Negotiation, Speed, Politics: Use of Digital Technologies in International Mediation

Abstract

Yeni dünya düzeninin (covid ve post-covid dönemler) süper hızlandırılmış (yüksek hızlı) yaşam deneyimleri ve zorlayıcı uygulamaları, uluslararası aktörlerin müzakere ve çatışma çözme becerilerini de etkilemiş ve değiştirmiştir. Günümüzde pandemi ve teknolojik gelişmelerle birlikte hızlanma birçok alanda zorunluluk haline gelmiştir. Başta Birleşmiş Milletler (BM) olmak üzere birçok uluslararası arabulucu da Covid-19 pandemisinde mekanı ve zamanı delen dijital teknolojilerden büyük ölçüde yararlandı. Peki ekonomik, sosyal ve teknolojik gelişimin yüksek hızda devam ettiği günümüz dünyasında müzakereler ve politikalar da bu hıza eşlik etmeli mi? Eğer öyleyse, hızlandırılmış ve sanallaştırılmış siyasi pratikler çatışma çözümünde nasıl ele alınmalıdır? Dijitalleşmenin uluslararası arabuluculuk üzerindeki etkisi nedir? Bu sorular etrafında şekillenecek olan bu makalede, dijitalleşme, hız(lanma), siyaset ve çatışma çözümü arasındaki ilişki, özellikle pandeminin en travmatik döneminde (Mart 2020-Mart 2021) farklı BM misyonlarının barış yapım pratiklerine ilişkin siyasi raporlarının içerik ve söylem analizi yardımıyla eleştirel bir şekilde tartışılmaktadır. Bu çalışmada siyaset ve müzakere, zamana ihtiyaç duyduğu için hız bariyerlerine sahip olması gerektiği ama yüksek hızlı toplumun gelişmelerinden ve alanından da soyutlanamayacağı için sanal alanı her an takip edip ihtiyaç duyulduğu anda dahil olması gerektiği sonucuna varılmıştır. Misyonların rapor analizlerinin de gösterdiği üzere özellikle pandemide dijital teknolojilerin etkin kullanımı arabuluculukta hızlı bir dönüşüme (gelenekselden siber-arabuluculuğa) yol açmış ve çatışma çözümü faaliyetleri kesintisiz bir şekilde sürdürülebilmişse de dijitalleşmenin tehlikeleri ortadan kalkmış değildir.