Güngören, Muhammed

Güngören, Muhammed

Job Title

Doktor Öğretim Üyesi

Email Address

gungoren23@gmail.com

Main Affiliation

Department of Medical Services and Techniques / Tıbbi Hizmetler ve Teknikleri Bölümü

Scholarly Output

6

Articles

5

Citation Count

1

Supervised Theses

0 Scholarly Output Search Results

Now showing 1 - 6 of 6

Güneydoğu Anadolu Bölgesindeki Üç Farklı İlin Üzümlerinin GC-FID Metoduyla Yağ Asitlerinin Karşılaştırılması
(2019) Güngören, Muhammed
Bu çalışmada Mardin, Diyarbakır ve Gaziantep kuru üzümlerinin yağ asit düzeyleri belirlendi. Mardin kuru üzümünün yağ asit düzeyleri ΣPUFA % 49.60, ΣMUFA % 29.61, ΣUSFA % 79.21 ve ΣSFA % 22.02 olarak, Diyarbakır kuru üzümünün yağ asit düzeyleri ΣPUFA % 22.80, ΣMUFA % 37.72, ΣUSFA % 60.58, ΣSFA % 40.45 ve Gaziantep kuru üzümünün yağ asit düzeyleri ΣPUFA % 44.77, ΣMUFA % 27.34, ΣUSFA % 72.12, ΣSFA % 28.62 olarak tespit edildi. Mardin ve Gaziantep kuru üzümünün linoleik asit (18:2n6c) düzeyi yüksek çıkarken Diyarbakır kuru üzümünün oleik asit (18:1n9c) ve palmitik asit (16:0) düzeylerinin yüksek çıktığı gözlendi.
Investigation of Some Therapeutic Components of Olive Oils Obtained From Different Regions
(2023) Güngören, Muhammed
Olive oil has been consumed with admiration for many years in different cuisines of the world, especially in Mediterranean countries, due to its chemical profile and unique aroma flavor components. Turkey is among the leading countries in the world in terms of annual average olive oil production and consumption. In recent epidemiological studies, low mortality rates in coronary heart diseases, some of cancer types (prostate, breast and colon cancer) and some chronic diseases have been associated with the intake of antioxidant containing vegetables and fruits. In particular, it is stated that olive oil, which is widely used in diets in some Mediterranean countries, has an important role in the relatively longer life expectancy. The beneficial effects of olive oil on health are attributed to its high oleic acid content and high vitamin and non-vitamin antioxidant components. In this study, quality studies were carried out on Edremit (Balıkesir), Memecik (Aydın) and Halhalı (Mardin) olive oils. The fatty acid compositions by Gas Chromatography-Flame Ionization Detector (GC FID), the volatile component contents by Gas Chromatography-Mass Spectrometry (GC-MS), the phenolic compounds by High-Performance Liquid Chromatography (HPLC) of olive oils was determined. Total phenolic content and DPPH (2,2-Diphenyl-1-picrylhydrazil) radical capture activity of olive oils were read with Ultra Violet (UV) spectrophotometer device. In addition to these, quality parameters (peroxide value, acidity level, specific absorption values and sensory properties) were also determined. The analysis results for the quality criteria of the samples showed that all three olive oils were in the Extra Virgin Olive Oil class according to the Turkish Food Codex-Communique on Olive Oil and Olive Pomace Oil. Among the major phenolic compounds, the highest values were found in Halhali olive oil with hydroxytyrosol 6.57 mg/kg and oleuropein 7.40 mg/kg, and the lowest values were found in Memecik olive oil with 0.75 mg/kg and 0.87 mg/kg, respectively. It was calculated by using the IC50 formula that the total phenolic contents were between 348.31-483.09 mg.GAE/kg in three olive oils. Dpph radical removal activities were found, that the lowest in Memecik olive oil (29.35 mg.TE/kg) and the highest in Halhali olive oil (269.26 mg.TE/kg), by calculating with absorbance values. As the main fatty acid, oleic acid levels ranged from 65.86% (Halhali) to 71.30% (Edremit). As a result of the study data, the investigated olive oils were characterized and determined to have therapeutically important properties.
Farklı Yörelerdeki Yabani Semizotu (Portulaca Oleracea L.) ile Kültür Ortamında Yetiştirilmiş Semizotunun In Vitro Antioksidatif Kapasitesinin Belirlenmesi
(2017) Güngören, Muhammed; Saydam, Sinan; Karataş, Fikret
Bu çalışmada Elazığ, Diyarbakır, Mardin ve Batman’da doğal olarak yetişmiş olan yabani semizotu (Portulaca Oleracea L.) ile Elazığ’da kültür ortamında yetiştirilmiş semizotu (Portulaca Oleracea L.) bitki örneklerinin antioksidan aktiviteleri farklı yöntemler ile incelendi. Gölgede kurutulan bitkilerin su, etanol ve asetondaki ekstraktları alınarak her bir ekstraktın Toplam Fenolik Madde miktarı, DPPH radikal giderme aktivitesi, metal iyonları şelatlama kapasitesi ve H2O2 giderme aktivitesi tayin edildi. Analizler UV-Görünür bölge spektrofotometresi ile gerçekleştirildi. Gallik asit eşdeğeri (GAE mg/g) cinsinden toplam fenolik madde miktarının, aseton ekstraktında en yüksek, etanol ekstraktında ise en düşük ise olduğu gözlenmiştir. Aseton ekstraktındaki toplam fenolik madde miktarı, Diyarbakır örneğinde 8.38±0.62 mg/g GAE iken, kültür semizotunda ise 1.70±0.10 mg/g GAE olarak bulundu (p<0.005). Semizotu örneklerinin % DPPH giderme aktivitesinin kontrol grubuna göre düşük olduğu gözlendi (p<0.005). Üç farklı derişimde (0.2, 0.6 ve 1.0 mg/mL) % DPPH giderme aktivitesinin aseton, etanol ve su ekstraktlarında sırasıyla 3.28±0.48–56.24±1.98; 2.82±0.22–53.01±0.26; 1.64±0.46- 58.05±1.35 arasında oldukları gözlendi. Yine üç farklı derişimde (0.2, 0.6 ve 1.0 mg/mL) % metal şelatlama kapasitesi semizotu örneklerinin aseton, etanol ve su ekstraktlarında sırasıyla 0.61±0.07-34.11±1.30; 0.37±0.06-59.86±3.03; 3.98±0.26-87.61±2.41 arasında oldukları belirlendi. İki farklı derişimde (0.25 ve 0.40 mg/mL) % Hidrojen peroksit giderme aktivitesi semizotu örneklerinin aseton, etanol ve su ekstraktlarında sırasıyla 3.52±0.37-29.07±2.49; 2.03±0.18-35.78±3.12; 2.64±0.37-32.38±3.14 arasında oldukları gözlendi. Aseton ekstraktındaki % hidrojen peroksit giderme aktivitesi Diyarbakır örneğinde en yüksek iken, kültür örneğinde ise en düşük (16.22±0.85) olduğu belirlendi (p<0.005). Farklı şehir ve kültür Semizotu örneklerinde antioksidan kapasitenin farklı olduğu gözlenmiştir.
MARDİN, DİYARBAKIR VE GAZİANTEP’TE GÜNEŞTE KURUTULAN ÜZÜMLERİN SPME/GC-MS METODUYLA UÇUCU BİLEŞENLERİNİN KARŞILAŞTIRILMASI
(2019) Güngören, Muhammed
Mardin, Diyarbakır ve Gaziantep illerinde yoğun olarak üzüm yetiştiriciliği yapılmaktadır. 3 farklı ilden üzümler toplandı ve güneşte kurutuldu. Kurutulan üzümlerin uçucu bileşenleri Katı Faz Mikro Ekstraksiyon/Gaz Kromatografisi-Kütle Spektrometresi (SPME/GC-MS) yöntemiyle belirlendi. Mardin üzüm örneğinde Hidroksi sitronelal (% 29,58), Dietil fitalat (% 18,89), Palmitik asit (% 6,92), ?-farnesen (% 5,85) ve İzopropil miristat (% 3,21) uçucu ana bileşen, Diyarbakır üzüm örneğinde Etil palmitat (% 47,96), Pentadekanolid (%15,48), Limonen (% 12,02) ve Etil oktanat (% 6,27) uçucu ana bileşen ve Gaziantep üzüm örneğinde ise ?-farnesen (% 33,55), Sedril asetat (%7,15), Hekzil hekzanoat (% 6,89), Asetoin (% 6,72), Etil oktanoat (% 6,32), Pelargonaldehid (% 6,07), Limonen (% 5,94), ß-bisabolen (% 5,79) ve Eugenol (% 4,58) uçucu ana bileşenleri tespit edilmiştir. Bu illerin üzümlerinin uçucu bileşenlerinin karşılaştırılması yapılmıştır.
Aspir Tohumu (carthamus Tinctorius L.) ve Çörek Otu Tohumu (nigella Sativa L.) Soğuk Sıkım Yağlarının Fitokimyasal Özellikleri
(2024) Güngören, Muhammed; Emre, Mustafa Yunus
İçerdikleri yağ asitleri, fenolik maddeler ve uçucu bileşenler başta olmak üzere birçok özelliklerinden ötürü yemeklik yağlar lezzet ve sağlık açısından oldukça önemlidir. Bunlar arasında doymamış yağ asidi oranı yüksek bitkisel yağlar ön plana çıkmaktadır. Bu çalışmada doymuş yağ oranı düşük, doymamış yağ oranı yüksek, antioksidan özellikteki aspir ve çörek otu tohumları soğuk sıkım yağlarının kalite parametreleri, antioksidan özellikleri, yağ asidi kompozisyonu ve uçucu bileşenleri literatüre uygun yöntemlerle analiz edilerek karşılaştırılmıştır. Yağların peroksit değerleri 7.230.46-6.450.51 meq O2/kg yağ, serbest yağ asidi değerleri %3.750.11-7.110.50 oleik asit aralıklarında tespit edilmiştir. Aspir ve çörek otu tohumu yağlarının toplam fenolik bileşimleri sırasıyla 149.503.47-274.4715.04 mg gallik asit/kg yağ ve toplam antioksidan kapasiteleri sırasıyla 28.570.62-68.350.39 mg troloks/kg yağ olarak tespit edilmiştir. Linoleik asit (70.4580.70-56.3131.13) ve oleik asit (16.9720.17-24.7800.50) yüzdeleri toplamı 80’in üzerinde ölçülmüştür. Aspir tohumu yağında 11 aldehit, 4 terpen, 2 alkol, 1 keton, 5 asit-ester bulunan 27 uçucu bileşen; çörek otu tohumu yağında 6 aldehit, 14 terpen, 3 alkol, 1 keton, 5 asit-ester bulunan 38 uçucu bileşen tespit edilmiştir. Çörek otu tohumu yağının serbest asitlik değeri, karakteri dahilinde olmakla beraber, biraz yüksek bir değerde bulunmuştur. Buna karşılık daha iyi antioksidan özelliğe sahip olduğu görülmüştür. Her iki yağın yapısında, özelliklerini olumlu etkileyecek, kendine özgü uçucu bileşenleri yanında istenmeyecek duyusal etkilere sahip bazı asitler de bulunmaktadır. Elde edilen sonuçlar, her iki yağın da içeriğindeki doymamış yağ asidi kompozisyonu ve antioksidan özellikleri için tüketici tarafından tercih edilebilecek olduğunu göstermiştir. Bunun yanında, tüketiciye ulaşıncaya kadarki aşamaların iyileştirilmesiyle bu özelliklere çok daha olumlu nitelik kazandırılabilir.
Asetonla Muamele Edilmiş Docetaxelin PC3 ve PNT1A Hücreleri Üzerindeki Sitotoksik Etkisi
(2021) Güngören, Muhammed
Bu çalışmada, prostat kanserinin tedavisinde önemli bir kemoterapötik ajan olarak kullanılan docetaxelin, insan sağlam prostat hücresi (PNT1A) ve insan kanserli prostat hücresi (PC3) üzerindeki sitotoksik etkileri araştırılmıştır. Çalışmada ticari docetaxelin saf ve asetonda bekletilmiş formu kullanılmıştır. MTT [3-(4,5-dimetiltiazol-2-il)-2,5-difenil-2H-tetrazolyum bromid] testi kullanılarak 24, 48 ve 72 saatlik inkübasyon sonrası yapılan analizlerde farklı docetaxel formlarının kullanımı arasında anlamlı bir fark bulunmadığı tespit edilmiştir (p<0.01). Elde edilen bulgular, docetaxel formlarının PC3 ve PNT1A hücreleri üzerinde doza bağımlı sitotoksik etkilerinin varlığını ortaya koymaktadır. Sitotoksik etkinin doza bağımlılığının özellikle ilk 24 saatte oldukça yüksek olduğu belirlenmiştir (PC3 için p<0.05, PNT1A için p<0.01). 48. saatte saf docetaxelin PC3 hücresi için IC50 değeri 0.0116 μg/mL, PNT1A hücresi için IC50 değeri 3.5462 μg/mL olarak hesaplanmıştır. Bu değerler docetaxelin PNT1A hücrelerinde, PC3 hücrelerine kıyasla daha düşük olsada, sitotoksik etki oluşturduğunu göstermektedir. Direnç geliştirmiş prostat kanseri hücrelerinde de terapötik etkileri olan docetaxelin ilaç taşıma sistemleri ile beraber kullanılarak sağlam hücrelerdeki hasarının azaltılması uygun bir yaklaşım olarak düşünülmektedir.