Mimarlık Bölümü Koleksiyonu

Permanent URI for this collectionhttps://hdl.handle.net/20.500.12514/101

Browse

Now showing 1 - 20 of 44

The Architectural Features of Traditional Pavilions in Mardin - Southeastern Anatolia
(INTERNATIONAL JOURNAL of ACADEMIC RESEARCH, 2012) Çağlayan, Murat
The historic city centre of Mardin, in southeastern Turkey, is recognised for its architectural and cultural richness. Scope of this study, the architectural features of 24 pavilions, located in the Bakirkiri and Zinnar Valleys, which lie 2–15 km away from the city centre of Mardin, were examined. In this study, pavilions are specifically defined as “individual summer houses in the countryside in open areas or among vineyards and orchards”. The traditional pavilions of Mardin, which reflect the prominent architectural features and social life of the period during which they were constructed, were used as summer residences and for the cultivation of crops. The results of the study reveal that the design of traditional Mardin pavilions successfully incorporated the element of water by taking topography and climatic data into consideration, that these structures contained a central iwan with a selsebil as the main element and that regional materials were used in their construction.
Beşiktaş’ın 19. Yüzyıldaki Kentsel Dönüşümüne Bir Bakış
(Mardin Artuklu Üniversitesi, 2020) Çağlayan, Murat
The nineteenth century is an important period for the modernization of the Ottoman Empire. Undoubtedly, concrete evidence of westernization started to appear first in the capital of the state, Istanbul. Besiktas has an important place in the context of modern urbanism practices with beyoglu. The fact that Besiktas was a royal administrative center in this century makes it different from other districts. Undoubtedly, what happened before the nineteenth century was instrumental in preparing the environment in this period. Likewise, what happened in this century gave the direction to the Besiktas’s of the republican period. For this reason, the article also addresses the historical developments before the republican period and nineteenth-century before Besiktas's understanding of the transformation in the nineteenth century. Urbanization and social transformation started in Besiktas with the transfer of the royal administration society and ruling, civil servant class to the district. The aim of the study is to examine the transformations that occurred in Beşiktaş district at this period by the cause-effect relationship. The changes in the general landscape of Istanbul and Beşiktaş have experienced rapid transformations with the court case. In this century, a cyclical process that affects urban transformations, architecture, and therefore social structure and economic situation can be defined. In other words, the economic power and social life of the rich people who came to Beşiktaş with the palace were reflected in architecture, urban and social fabric.
Bir Kırsal Mimari Koruma Önerisi: Geleneksel Mardin Derik Evi
(Platanus Publishing, 2024) Çağlayan, Murat; Çağlayan, Murat
Mardin ili Derik ilçesi 561 ada 21 numaralı parseldeki geleneksel konutun hazırlanan koruma projesi, kentte bulunan geleneksel konutların incelenmesi ve ilgili konutun koruma önerisinin geliştirilmesini amaçlanmaktadır.
Bir Mimari Karşılaştırma: Mardin Zinciriye ve Kasımiye Medreseleri -An Architectural Comparison: Zinciriye and Kasimiye Madrasahs in Mardin-
(BERİKAN YAYINEVİ, 2018) Çağlayan, Murat
The Monuments of the Artuqs period draw attention especially coming from the Middle Ages to the present day in Mardin where hosts different civilizations. Among these monuments, there are many similarities between the Zinciriye (Sultan İsa) Madrasah and the Kasimiye Madrasah build in Aqqoyunlu period, which was influenced by architectural of Zinciriye. This similarity gets noticed of some researchers, but the available data on comparisons are insufficient. While Kasimiye compared with madrasah of Zinciriye, which is about 100 years older than, the architectural style and lookout programs are identical. However, they are different as a plan. Whereas the masjids plans and the sliced pointed domes of both madrasahs are the same, the madrasah of Kasimiye is different with the onyx type dome, the monumental iwan rising along the two floors and the symmetrical madrasah room layouts. In the study monuments have been searched comparatively and new periodicals related to the originality of the monuments were reached, especially the republican period.
A Cultural Heritage from Aqquyunlu Period in Anatolia: Mardin Kasımiye Madrasah -Anadolu'da Bir Akkoyunlu Kültür Mirası: Mardin Kasımiye Medresesi-
(Mavi Kitap Yayıncılık, 2016) Çağlayan, Murat
Madrasa of Kasımiye which is located near the urban site of Mardin in Turkey's Southeast Anatolia Region was built in the last quarter of the fifteenth century by Sultan Kasım Bey who is Aqquyunlu Uzun Hasan's nephew. Kasımiye Madrasa has similarity with Zinciriye Madrasa was built by the Artuqid Principality in A.D. 1385. However Kasımiye is the only monument with its authenticity that can be reached today in Mardin. Madrasa had been continued its unique function until the start of 1th World War with the Ottoman and Turkey Republican periods maintenance and repairing. The researcher’s comments and local myths show differences in the conducted inadequate study about the Madrasa. In the study, these opinions were compared and the confusions about the madrasa were corrected by monument’s analytical and archival researches. The study aims to find out how being formed the architectural parts of the Madrasa, and analyse the authentic parts which survived until today with regard to conservation science. The study has derived from the dissertation named "Authenticity and Restitution Conditions of Mardin's Monuments" that has been prepared in Istanbul Technical University Graduate School of Science Engineering and Technology, Restoration Program of Department of Architecture with thesis advisor PhD. Gülsün Tanyeli. It has been researched the authenticity status and restitutions of Mardin Kasımiye Madrasa which is cultural heritage. In addition, it has achieved to new data.
CUMHURİYET TAŞRASINDA GELENEKSEL ÜZERİNE MODERN ŞEHİRLEŞME MARDİN ÖRNEĞİ
(Türk Tarih Kurumu, 2022) Çağlayan, Murat
Çalışmada; geleneksel şehir dokusunu Cumhuriyet’e kadar koruyabilmiş Türkiye’nin taşrasındaki Mardin’in, Cumhuriyet ile beraber günümüze kadarki değişimi ve gelecekteki gösterebileceği gelişimi incelenmiştir. Mardin’in kentsel dokusuna müdahaleler; Osmanlıların son döneminde “1. Caddenin” genişletilmesi ile başlar. Cumhuriyet döneminde ise “yeni ve modern olan güzeldir” görüşünün hâkim olmasıyla ile birlikte betonarme yapılar kentsel dokunun içinde yer almaya başlamıştır. 1950’lerden 1980’lere kadar Mardin; sur içi bölgesinden güneydoğu yönüne, dışa doğru Savurkapı Mahallesi'nden Nusaybin İlçesi yoluna taşmıştır. Bu taşma, ilk olarak kamu yapılarının inşa edilmesi ile başlar. Böylece kentsel sit alanı dışına ilk planlı büyüme, kamu yapılarının yardımı ile şehrin güneydoğusuna doğru olur. Topoğrafik açıdan gelişmeye pek müsait olmayan bu alan, 1980’den sonra şehrin büyümesini yavaşlatır. Bunda, gene kamu teşviki ile "Yenişehir" olarak adlandırılan şehrin kuzeybatı bölgesinin imara açılmasının etkisi olur. Aynı anda şehrin ovadaki yerleşimi; adını içinde bulunan tren istasyonundan alan "İstasyon Mahallesi" de oluşmaya başlamıştır. 1990’larla beraber Yenişehir’de sivil kooperatiflerle bariz şekilde mahalleler oluşmaya başlar. 2000’lerden günümüze kadar ise bu alan, aşırı yoğunluktan ötürü içinden çıkılamaz bir hal alır.
Dedemin Hamamı
(Arredamento Mimarlık, 2020) Çağlayan, Murat
Makale; yirminci yüzyılın ortalarına kadar uzun bir dönem işletmesi yazarının dedesinin ailesine ait olan tarihi Mardin Emir Hamamı’nı konu almaktadır. Yazarın ve ailesinin hamam ile ilgili hatıra ve bilgileri çerçevesinde hamamın on dokuzuncu yüzyıldan yirmi birinci yüzyıla sosyal ve mimari bir değerlendirmesi yapılmaktadır. Mimarlık tarihi konularını tartışırken Türkiye’de mevcut yapıyı betimleme/yorumlama veya yazılı belgelere başvurma dışında pek az imkan vardır. Bu makale ise bir yapıyı doğrudan aile geçmişi ve kişisel tarih verilerini kullanarak anlatmayı deniyor. İçinde yol alması zor ve çok gerekli bir bilgi üretim güzergahı açıyor.
Diyarbakır Suriçi'ndeki Güncel Koruma Çalışmaları
(Anadolu Ajansı, 2022) Çağlayan, Murat
Dünya miras alanının tampon bölgesi olan Diyarbakır Suriçi bölgesi, 2015 yılının aralık ayı ile 2016 yılı mart ayı aralığında “Sur Çatışmaları (çukur olayları)” adı ile anılan terör olaylarına sahne olmuştur. Kentsel sit alanının doğusu büyük hasar almıştır. Teröristler bu alanda anıtsal ve sivil birçok esere zarar vermiştir. Hatta bu zengin kültür mirasını birer yığınak, üs ve siper olarak kullanmış, yeri gelince el yapımı bomba ve tuzaklar ile havaya uçurmuşlardır. Olayların sona ermesinden sonra ilgili alan Bakanlar Kurulu kararı ile “riskli alan” ilan edilmiştir. Burası, Çevre ve Şehircilik Bakanlığınca ivedilikle kamulaştırılıp “Suriçi Kentsel Yenileme Projesi” başlatılmıştır. İlk olarak Suriçi Koruma Amaçlı İmar Planı revize edilerek uygulamaya geçilmiştir. Proje kapsamında geleneksel Suriçi dokusunu oluşturan anıtsal ve sivil mimarlık örneklerinin restorasyonu, yakın dönem konut alanlarının yenilenmesi, yakın dönem ticaret alanlarının yenilenmesi, iç kale alanı düzenlenmesi, sur duvarları ve burçların restorasyonu, altyapı çalışmaları, çevre ve peyzaj düzenlemeleri yapılmış ve yapılmaya devam edilmektedir.
DOCOMOMO_Türkiye Ulusal Çalışma Grubu Poster Sunuşları 2009 - Türkiye Mimarlığında Modernizmin Yerel Açılımları V- Mardin Halkevi Binası ve Mardin Cumhuriyet İlköğretim Okulu Binası
(TMMOB Mimarlar Odası Diyarbakır Şubesi, 2009) Çağlayan, Murat
Mardin Halkevi; 1932 yılındaki genelge ile halk evlerinin kuruluşu kararlaştırılmış, 19 Şubat 1932’de 14 halkevinin açılışı yapılmıştır. Mardin halkevinin açılışı da, 79 yerde birden şube açılışının gerçekleştirildiği 23 Şubat 1934 tarihinde olmuştur. Mardin halkevi 4 yıl tek odada çalışmış, yeni binasına 1 Temmuz 1938’de taşınmıştır. Mardin Cumhuriyet İlköğretim Okulu’nun brifing dosyasında yer alan tarihçeye göre okul, eğitim ve öğretime şimdiki mevcut binanın güneyinde yer alan mezarlık içindeki eski bir binada başlamıştır. 1944 yılında o dönemin valisi Cahit KINAY zamanında halkın yardımıyla mezarlık buradan kaldırılmış; Mardin Cezaevi’nden az hüküm giyen mahkumlardan teşekkül bir grupla bugünkü okulun inşaatına başlanıp, aynı yıl bitirilip, 5 derslikle eğitim öğretime açılmıştır.
Duvarın Arkasındaki Tarih: Şeyh Muhammed Farisi Zaviyesi
(Mardin Artuklu Üniversitesi, 2020) Çağlayan, Murat
2019 yılının Mayıs ayında, Mardin ili Artuklu ilçesi kentsel sit alanı içindeki Gül Mahallesi’nde eski bir istinat duvarı aşırı yağış sonucu yıkılmıştır. Eski Hükümet Konağı’nın kuzeybatısındaki yolun bitişiğinde bulunan duvarın yıkılması ile arkasında saklı kalan bir yapıya ait mimari izler gün yüzüne çıkmıştır. Bu kalıntının hangi yapıya ya da neye ait olduğuna yönelik asıllı asılsız birçok yorum yapılmıştır. Makale, arşiv belgeleri ışığında bu kalıntının hangi yapıya ait olduğunu ispat etmeyi amaçlamaktadır. Verilere göre duvarın önündeki bu alan ve duvarın arkasındaki kalıntılar; mescit, türbe ve çeşmeli eyvandan müteşekkil olan Şeyh Muhammed Farisi Zaviyesi’ne aittir. Kesin olarak hangi tarihte ve hangi sebep ile yıkıldığı anlaşılamayan bu anıtın özellikleri, vakıf bilgileri, hizmet edenleri hakkında önemli verilere ulaşılmıştır. İlk inşa tarihi bilgilerine ulaşılamayan zaviyenin mescidi, on dokuzuncu yüzyılda daha çok Hükümet Konağı’nın memurlarınca aktif olarak kullanılmıştır. Yapı, hükümet konağının resmi mescidi olma görevini Cumhuriyete kadar sürdürmüştür.
ERKEN CUMHURİYET DÖNEMİNDE MARDİN’DE YAPILAN İMAR FAALİYETLERİ VE GÜNÜMÜZDEKİ İZLERİ
(Nobel Yayın, 2023) Çağlayan, Murat
Çalışma kapsamında Mardin ili Artuklu ilçesi sınırları içinde olan, kentsel sit alanı olarak tarif edilen geleneksel Mardin mimarisi incelenmiştir. Burada Erken Cumhuriyet Dönemi’nde gerçekleştirilen bayındırlık imar faaliyetleri literatür taranarak tespit edilmiştir. 1938 yılına kadar şehrin Cumhuriyet öncesi ve sonrası görünümü hakkında bilgi verebilecek görseller karşılaştırılarak kullanılmıştır. Bu dönemde inşa edilen veya yeniden işlevlendirilen yapılar tespit edilmiştir. Günümüze ulaşan yapılar ise fotoğraflarla belgelenmiştir. İlgili alan veya binalar yazar tarafından 2023 yılının Ağustos ve Eylül aylarında fotoğraflanıp belgelenmiş ve önceki dönemle karşılaştırılmıştır.
GELENEKSEL MARDİN KASIRLARININ MİMARİ ÖZELLİKLERİ VE KORUNMASI ÜZERİNE BİR YÖNTEM ARAŞTIRMASI
(2010) Çağlayan, Murat
The mansions in the garden used as pavilion that have an iwan with the fountain are called "qasr" in Mardin. Unlike from Mardin's traditional urban fabric, traditional Mardin qasrs placed in courtyard have never been documented before. The pavilions that the first owners were noble families, have changed ownership or been abandoned because of various reasons or been ruined from lack of maintenance. Some pavilions dated to medieval, the period of Artuklu. All of them are exposed to conservation problems. Because of life conditions that had changed, and the problems of conservations, traditional Mardin pavilions are being disappeared. One of the aims of this study is guiding the interventions about documentation, conservation, conserving and keeping traditional Mardin pavilions alive.
Hagia Sophia at Engravings
(Institution Of Economic Development And Social Researches Publications, 2018) Çağlayan, Murat
Gravure which is used as a printing technique and applied in creation of works of art can be described as a form of etched, dented or carved print. The design to be printed is first reproduced on wood, metal or stone plate by various methods (e.g., by hand-carving or by application of acid), then the plate is daubed with ink. When the surface of the plate is wiped, the ink remains in the grooves and hollows and the design on the plate is transmitted on paper through pressure. Even since its appearance in the 15th century, the art of gravure has been and is still being use widely by artists. Since the Roman period, there are many engravings on Istanbul which is frequented by travellers and artists. Constantinople, plundered by crusade during Byzantine period, didn't lose its impressiveness, the travellers continued their visits. Hagia Sophia the largest temple of Istanbul took place in the engravings of travellers before and after the conquest. Florentine traveller Cristoforo Buondelmonti's early 15th century engraving of the city is the oldest one that describe realistic the city before the conquest. Within the meaning of structure Hagia Sophia, has been representing the largest emoticons in the gravure. After the conquest in the flourished capital city of the Ottoman Empire Istanbul, Hagia Sophia, now a mosque and engravings began to be described as a mosque. However, after the conquest period, there had been some artist depicted the Hagia Sophia as its original the temple of Christian. During the time of conquest to the present day onwards, it had been depicted as the minaret of a mosque and by the time the complex of buildings. In the preconquest of İstanbul engraving Hagia Sophia was depicted as the most dominant in the compositions are plotted in a Latin style of the temple. European travellers interpreted the Hagia Sophia Cathedral in Constantinople as by comparing the external facade adorned churches in Italy. Gravures subject on Hagia Sophia's interior and exterior design are important, for to inform us about the temple changes had become the in different terms. Their works tell us the evolution of Hagia Sophia, its environment and silhouette of Istanbul. When a conservation or restoration project being prepared, this gravures are the most important info to be source for restitution.
“IŞIKLA YAZILSIN SONSUZA ADIM” ROMANI BAĞLAMINDA MİMAR SİNAN’A VE ESERLERİNE KISA BİR BAKIŞ
(Institution Of Economic Development And Social Researches Publications, 2018) Çağlayan, Murat
Mimar Sinan hakkında birinci el kaynakların başında Tezkiretü'l Bünyan gelmektedir. Sinan, hayatını üç kitapçık halinde müsvedde olarak yazmış, sonra bunları Sai Çelebi'ye vererek hem metin hem nazım şeklinde daha süslü yazılmasını sağlamıştır. Sai Çelebi, metinleri biri müsvedde olmak üzere iki kitapçık haline getirmiştir. Bunlardan birincisi Tezkiretü'l Ebniye, diğeri Tezkiretü'l Bünyan'dır. Çalışma kapsamında ilk baskısı Kasım 2001 tarihinde yapılan Mehmet Coral'ın yazdığı romanın Şubat 2008 tarihli 6. baskısı incelenmiştir. Roman başkarakterinin Mimar Sinan merakı ile başlayan araştırmaları sonucu bulduğu eski el yazmaları, romanının çıkış noktası olmuştur. Karakter; Sinan'ın arkadaşı nakkaş Mustafa Sai'nin kaleme aldığı Risale-i Tezkiretü'l Bünyan ve Sinanname'ye ait olduğunu anladığı bu yıpranmış eski sayfaları tercüme eder. Sinan'ın hayatını ve mekânlarını anlatan romanda iki zaman kullanılır. Roman, 16. yüzyılda Mustafa Sai'nin dilinden ve 2001 yılında yaşayan roman karakterinin kendi ağzından anlatılır. Akıcı bir dil ile kaleme alınan eser; tarihsel kahramanları, mekânları ile geçmiş ve bugün arasında bağlantı kurmasının yanında Sinan’ın kendi yazmış olduğu eserlere birebir sadık kalarak referans verir. Bu bağlamda Sinan’ı, hayatını ve eserlerini Sinan’ın kendi ağzından anlatır. Romandaki mekânları irdelemek açısından Sinan'ın üç çağı ele alınabilir. Birincisi, doğumundan yeniçeriliğe kadar; ikincisi, yeniçerilik dönemi; üçüncüsü ise mimarbaşı olmasından ölümüne kadar olan dönemdir.
KIRSAL MİMARLIĞIN KORUNMASI İLE İLGİLİ ULUSLARARASI ÇABALAR, TÜZÜKLER
(Institution Of Economic Development And Social Researches Publications, 2018) Çağlayan, Murat
Kırsal mimarinin korunması gerekli bir değer olduğu özellikle on dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısından sonra Avrupa’da çıkarılan yasa ya da tavsiyelerle desteklenmiştir. Çalışma kapsamında iki binli yılların başına kadar Avrupa’da kırsal mimarinin korunmasına yönelik çıkarılmış olan tüzük, sözleşme, karar ve tavsiyeler kronolojik sıraya göre incelenerek değerlendirilmişlerdir. Venedik Tüzüğü ( Mayıs 1964 ), Köy ve Kent Arasındaki Dengede Kırsal Canlandırma Politikalarına İlişkin İlke Kararı (73/3) (Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi 1973), Granada Kararı: Bölgesel Planlamada Kırsal Mimari, Avrupa Pilot Projeler Programı Sempozyumu No: 5 (1977), Kırsal Mimari Mirasa İlişkin 881/1979 No’ lu Tavsiye Kararı (Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi 1979), Avrupa Mimari Mirasının Korunması Sözleşmesi (3 Ekim 1985), Kırsal Mimari Mirasın Korunması ve Değerinin Arttırılması Hakkında Tavsiye (89/6) (Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi 1989), Kırsal Alandaki Altyapı ve Ulaşım Hakkında Tavsiye (90/12) (Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi 1990), Çevre Politikaları Kapsamında Bütünleşik Kültürel Çevre Koruması Üzerine Tavsiye (95/9) (Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi 1995), ICOMOS Geleneksel Mimari Miras Tüzüğü (1999), Avrupa'nın Kırsal ve Ada Bölgelerinde Doğal, Mimari ve Kültürel Mirasın Korunması Kararları (2006); kırsal mimari açısından ele alınan tüzük ve kararlardandır.
Kültürel Miras ve Değerleri
(2018) Çağlayan, Murat; Yıldız, Hakan
Kültürel Mirasın Korunması için Kapasite Geliştirme Projesi : Kültürel Miras ve Değerleri
KÜLTÜREL MİRAS VE DİYARBAKIR SURİÇİ ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME
(PLATANUS PUBLISHING, 2023) Çağlayan, Murat; Çağlayan, Murat
Diyarbakır’da tarihi eser niteliğindeki yapılar, sur ile çevrili alan içinde yer almaları sebebiyle birbirlerine çok yakın inşa edilmiştir. Mesafelerin bu denli yakın olması, yapıların ziyaretçiler tarafından görünürlüğünü olumsuz yönde doğrudan etkilemektedir. Suriçi’nde çoğu sivil mimarlık örneklerinden oluşan tarihi kentsel peyzaj alanında anıtların bazıları öne çıkarken, bir kısmı ise geri planda kalmaktadır. Ziyaret edilen geleneksel Diyarbakır anıtsal ve sivil mimari örnekleri tipolojik olarak benzerlikler göstermektedir. Yapıların tipolojik benzerliklerine rağmen, ziyaretçi yoğunluk farkı dikkat çekicidir. Burada fiziki çevresel etkinin rolü büyüktür. Suriçi tarihi çevresinin boyutları göz önüne bulundurulduğunda, alanın tamamının bir günlük gezi planlaması kapsamında tamamlanması mümkün değildir. Suriçi’ni ziyaret edenler bir gezi rotası belirleyerek bu rotadaki nitelikli yapıları görmeyi planlamaktadırlar. Bu rotanın belirlenmesinde ana unsur olarak temel yaya aksı içinde olabildiğince fazla sayıda nitelikli yapıyı deneyimleme çabası yatar.
Madrasah of Mardin Sehidiye and Repair Implementations of the Madrasah (Mardin Şehidiye Medresesi ve Onarım Uygulamaları)
(2017) Çağlayan, Murat
Mardin is a province in the southeast of Turkey today. In the seventh century, the city passed from the domination of the Roman Empire to the domination of the Islamic states. Mardin was a fortress city, has become a city with walls inside of that period. The artifacts of the Artuklu Principality, which ruled between the twelfth and fifteenth centuries, making Mardin the capital city, are influential in Mardin's being an important city in the Middle Ages. Artuqs have built many monuments that have survived until today in Mardin. Sehidiye Madrasa is one of these. The madrasa was built in the first half of the thirteenth century; in the Sehidiye Neighborhood, which is known by its name. It is located to the south of this road, adjacent to the mainland, to the east of the urban conservation area. The monument has been used as a mosque since it lost madrasah function, and it is called "Sehidiye Mosque" among the people. The structure has undergone a large number of repairs, as can be understood from the stylistic differences in the plan of the present day. The registered first repairs begin with the seventeenth century and continue with many practices during the republican period. With different repairs, the original plan of the madrasa constantly changes. The function with the republic has also changed as a mosque. Even the most recently repaired sections on the madrasa are thought to be the original elements of the madrasa. The aims of the article are to investigate existing repair inscription and the result of many archival researches and to date the history of the architectural parts of the madrasa that had been repaired. it have been understood that many part belonging to the last madrasa had been formed in the nineteenth and twentieth centuries by The result of The data obtained from repairs made from the past to the present day. Reconstruction implementations especially made during the republican period are gaining importance in this examination.
Madrasah of Mardin Zinciriye (Sultan Isa) and Restorations on Madrasah from Ottomans Priod to Present -Mardin Zinciriye (Sultan İsa) Medresesi ve Osmanlıdan Günümüze Medresedeki Restorasyon Müdahaleleri-
(TMMOB Mimarlar Odası İstanbul Büyükkent Şubesi, 2016) Çağlayan, Murat
Mardin city, which hosts many civilizations, includes the especially Artuqids period monuments from the middle ages to the present day. Among the seartifacts Zinciriye Madrasa is one of the monuments which preserved the integrity of its mass with the effects of Ottoman and Republican period’s repair. The study aims to evaluate the authenticity and conservation conditions of the architectural elements of the madrasa by researching the different restoration periods. According to archive research results includingdifferent restoration periods, it has reached to new information aboutrestoration history of the madrasa particular Republican era. It has been found how important the documentation that prepared in restoration periods.
Mardin Artuklu Üniversitesi Mekan Deneyimleri Seminerleri - Hayal Mekan: Paris Disneyland
(2015) Çağlayan, Murat
Mardin Artuklu Üniversitesi Mekan Deneyimleri Seminerleri - Hayal Mekan: Paris Disneyland

Browse

Browsing Mimarlık Bölümü Koleksiyonu by Author "Çağlayan, Murat"