George Moore’un Esther Waters Eserinde Kadının Konumuna Yapısalcı Bir Yaklaşım

Abstract

Yapısalcılık, parça ve bütün arasındaki ilişkiyi tanımlar. Bu çalışma, George Moore’un Esther Waters (1894) eserini yapısalcı yaklaşım açısından incelemeyi amaçlamaktadır. Romanın yüzeysel yapısı, oğlunu tek başına büyüten Esther’e odaklanır. Dizimsel bağıntı açısından Esther, William ile evlilik dışı bir cinsel ilişki yaşar, oğlunu tek başına büyütür, ancak sonunda William ile evlenir. Dizisel bağıntı açısından, yetim olan ve erken yaşta çalışmaya başlayan Esher ve William arasında eşyapılılık bir ilişki vardır. Eğitim ve annelik, derin yapıda açık göstergeler haline gelir: Gösteren eğitimken gösterilen meslektir ve gösteren annelikken, gösterilen fedakarlıktır. Derin yapı açısından, romanın uyumu ‘özne olarak varlık’ ve ‘nesne olarak varlık’ arasındaki ikili karşıtlık üzerine kuruludur. ‘Özne olarak varlık’ olan Esther, bir seçim yapıp evlilik dışı bir cinsel ilişki yaşar, gerekli adımı atıp oğlunu doğurur ve sorumluluk üstlenip oğlu için mücadele eder. Romanın ezgisi, evlenme hakkında kısır bir döngü üzerine kuruludur. Roman biter ama ezgisi devam eder çünkü kadınlar maddi özgürlük sağlayacak eğitimden ve mesleklerden mahrum bırakılmaya devam edecek. Derin anlama gelince, zihinsel kapasite açısından kadınlar ve erkekler arasında doğuştan gelen bir fark yoktur ancak erkek egemen toplum tarafından kadınlara dayatılan önyargılar vardır ve kadınlara toplumda eş ve anne rolünü sahiplenerek evlenmekten başka bir seçenek sunulmamaktadır.