KEMALETTİN TUĞCU ROMANLARININ SOSYOLOJİK ZEMİNİ

Abstract

Türk edebiyatındaki yeri çok tartışılan ve çocuk edebiyatı ile ilgili farklı mahfillerde adından söz ettiren Kemalettin Tuğcu’nun romanları, toplumun farklı sınıflarına mensup bireylerin yaşam şekillerine ilişkin sosyolojik gerçekliklerden/verilerden müteşekkildir. Tuğcu’nun topluma bakışında ve toplumsal normları ele alışında sosyal tenkitin ve gözlem odaklı bir sosyolojik bakışın etkisi görülmektedir. Tuğcu, roman kişilerini toplumun bizatihi içinden seçtiği gibi yokluklarla, felaketlerle, sıkıntılarla ve sefaletlerle mücadele eden mutsuz, yoksul ve kimsesiz çocukların yaşam sahnelerinden kesitler sunmaktadır. Özellikle toplumun mutsuz ve sefil kesimini romanlarına taşıması, natüralist ve realist bir bakış açısının yansımasıdır. “Tuğcu’nun romanları geniş bir yelpazedeki tip ve vaka çeşitliliği ile çocuklara hayatı tanıtarak, onların toplumsallaşma sürecine katkı sağlar” (Özcan, 2014: 634). Zira romanlarında toplumun farklı kesimlerinden bireylerin yaşam öykülerini ele alan Kemalettin Tuğcu, özellikle özgür ve yetkin düşünebilme yetisine sahip çocuk öznelerin sosyal yaşamdaki konumlarına odaklanır. Çocukları başkişi seçtiği romanlarını mağduriyet odaklı bir kurgu ile temellendiren Tuğcu; öksüz, yetim, kimsesiz, yoksul, engelli ve evsiz çocukların hayata tutunma çabalarını ve gündelik yaşam pratiklerini sosyolojik bir epistemolojiyle deşifre eder. Söz konusu çocukların çevreleriyle kurdukları gerilimli ilişkiler de hem psikolojik hem de toplumsal bir düzlemde betimlenir. Özellikle acıma ve merhamet duygularını harekete geçiren santimantal anlatım tarzı, Tuğcu’nun romanlarının genel karakteristiğini oluşturmaktadır. Bununla birlikte yazar, ekonomik sıkıntıları ve imkânsızlıkları da toplumun alt tabaka sınıfına mensup çocukların duyarlıklarını yansıtıcı bir üslupla romanlarına taşır