Turgut Uyar'ın şiirlerinde modern insanın yanlızlığı ve sonsuzluk özlemi

Abstract

Kentleşmenin ve modern yaşam standartlarının bireyin üzerinde kurduğu baskıyı şiirlerinde yansıtan Turgut Uyar, kent yaşamını değersizleştirirken köy yaşamını ve doğayı yüceltir. Modern yaşamın tüketim kalıpları içinde yalnızlaşan ve kendisini baskı altında hisseden birey, aynı zamanda sonsuzluk özlemi içindedir. Bu özlem ve hayal, bireyi bir nebze de olsa içsel bir huzurun eşiğine getirmektedir. Turgut Uyar da şiirlerinde, kent yaşamının yapaylaştırdığı bireyin huzursuzluklarını ve bunaltılarını yansıtır. Biz bu çalışmada Turgut Uyar'ın şiirlerinde kent yaşamıyla mücadele halinde olan bireyin yalnızlığını ve sonsuzluk özlemini tahlil edeceğiz.

Having reflected the effects of urbanization and modern life standards oppressed the individual in his poems, Turgut Uyar exalts rural life and nature while he trivializes urban life. Individual who becomes lonely and feels under pressure in the consumption values of modern life, also longs for eternity. This longing and dream takes the individual a bit to the thresold of clear conscience. In this study, we will analyze individual’s loneliness and his longing for eternity during his struggle with the urban life in Turgut Uyar’s poems.