NARRATIVE SEMIOTICS AND THE CITY: THE PLACE OF THE CONCEPT OF 'CITY' IN ITALO CALVINO'S INVISIBLE CITIES

Abstract

The significant element is the subject of enunciation −author− considering literature and practice of writing. The author struggles to combine images via language and generates a semantic universe throughout the process in the system of literature. This universe is generated with systematic sequences of signs. The artwork, which has been qualified as being a specific message, turns into a sign just as Italo Calvino’s Invisible Cities (1972) is analyzed by the end of that generative process. The theme of the narrative is the image of happy cities, which have been lost in distorted and unhappy ones. In this way, the subject of enunciation establishes a link between symbolic cities and real cities, and he makes a tangible reference to the realities of urban life. The author of enunciation builds the semantic universe of the narrative on the dichotomy of happy and unhappy cities. These cities, where cultural exchange is realized, are described as a clearing place of desires and memories and are the protagonist of the narrative rather than the decor. Through the study, a semiotic analysis of how the meaning generation process is structured will be carried out by adhering to the theme of the narrative. Also, the place of the ‘city’ concept in Calvino’s narrative will be questioned.

Söz konusu yazın ve yazma pratiği olduğunda, anlamı oluşturan sözceleme öznesi –yazar– önemlidir. Anlamlama edimi süresince yazar, dil yoluyla imgeleri bir araya getirme ve edebiyat dizgesi içinde yeni bir anlam bir evreni oluşturma çabası içindedir. Bu evren, göstergelerin sistemli dizilişleriyle meydana gelmektedir. Tıpkı Calvino’nun Görünmez Kentler’i (1972) gibi özgün bir bildiri niteliği taşıyan bu sanat eseri üretici sürecin sona ermesiyle incelenmeye hazır bir göstergeye dönüşmektedir. Bu çalışmaya konu olan bu yapıtın teması, çarpık ve mutsuz kentlerde yitip giden mutlu kentlerin imgesidir. Yazar, sembolik kentler ile gerçek kentler arasında bir bağ kurmakta ve kent yaşamının gerçeklerine somut bir gönderme yapmaktadır. Sözceleme öznesi, anlatısının anlam evrenini mutlu ve mutsuz kentler karşıtlığı üzerine inşa etmektedir. Kültürel değiş tokuşun gerçekleştiği, arzu, istek ve anıların takas yeri olarak tanımlandığı bu kentler anlatının kahramanları durumundadır. Çalışmada eserin izleğine bağlı kalınarak anlam üretim sürecinin nasıl yapılandırıldığına yönelik göstergebilimsel bir çözümleme yapılacak ve Calvino’nun anlatısındaki ‘kent’ kavramının yeri sorgulanacaktır.