Aristoteles ve Nietzsche’de trajedinin işlevi

Abstract

Bu makalede, Aristoteles ve Nietzsche’nin trajedinin işlevine yönelik görüşlerini karşılaştırıp, farklılıklara işaret ediyoruz. Bazı önemli metinlere yakından bakmak suretiyle, Aristoteles’in trajedi analizini ve bu analizin Aristoteles’in genel konumu içerisindeki imalarını inceliyoruz. Sonrasında bu analizin hayati noktalarını Nietzsche’nin trajik mitos ve müziğe dayalı yeni bir kültür, eski yunan modelinden esinlenen bir kültür inşa etme projesi ile bağlatılandırıyoruz. Bu bağlamda, Dionysoscu dünya-görüşü, trajik içgörü, güç iradesi, mitos, katharsis, mimesis, logos ve pathos gibi kavramları soruşturuyoruz.

In this article, we compare and contrast Aristotle’s and Nietzsche’s views as regards the function of tragedy for human beings. By having a close look at some important texts we explore Aristotle’s analysis of tragedy and its implications within the context of his overall philosophical position. We then relate the crucial points of this analysis to Nietzsche’s project of building a new culture based on tragic mythos and music, a culture inspired by the model of ancient Greece. In this context, we investigate such notions as Dionysiac world-view, tragic insight, will to power, mythos, katharsis, mimesis, logos and pathos.