Klasik Türk ve Fars Edebiyatlarında Çocuğun Eğitilebilirliği ve Gülistan Örneği

Abstract

Bu çalışmada kendisi de aynı zamanda bir eğitimci olan Sâdî-i Şîrâzî’nin Gülistan adlı eserindeki bir hikâyede ortaya konulan eğitime dair iki farklı anlayıştan yola çıkılarak klasik Türk ve Fars edebiyatında bu meselenin tezahürleri ele alınmaktadır. Bildirinin amacı eğitimle ilgili her hangi bir yaklaşımın doğruluğunu ya da yanlışlığını savunmak veya ispatlamak değil, konunun klasik edebiyattaki bazı yansımalarının tespit edilmesidir. Bu çerçevede Klasik Fars ve Türk edebiyatlarından örneklere yer verilerek Gülistan’daki yaklaşımla meselenin mukayeseli bir okuması ortaya konulmaktadır.