Browsing by Author "Musa Duman"

Now showing 1 - 3 of 3

Nietzsche’s critique of historical reason
(2012) Musa Duman; 02.06. Department of Philosophy / Felsefe Bölümü; 02. Faculty of Letters / Edebiyat Fakültesi; 01. Mardin Artuklu University / Mardin Artuklu Üniversitesi
Bu makalede bir erken dönem metni, “Tarihin Hayata Yararı ve Zararı Üzerine”, temelinde Nietzsche’nin tarih bilimine, tarih yazımına ve tarih eğitimine ilişkin fikirlerini eleştirel bir gözle inceliyor ve değerlendirmelerde bulunuyoruz. Nietzsche’nin hayata ilişkin tüm bir bakış açısını gereğince takdir edebilme bağlamında O’nun tarihe yaklaşımının vazgeçilmez bir öneme sahip olduğunu söylemek mümkündür. Burada ayrıca Nietzsche’nin orta ve geç dönem gelişimine de ışık tutan bir tarih anlayışı eleştirisini görüyoruz. Dolayısıyla Nietzsche’nin çağının ve kültürünün sahip olduğu tarihsel bilinci marazi ve hayat karşıtı olarak niteleyip onun belli yönlerine karşı giriştiği saldırının çerçevesini oluşturan nedenleri eleştirel bir biçimde tartışıyoruz. Nietzsche’nin çare olarak sunduğu şeyi de ele aliyoruz; tarihçinin yaratıcı bir sanatçı ve tarihin kalkış noktasının büyük insanlar olması gerektiğini şart koşan estetik bir yaklaşım.
Popper and the theory of evolution
(2011) Musa Duman; 02.06. Department of Philosophy / Felsefe Bölümü; 02. Faculty of Letters / Edebiyat Fakültesi; 01. Mardin Artuklu University / Mardin Artuklu Üniversitesi
Bu makale, evrim teorisinin bilimsel statüsü hakkında, bu teorinin gerçek anlamda bilimsel bir karaktere sahip olup olmadığı hakkında Popper’ın ortaya koyduğu fikirleri incelemektedir. Önce Popper’ın bilimsel olma iddiasındaki bir bilgi türünün karşılaması gerektiğini düşündüğü kriterlere ilişkin bakış açısını sunuyorum. Devamında, Popper’ın bilim felsefesi alanındaki temel savlarını ve bu savların evrim teorisinin epistemolojik yapısına yönelik imalarını tartışıyorum. Evrim teorisinin biyolojik gerçekliğe ilişkin temel konumu, evrimci argümantasyonunun yapısını ortaya çıkarma gayesiyle betimlenmektedir. Popper’ın, 1977’ye dek, evrim teorisinin “metafizik bir araştırma izlencesi” olduğunu, ve verimli ve kapsamlı bir izlence olduğunu, öne sürdüğünü, ama geç dönem düşüncesinde bu iddiasından vazgeçtiğini ve evrim teorisine bilimsel bir statü kazandırmaya giriştiğini, ancak bunun da tüm bir yanlışlamacı stratejinin mantığı açısından, beraberinde getirdiği bazı gerilimlerin bulunduğunu not ediyorum
Reflections on Parmenides’ monism
(2012) Musa Duman; 02.06. Department of Philosophy / Felsefe Bölümü; 02. Faculty of Letters / Edebiyat Fakültesi; 01. Mardin Artuklu University / Mardin Artuklu Üniversitesi
Bu makalede, Parmenides’in Varlık anlayışını incelemeye teşebbüs ediyorum, yani esti kavramını ve onun tüm bir monistik bakış içerisindeki temel fonksiyonunu. Bu bağlamda, einai ve noein’ın özdeşliğini, esti ve aletheia arasındaki içsel bağlantıları ve aynı zamanda Parmenides’in logos kavramıyla neyi kastettiğini de tartışıyoruz. Ayrıntılı bir şekilde, Parmenides monizminin son derece kendine has bir karaktere sahip olduğunu, çünkü O’nun tek bir devasa varolan şeyden değil de, bizzat Varlığın herşeyin esası ve temeli olarak biricikliğinden bahsettiğini öne sürüyorum. Bu anlamda, o, maddi-olmayan monizm olarak, ve aynı zamanda ontik-olmayan monizm olarak nitelendirilebilir. O, ayrıca, bir özdeşlik felsefesi ihtiva etmektedir, yani Varlık hakkında yalnızca özdeşlik cümleleri kurulabileceği görüşü. Parmenides’in esti üzerine mülahazalarını bir varolan ile Varlık arasındaki ontolojik fark açısından yorumlamanın mümkün olduğu tezini geliştirmeye çalışıyorum. İddia edilebilirse, söz konusu ontolojik ayrıma Parmenides’in esti ile çokluk ve değişim arasında kurduğu zıtlık karşılık gelmekte, beriki saf varlıkla (to eon), öteki ise varolmayanla (to me eon) özdeşleştirilmektedir.