Son Sınıf İlk ve Acil Yardım Programı Öğrencilerinin Eğitim Düzeyleri ve Yeterlilik Algı Durumlarının Belirlenmesi

Abstract

Giriş ve Amaç: Son sınıf ilk ve acil yardım programı öğrencilerinin mesleki uygulama yapma sayıları, pratik yeterlilikleri ve teorik bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: Tanımlayıcı tipte yapılan bu araştırma bir devlet üniversitesi İlk ve Acil Yardım Programı 2. sınıfta aktif öğrenim gören 96 öğrenci ile yapıldı. Katılımcıların mesleki konularda eğitim alıp almadıkları (17 soru), uygulama yapıp yapmadıkları (11 soru), kendilerini yeterli görüp görmedikleri (16 soru) ve bilgi düzeylerini belirlemeye yönelik (11 soru) toplam 45 soru yüz yüze anket yöntemiyle çalışıldı. Veriler SPSS 26.0 istatistik paket programı kullanılarak sayı ve yüzde şeklinde belirtildi. Mesleki derslerin laboratuvar ortamında uygulama sayıları ile yeterliliklerini karşılaştırma da ki-kare testi kullanıldı. İstatistiksel önemlilik için p<0,05 değeri anlamlı kabul edildi. Bulgular: Paramedik öğrencilerinin aldıkları eğitimlerle ilgili uygulama sayılarının analizinde öğrencilerin %63,5’i entübasyon, %41,7 defibrilatör, %38,5’ kırık stabilizasyonu ve %37,5’inin doğum eylemi uygulamasını hiç yapmadıkları tespit edildi. %78,1 kardiyopulmoner resusitasyon, %58,3 defibrilatör, %36,5 entübasyon, %62,5 doğum eylemi ve %85,5’i kardiyak arrest uygulamasını en az bir kere yaptıkları tespit edildi. Entübasyon konusunda yeterlilik algısı ile uygulama sayısı arasında anlamlı bir fark bulundu (p˂ 0,05). Sonuç: Öğrencilerin mesleki konularda uygulama yapmalarının yeterlilik algıları ve beceri düzeylerinin artmasına olumlu katkısının olduğu sonucuna varıldı.

Objective: It is aimed to evaluate the professional practice numbers, practical competencies and theoric knowledge levels of the first and emergency aid students. Materials and Methods: The population of the descriptive study was composed of 96 students who are active in the 2nd grade of a public university First and Emergency Aid Program. A total of 45 questions were conducted through face-to-face questionnaire, whether the participants received training on professional issues (17 questions), whether they practiced (11 questions), whether they considered themselves sufficient (16 questions), and to determine their level of knowledge (11 questions). The data are specified as frequency and percentage using SPSS 26 statistical software. The chi-square test was used to compare the number of applications of vocational courses in the laboratory environment and their sufficiency. For statistical significance p < 0.05 value was considered significant. Results: In the analysis of the number of applications related to the training received by paramedic students, it was determined that %63.5 of the students did not perform intubation, %41.7 defibrillator, %38.5 fracture stabilization and %37.5 never performed labor. It was determined that they performed %78.1 Cardiopulmonary resuscitation, %58.3 defibrillators, %36.5 intubation, %62.5 labor and %85.5 cardiac arrest at least once. A significant difference was found between the perception of competence in intubation and the number of applications. Conclusion: It was concluded that students' practicing on professional issues had a positive effect on their perception of competence and skill levels.