southeast Anatolia has been an ideal place for pastoralism since the Neolithic period. However, there is a lack of information on human–animal relationships from both archaeological settlements and contemporary societies in the region. Through ethnographic fieldwork and exploratory case studies in the mountainous Ömerli district, we explored the dependency and complex relationships between pastoral groups and various animal species in Southeast Anatolia. The case studies revealed affectionate and emotional bonds between shepherds and some individuals of domestic herds, similar to pet–human relationships in urban societies. Shepherds gave human names to certain animals; sometimes these were the names of their close friends or the names of their own children. Grief and prolonged grief was also common among Ömerli shepherds following the loss, death, or sale of these emotionally bonded animals. It was further observed that a single species (domestic or wild) often had complex and multi-purpose relationships with shepherd groups. While tortoises and hares, for instance, were used as sources of meat, the bone, blood, intestine, skin, and shell of these species were often used in traditional medicine. Although pastoral groups are completely dependent on domestic herds for their basic subsistence, Ömerli shepherds were observed to be regular hunters. It appears that the economic benefits were not the only promoters for pastoral subsistence in the study area; compassion and emotional affection for particular animals also reinforced enthusiasm for the practice. Therefore, it can be argued that the data obtained from pastoral villages in the mountainous Ömerli district help us understand interactions and relationships between humans and nonhuman animals in pastoral societies of Southeast Anatolia.
Anthrozoological study on the agro-pastoral societies of Kızıltepe, Southeast Anatolia
(İnsan ve İnsan, 2018) Şanlı, Süleyman; Sıddıq, Abu Bakar
Since the origin, humans have been depended and formed mixtures of complex relationships with nonhuman animals. These mutualistic relationships eventually intensified following the animal domestication. Southeast Anatolia is one of the important regions where the first domestication of sheep, goat, cattle, and pig occurred as well as domestic herds have been fundamental in every socio-cultural aspect in the region until today. Therefore, Southeast Anatolia has been an ideal place for pastoral and anthrozoological study. Through fieldworks and exploratory case studies in agro-pastoral societies in Kızıltepe, we found certain sheep, goats, and cattle are capable of distinguishing and recognizing human and other cross-species individuals as like they do in their own species. Alongside of providing protein, wealth and social status, herd animals in Kızıltepe also possess deep affection and emotional bonds with human individuals as like as pets in urban societies. On the other hand, we do not observe any gender or sibling effect in children-animal bond which was focused in some contemporary studies. Our overall observations and findings also demonstrate some intangible culture cores in Southeast Anatolia which is promoted mainly by the complex relationships between human and their domestic herds.
Do we need them or they need us? –anthrozoological study on domestic herds in Southeast Anatolia
(Istanbul Universitesi, 2017) Sıddıq, Abu Bakar; Özkan, Ermiş; Onar, Vedat
Anthrozoology is the study of the relationships between human and animals. This newly developed field incorporates with some other disciplines such as animal behaviour science, veterinary medicine, zoology, psychology, physiology, philosophy, sociology and anthropology. Animals have great roles in our lives and we in theirs. We ensure food, shelter and protection for animals, and in returns, they provide companionship, happiness, nourishment, wealth and sustainability in our society. Since the beginning of animal domestication, this mutual understanding developed with many complex relationships between us. Anthrozoology emphasises on these positive relationships. Anatolia is one of the significant places where humans first domesticated some ungulate species around 11000 years ago in Early Neolithic period, and still today, this region is considered to be one of the most important places for domestic herds, especially ovicaprid population in the world. Therefore, this region is a crucial place for studying different aspects of interactions between humans and domestic herds. Unfortunately, no significant research has been taken in the region so far regarding this issue. Through participant observations and exploratory case studies, this anthrozoological field research on pastoral societies in Southeast Anatolia aimed to explore how deeply are we involved with domestic animals and they are with us.
Pastoral societies of mardin province in southeast anatolia –some anthrozoological aspects
(Mukaddime, 2017) Sıddıq, Abu Bakar
Human first started domesticating animals at least 11,000 years ago in the Levant and Central Anatolia. Gradually the idea of animal controlling process, along with agricultural practice, spread throughout Africa, Asia and continental Europe and eventually transformed the face of the world. Archaeozoological evidences suggest that the process of animal domestication was actually occurred in a new way of human-animal interactions which was totally unknown to previous hunter-gatherers. Mardin region is located in the central point of northern Fertile Crescent. Archaeological settlements near and around this region provide the evidence of human-animal relationships in Early Neolithic societies which essentially promoted the early domestication process. However, the dimensions of present human-animal interactions are far different than the early stage, and therefore, Mardin region is a crucial place to study different facts and status in pastoral societies, particularly focusing on anthrozoological perspectives. Unfortunately very few attempts have yet been taken regarding this issue in southeast Anatolia. This field research, thus, aimed to observe the status of pastoralism and human-animal relationships in pastoral societies of Mardin providence.
Primary Archaeozoological observations on the faunal remains of Kanlıtaş Höyük, an Early Chalcolithic settlement in north-western Anatolia, Turkey
(PZAF 2017, 2017) Sıddıq, Abu Bakar
Kanlıtaş Höyük is a mound site situated at the edge of a mountainous region of Eskişehir province in north-western Anatolia. This was an Early Chalcolithic factory site mainly for marble bracelets production. Besides, Kanlıtaş people were intensely cultivating crops. However, faunal remains, as well as stone tools, suggest that Kanlıtaş people were still regular hunter for their subsistence. Although big animals are present, small ruminants (Ovicaprids), wild boars (Sus scrofa), deer (C. elaphus and D. dama), hares (Lepus sp.), birds (Alectoris sp., Anas sp., Goose sp. etc.) and aquatic species are found as the most profoundly consumed species comprising more than 78% of total fauna. Some carnivore species (Felis sylvestris, Canis lupus, Vulpes vulpes, Ursus sp. etc.) are also found common. Primary observations suggest outer settlement butchering practice, and burn marks, especially around the edge, on a large number of bones suggest open firing or direct heat food processing which is unlikely that people were mostly cooking meat by pot, although high quality pottery remains are present in the site. Moreover, identified animal species illustrate a mixed ecology and habitat system which indicate a mixture of subsistence strategies of the inhabitants. Kanlıtaş Höyük is considered to be one of the most important settlements of Chalcolithic Porsuk culture and a connecting site for the cultural contact between Central Anatolia, Western Anatolia and Balkans during 6th millennium B.C. Thus, faunal remains Kanlıtaş Höyük are considered to be valuable sources to understand Early Chalcolithic life ways of this transitional zone in Anatolia.
Social zooarchaeology of marine remains from Marmaray-Yenikapi excavation: Examining the aquatic resources exploitation in Constantinople
(2016) Sıddıq, Abu Bakar; Özkan, Ermiş; Onar, Vedat
Located between Marmara Sea and Black Sea, Constantinople was the centre of international trade during its reign. Byzantines developed one of the strongest navies in that time exploiting these water bodies. Testimonies of both Byzantium and foreign visitors show that marine resources had a great significance in Byzantine life. Fishing constituted one of the most important sources of income in the capital with the blessing of Bosporus Strait and Golden-Horn. Byzantines also developed various fishing methods. They were also well aware about the high nutritional value of fish and other aquatic resources. A large number of evidences related to aquatic activities have been unearthed by Yenikapı and Marmaray excavation. Profound amount of artefacts, more than 30 shipwrecks and faunal remains of various marine species are notable of them. Marine species from this site includes tuna fish (Thunnus thynnus L.), swordfish (Xiphias gladius L.), catfish (Clarias sp.), sharks (Carcharhinidae sp.), sea breams (Sparidae sp.), dolphins (Delphinidae sp.), sea bass (Dicentrarchus labrax L.), gilthead breams (Sparusaurata L.), mackerels (Scomber sp.), bonitos (Sarda sp.), crabs (Crustacea sp.), sea turtles (Cheloniidae sp.) and a great number of shells (Mollusc sp.) etc. Some marine species found in Yenikapı were seldom affordable to common citizens in Constantinople. Drilling, chopping and slaughter marks strongly suggest their use for gastronomic treats by elites. Besides, many of them were also used in decorative accessories, luxury materials and exotic shows. Known as “Langa Bostanlari” in Ottoman period, Yenikapı was the ‘Theodosius harbour’ in Byzantine capital. Being a very significant international trade centre and one of the major ports in Empire, remains of different aquatic activities, especially the marine species from this site examines previous Byzantine testimonies as well as shows new aspects about the marine food consumption and social utilization of aquatic resources in Constantinople.
Tek Türlü Değil, Çok Türlü Bir Dünyadır: Zooarkeoloji’de Antrozoolojik Yaklaşımlar
(2019) Sıddıq, Abu Bakar
Zooarkelojik yorumlamalarda bütünsel bir yöntem uygulaması çalışmanın konusunu oluşturmaktadır. Çalışma, arkeofaunaların incelenmesinde insan merkezli düşüncelerin aksine, çok türlü bir dünya düşüncesi önermeyi amaçlamaktadır. Çalışmanın temelinde, geçmiş insanlarla diğer hayvanların etkileşimini anlamak için günümüzde ortaya çıkan Antrozoolojik düşünceler vardır. Zooarkeolojik çalışmaların amaçlarının yanı sıra etnografik verilerin yardımıyla insanlar ile diğer türlerin soyut etkileşimleri de incelenmiştir. Hem tarihöncesi hem de tarihi yerleşmelerden elde edilen hayvan kalıntıları, çoğu zaman çeşitli aletler ve objeler gibi yalnızca insanlar tarafından kullanılan doğal bir kaynak olarak yorumlanmaktadır. Bu durum, insan ve diğer hayvanlar arasında soyut etkileşimleri geçerek yalnızca somut etkileşimlerin kaydedilmesine yardımcı olmaktadır. Dolayısıyla zooarkeoloji’deki bu bakış açısı, günümüz dünyası üzerinde ‘Antroposen’ dönemin olumsuz etkilerini daha da güçlendirmeye teşvik etmektedir. Fakat etnografik kaynaklar ile birlikte hem doğa tarihi hem de hayvan davranışlarına baktığımızda, insan dâhil tüm hayvan türlerinin etkileyici ve son derece birbirine bağlı etkileşimlerde olduğu görünmektedir. Bu durum insan merkezli “hayvansal topluluk” bakış açısının aksine, diğer türlerle doğadaki bir tür olan “insan”ların etkileşmenin yeniden incelenmesi ihtiyacını oluşturmaktadır. Paleontoloji, paleoantropoloji ve zooarkeoloji dâhil olmak üzere, doğa tarihini inceleyen bilim dallarının temel amacı, insanoğlunun yaşamını sürdürmek için daha uygun bir dünya düzenine destek sağlamaktadır. Fakat temel fark şu ki, paleontoloji, doğa tarihi çalışmalarında bir birey olarak tüm türlere aynı önemi verirken, paleoantropoloji ve zooarkeoloji ile birlikte, antropolojinin tüm dalları yalnızca insanı merkeze alarak sorunsalları oluşturmaktadır. Öte yandan Antrozooloji, hem insan hem de diğer hayvanların etkileşimlerini incelenmekte, iki taraflı ‘etkileşim’lere odaklanmaktadır. Bu nedenle, insanoğlunun oluşumu, gelişimi ve bu gelişiminde diğer hayvanların rollerini incelemek için, zooarkeoloji’de çok türlü bir dünya düşüncesiyle birlikte insan-hayvan arasındaki iki taraflı etkileşimlerin incelenmesi son derece önem arz etmektedir. Bu biçimli düşüncelere odaklanarak yöntem ve yorumlamaları oluşturması sayesinde, zooarkeoloji ‘Antroposen’in olumsuz etkilerini azaltarak yaşamakta olan uygun bir dünya oluşumuna yardımcı olacaktır.

Browse

Browsing Antropoloji Bölümü by Subject "Anthrozoology"