Meslek Yüksekokulları

Permanent URI for this communityhttps://hdl.handle.net/20.500.12514/27

Browse

Now showing 1 - 20 of 24

Accumulation copper (Cu) in the Halimione portulacoides (L.) Aellen and Suaeda prostrata subsp. prostrata pall. taxa, spreading in Ayvalık saltern (Balıkesir-Turkey)
(Dergipark, 2020) Mungan Kılıç, Fatma; Kılıç, Murat; Ay, Güngör; Koçbaş, Fatma
The aim of this present study was to compare the level of copper (Cu) in the soils and different organs (root, stem, leaves) of Halimione portulacoides (L.) Aellen and Suaeda prostrata subsp. prostrata Pall. taxa which are widespread distribution in every locality of from Ayvalık saltern in Balıkesir. Each month samples were collected from determined seven stations, from soil dam surrounding saltern. Analyses were done by using Perkin Elmer Analyst 700 Flame Atomic Absorption Spectrophotometer (FAAS) device. The level of Cu in H. portulacoides (0.003-0.925 ppm) and S. prostrata subsp. prostrata (0.004-0.896 ppm) was observed to be quite different. Levels of copper in the soils were below the limits of the Turkey soil pollution control regulations standard (TSP, 24609). The levels of Cu were found in the soil in H. portulacoides was 0.862- 1.111 ppm, S. prostrata subsp. prostrata 0.858-1.111 ppm.
Anatomical studies on endemic Verbascum stepporum Murb., and Verbascum tenue Hub.-Mor., (Scrophulariaceae) species distributed in Şanlıurfa
(Dergipark, 2023) Mungan Kılıç, Fatma; Kılıç, Murat
Genel olarak "sıracaotu" olarak bilinen Scrophulariaceae familyası, otsu bitkilerden ve bir cinsi ise çalıdan oluşur. Familyanın yaklaşık olarak 62 cinsi ve 1830 tanınmış türü vardır. Türkiye’de “sığırkuyruğu” olarak tanınan Verbascum L. (Scrophulariaceae, Lamiales) cinsi, Avrupa, Afrika ve Asya'daki ılıman bölgelerde geniş bir dağılım gösteren yaklaşık 360 türden oluşur. Bu cinsin gen merkezi, 256 tür, 131 hibrit ve 13 kısmen yapay gruba bölünmüş 6 ise tam olarak bilinmeyen veya şüpheli kayıt ile temsil edildiği Türkiye'dir. Bunlardan 201 tür Türkiye'ye endemiktir, bu da yaklaşık %80'lik bir endemizm oranını işaret etmektedir. Bu cins, morfolojik olarak otsu ve nadiren küçük çalılar, alternat veya çok nadiren karşılıklı basit veya bölünmüş yapraklara sahip, tabandaki yapraklar bir rozet oluşturur. Çiçekler üstte rasemoz, spika veya panikuladır. Korolla sarı, nadiren menekşe veya mor, kahverengi veya sarımsı veya mavimsi yeşil, rotat, aktinomorfik veya biraz zigomorfik, tek yıllık, iki yıllık veya çok yıllık bitkilerle karakterize edilir. Verbascum türleri geleneksel tıpta uzun süredir kullanılmaktadır. Yaprakları idrar söktürücü, terletici, balgam söktürücü, yatıştırıcı olarak kullanılmış olup, çiçekleri mukolitik ve balgam söktürücü özelliklere sahiptir. İlk kez bu çalışmada Şanlıurfa’da yayılış gösteren endemik Verbascum stepporum ve V. tenue türlerinin kök, gövde ve yapraklarından alınan enine kesitlerle anatomik yapıları karşılaştırılmış ve aydınlatılmıştır. Anahtar Kelimeler
Anatomy, palynology and seed micromorphology of Turkish rare Verbascum racemiferum Boiss. & Hausskkn Ex Boiss. (Scrophulariaceae)
(Dergipark, 2024) Mungan Kılıç, Fatma; Kılıç, Murat
Verbascum racemiferum Boiss. & Hausskkn ex Boiss. is a member of the Verbascum L. (Scrophulariaceae) genus known as "Sığırkuyruğu". It is an rare species that grows in Turkey which is a center of endemism for Verbascum species. In this study, the anatomical, palynological and seed micromorphological features of V. racemiferum, which is known to grow only in Mardin in the Southeastern Anatolia region, were investigated for the first time. In the root cross-section, the xylem elements occupy a considerable area. In the stem cross-section, the upper part of the epidermis cells is surrounded by a separate cuticle layer and the pith region covers a large area. The main vein of the leaf is shapped as collateral bundle. Idioblasts were observed in the leaves of V. racemiferum. Pollen grains of V. racemiferum are tricolporate-tricolpate, spheroidal; P/E ratio is 0.96 and exine ornamentation is reticulate. Seeds of V. racemiferum are brown and oblong-ovate to prismatic and alveolate. The apex is acute beak. The seed coat ornamentation is irregular polygonal cells, with densely and distinct vesicles. In addition, this study will be a reference to studies on the genus Verbascum.
Changes of scent components with animal manure and chemical fertilizer applications on Rosa damascena Mill.
(V. Allézard, 2023) İzgi, Mehmet Necat
This study was conducted to examine the effect of animal manure and inorganic fertilizers on the scent composition of Rosa damascena Mill. in 2022. Animal manure (AM), nitrogen phosphate (NP 20-20-0), diammonium phosphate (DAP 18-46), monoammonium phosphate (MAP 24-61), and triple superphosphate (TSP) were used as fertilizers, along with a control group. Headspace solid-phase microextraction gas chromatography–mass spectrometry was utilized to analyze the volatile components of roses. Major components were heneicosane (15.89–27.76%), citronellol (8.90–18.30%), nonadecene (7.90–13.83%), geraniol (6.14–8.27%), nerol (3.03–6.90%), eicosane (1.13–7.85%), and germacrene-D (2.41–5.45%). The highest percentages of citronellol (18.3%), nerol (6.9%) and total terpenes (55.77%) were obtained by animal fertilization, while the highest percentage of long–chain (aliphatic) hydrocarbon (43.60%) was obtained by NP (20-20) fertilization. The control group had the greatest level of geraniol (8.27%), followed by applications of TSP and animal manure (7.39% and 7.20%, respectively). Methyl eugenol (ME) was most abundantly produced by TSP (0.85%), whereas it was least abundantly produced by the control group (0.13%). The closest ME (0.20%) to the control group was produced by animal manure application. Based on the findings, it can be concluded that animal fertilization used in organic agriculture enhances the quality of plant essential oils.
ÇUKUROVA KOŞULLARINDA Hyoscyamus niger' DE (SİYAH BANOTU) FARKLI EKİM VE HASAT ZAMANLARINlN DROG VERİMLERİ VE ALKALOİT ORANLARINA ETKİSİ
(Ç.Ü. ZİRAAT FAKÜLTESİ YAYINLARI, 1997) İzgi, Mehmet Necat
Eylül 1993- Agustos 1994 tarihleri arasinda yürütülen bu denemede ikisi Sonbaharda, üçü Ilkbaharda olmak üzere bes ekim zamaninda (1. Ekim: 21 Kasim 1993, 2. Ekim: LOAralik 1993, 3. Ekim: 8 Nisan 1994,4. Ekim: 22 Nisan 1994, 5. Ekim 26 Mayis 1994) ekilen bitkiler, çiçeklenme öncesi, çiçeklenme sirasi ve çiçeklenme sonrasi olmak üzere üç farkli gelisme zamaninda hasat edilerek drog verimleri ile total alkaloit oran ve verimleri saptanmistir.Bölge için en uygun ekim zamaninin 26 Mayis (Y. Ekim) oldugu belirlenmistir.En yüksek drog verimleri ile total alkaloit oranı ve verimleri genellikle çiçeklenme sirasinda elde edilmiştir
Determinetion of Agronomic and Quality Characteristics of Black Cumin Species (Nigella sativa L. and N. damascena L.) Sowed At Different Times
(4th International Symposium of Medicinal and Aromatic Plants Symposium, 2018) İzgi, Mehmet Necat; Telci, İsa
This study aims to determine the proper sowing time for the growers of black cumin, a species of the Nigella sativa and N. damascena species of Nigella genus. The study was carried out under the climatic conditions of Mardin plain during 2011-2012 and 2012-2013 vegetation periods. The plants were sowed in four different times: two times in autumn (November 10 and November 25) and two times in spring (March 03 and March 17). Agronomical and quality characteristics of the species sown four different times were investigated in the study. It was found a significant difference between sowing times for all the characteristics examined in the study. In the 2-year average, the seed yield of sativa (3725.8 kg/ha) was found to be higher than that of damascena (2829.0 kg/ha). Higher yields were obtained in both species in autumn sowing. The study determined that damascena, which is more susceptible to cold climate, is not affected by winter sowing in the region and that autumn sowing should be preferred more for both species to obtain higher yields.
Effects of different nitrogen doses on thymoquinone and fatty acid composition in seed oil of black cumin (Nigella sativa L.)
(AOCS AND WILEY, 2021) İzgi, Mehmet Necat
Black cumin,Nigella sativaL. belonging to Ranunculaceae, is a valuablemedicinal plant because of the curative effects of seed and oil. Despite studieson black cumin, there are few studies on the effects of nitrogen on fatty acidcomposition, no records on thymoquinone yield, and the thymoquinone contentof the seed oil. In this study, the effects of different nitrogen doses on the seedoil yield, thymoquinone ratio/yield, and fatty acid compositions were investi-gated. Field studies with nitrogen doses (0, 40, 60, 80, and 100 kg/ha) werestudied using the randomized plot design. As a result of the research, nitrogendoses significantly affected the oil and thymoquinone yields while insignificanton the thymoquinone ratio. The highest oil yield with 501.6 kg/ha was obtainedfrom 80 kg/ha of the nitrogen doses, while the highest thymoquinone yield with10.24 kg/ha was obtained from the control plots. Thymoquinone yields were inthe same statistical group with other nitrogen doses, except for means of100 kg/ha nitrogen doses. Linoleic, oleic, and palmitic acids were major fattyacids of black cumin, and their variations were insignificant in nitrogen applica-tions. The values of butyric, capric, and linolenic acids varied significantly in dif-ferent nitrogen doses. As a result of the study, it was determined that thehighest oil yield was obtained from 80 kg/ha nitrogen application. It has beendetermined that nitrogen doses above 60–80 kg/ha should be avoided for theseed oil and thymoquinone yields in black cumin.
Farklı Kişniş (Coriandrum sativum L.) Popülasyon ve Çeşitlerinde Sıra Arası Mesafesinin Tarımsal Özellikleri ve Sabit Yağ Oranına Etkisi
(Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, 2017) İzgi, Mehmet Necat
Kişniş, taze yaprak ve olgun meyveleri kullanılan önemli bir baharat bitkisidir. Mevcut çalışmada tescilli Arslan ve Erbaa çeşitleri ile Mardin ilinde, özellikle ova şartlarında yaygın olarak ekilen ve halk arasında Suriye kişnişi olarak bilinen yerel popülasyonun iki farklı sıra arası (17-34 cm) mesafesinde ekiminin verim ve toplam sabit yağ oranlarına etkisi araştırılmıştır. Çalışma 2015-2016 vejetasyon yılında Mardin ekolojik koşullarında tesadüf bloklarında bölünmüş parseller deneme desenine göre yürütülmüştür. Denemede ana parseller sıra arasını, alt parseller ise çeşitleri oluşturmuştur. Olgunlaşma dönemine gelen bitkilerde hasat öncesi bitki boyu, dal sayısı, şemsiye sayısı değerleri belirlenmiştir. Hasat edilen bitkilerin verimleri ile meyve sabit yağ oranları belirlenmiştir. Deneme sonucunda yağ oranları hariç, çeşitler arasında bir fark görülmemiştir. Farklı sıra arası mesafesi ise dal sayısı ile verimi önemli derecede etkilemiş ve 17 cm sıklıkta ekilen bitkilerden daha yüksek meyve verimi (222 kg da-1) alınmıştır.
GÜNEYDOĞU ANADOLU BÖLGESİ’ NDE YAYILIŞ GÖSTEREN Gundelia CİNSİNİN ETNOBOTANİK KULLANIMI
(İKSAD YAYINEVİ, 2022) Mungan Kılıç, Fatma; Atay, Beytullah
Etnobotanik, “belirli bir bölgede yaşayan insanların çevresinde yetişen bitkilerden çeşitli ihtiyaçlarını gidermek üzere faydalanma bilgisi ve o bitkiler üzerine etkileri” olarak tanımlanabilir. Tıbbî bitki, hastalıkların iyileştirilmesi ya da önlenmesi amacıyla faydalanılan bitkileri ya da bitkisel ürünler olarak tarif edilmektedir (Yıldırımlı, 2004). İnsanlık tarihi kadar eski olan bitkisel tedavi yöntemi, günümüze kadar nesillerden nesillere aktarılarak gelmiştir.
INTENT-TO-TREAT MEDICINAL PLANTS FOUND IN THE FLORA OF MARDIN PROVINCE OF TURKEY AND NEIGHBORHOOD
(2017) İzgi, Mehmet Necat
Usage of plants for medicinal purposes is as old as the history of humanity. In the present study, we evaluated the results of a survey conducted with herbalists and people experienced in herbal mixtures who are located in the city center of Mardin, with the purpose of identifying the medicinal plants growing in the flora of Mardin and neighborhood, and as well as their therapeutic uses. In this study, both the local and Latin names of the examined plants, their indented use, the parts of the plant that is used, and preparation methods were specified. Totally 24 plant types were recorded, and some of these plants were used to treat more than one disease. Accordingly, the studied plants were used to treat a total of 34 diseases, with 29 internal and 5 external use. Most common therapeutic use of the plants included regulation of blood sugar level, cardiovascular system, cholesterol and circulation, respiration, digestion, gastrointestinal disorders, urinary tract disorders, analgesic, burns, and skin diseases. It was determined that most plants were used alone, while some were mixed as mixtures.
MARDİN İLİNDE TARIMI YAPILAN BİTKİLERİN ETNOBOTANİK KULLANIMI
(İKSAD YAYINEVİ, 2023) Mungan Kılıç, Fatma; Çetin, Mehmet Emin
Türkiye, jeolojik, coğrafik ve iklimsel çeşitliliğinin verdiği avantajla dünyanın en zengin bitki örtüsüne sahip ülkelerden biridir. Türkiye'nin florasında yaklaşık 12.000 bitki türü bulunmaktadır (Güner ve ark., 2012). Avrupa’nın tamamında yaklaşık olarak 12.000 bitki türü mevcuttur (Tutin ve ark., 1980). Avrupa‘daki bu türlerin yaklaşık olarak 2.750 tanesi endemiktir. Türkiye’deki endemik tür sayısı ise 4.000 civarı olarak rapor edilmiştir (Güner ve ark, 2012). Mardin, coğrafi konumu, topografik yapısı ve ekolojik faktörlerle ilişkilendirilen zengin bir bitki örtüsüne sahiptir. Türkiye florası kayıtlarına göre, Mardin'de 60’ı endemik tür olmak üzere toplamda 620 bitki taksonu yetişmektedir (Davis, 1988).
MARDİN İLİNDE TIBBİ BİTKİLERİN KULLANIMI İLE İLGİLİ YAPILAN ÇALIŞMALARIN, COVİD 19 ÜZERİNDE DEĞERLENDİRİLMESİ
(İKSAD YAYINEVİ, 2022) Mungan Kılıç, Fatma
Koronavirüs patojenleri, insanlarda ve hayvanlarda çeşitli hastalıklara yol açarlar. 2019’ un Aralık ayında, ilk olarak Çin’in Hubei eyaletindeki Wuhan şehrinde, yeni koronavirüs salgını ortaya çıkmış, Çin genelinde ve daha sonra tüm dünyaya hızla yayılmış ve vakaların aşırı derecede artması sebebiyle de, Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ), 2019 koronavirüs hastalığını tanımlayan “COVID-19” ismini koyarak pandemiyi ilan etmiştir.
Mardin İlinde Yayılış Gösteren Salvia L. Taksonları Üzerine Bir Araştırma
(masjaps.com, 2022) Mungan Kılıç, Fatma
Bu çalışmada, 2018-2020 yılları arasında Mardin’de yayılış gösteren Salvia cinsinin 4 seksiyonuna ait 10 (Salvia seksiyon: S. macrochlamys Boiss. & Kotschy, S. trichoclada Bentham, S. suffruticosa Montbret & Aucher ex Benth., S. bracteata Banks & Sol.; Hymenosphace seksiyon: S. multicaulis Vahl; Aethiopis seksiyon: S. syriaca L., S. montbretii Bentham, S. palaestina Bentham, Salvia brachyantha subsp. brachyantha (Bordz.) Pobed.; Hemisphace seksiyon: S. russellii Bentham) taksonun morfolojik özellikleri, habitat alanları ve tehlike kategorileri incelenmiştir. Bitkiler genellikle serpentin topraklar, yol kenarı ve yamaçlarda yayılış gösterirler. Türkiye Bitkileri Kırmızı Kitabı ve IUCN 2001 risk kategorilerine göre, taksonların hepsi geniş yayılışlıdır (LC). Belirlenen taksonların tümü İran-Turan fitocoğrafik bölgesinin elementidir. Bu çalışma, Türkiye’nin sahip olduğu biyolojik zenginliklerin tanınmasına, korunmasına ve konuyla ilgili yapılacak diğer çalışmalara da katkıda bulunulmuş olacaktır.
Mardin İlinde Yayılış Gösteren Verbascum Taksonları Üzerine Bir Derleme
(SİİRT ÜNİVERSİTESİ, 2022) Mungan Kılıç, Fatma; Kılıç, Murat
Verbascum L. (Scrophulariaceae) cinsi, dünya çapında yaklaşık 360 tür içerir. Türkiye'de 130 melez ilavesi ile cins, kısmen yapay 13 gruba ayrılan 246 tür ile temsil edilmektedir. Türkçe “Sığırkuyruğu” olarak adlandırılan bu cinsin endemizm oranı, 196 endemik tür (%80) ile oldukça yüksektir. Bu cins 9 takson ile (V. orientale (L.) All., V. agrimoniifolium subsp. agrimoniifolium (K.Koch) Hub.-Mor., V. laetum Boiss. & Hausskn ex Boiss., V. racemiferum Boiss. & Hausskn ex Boiss., V. sinuatum subsp. sinuatum var. adenosepalum Murb., V. geminiflorum Hochst., V. andrusii Post, V. kotschyi Boiss. & Hohen., V. lasianthum Boiss. ex Benth.) Mardin ilinde doğal olarak yayılış göstermektedir. Taksonlar tek, iki ve çok yıllıktırlar. Çiçeklenme Mayıs-Temmuz zaman aralığındadır. Habitatları kireçtaşı yamaçları, Quercus çalılığı, bağlar, nadas tarlaları, taşlı yamaçlar ve tahıl tarlalarıdır. Yayılış gösterdikleri yükseklik 0-1050 m arasındadır. Akdeniz ve İran-Turan elementidirler. Taksonların Türkiye dağılımları Güneydoğu Anadolu Bölgesidir. Sığırkuyruğu, geleneksel veya bitkisel tıpta uzun yıllardan beri kullanılan bitkilerdendir. Özellikle astım, solunum, hemoroit, saç dökülmeleri, mantar enfeksiyonları, cilt yaraları, romatizmal ağrılar, ishal, lenfosittik lösemi ve grip gibi hastalıkların tedavisinde kullanıldığı belirtilmiştir. Bunun yanında yapılan araştırmalarda antiinflamatuar aktiviteye sahip olduğu ve çiçeğinin antiviral özellikler taşıdığı tespit edilmiştir. Bu derlemede, Verbascum üyelerinin Mardin’de yayılış gösteren taksonlarının taksonomik özellikleri ve tıbbi açıdan da kullanımları derlenmiştir.
Mardin İlinde Yayılış Gösteren Yenilebilir Yabani Bitkilerin Sürdürülebilirliği
(Mardin Artuklu Üniversitesi Yayınları, 2022) Mungan Kılıç, Fatma
Yenilebilir bitki, genellikle doğal yetişen, usulüne uygun olarak toplanan, olgunlaşmış, mutfaklarda kullanılan, bazı organları ya da tamamı tüketilen bitki anlamına gelmektedir. Bu bitkiler, kırsalda kendi kendilerine büyüyen veya tarımı yapılan çok zengin bir çeşitliliğe sahip olduğu da bilinir (Kallas, 1996; Çetinkaya ve Yıldız, 2018). Yenilebilir otlar; sebze, meyve ve tahıl gibi insan sağlığı için önemli içerikleri olan ve besin olarak faydalanılan bitkilerdir (Varona, 2001; Çetinkaya ve Yıldız, 2018). Ülkemiz üç fitocoğrafik bölgeye (Avrupa-Sibirya, Akdeniz ve lrano-Turanian) sahip olmasından dolayı zengin bitki örtüsüne sahiptir (Özhatay ve ark., 2005). Türkiye’de gelişmiş yabani bitki kültürünün varlığı, asırlardır bitki ve insan arasındaki ilişkiye dayanmaktadır. Özellikle Doğu Anadolu'da doğal olarak yetişen birçok yabani yenilebilir bitki toplanır ve gıda olarak tüketilir (Mükemre ve ark., 2015). Gıda elde etmek için tarımı yapılan türler 3.000 civarında iken, gıda olarak kullanılan yabani bitki tür sayısı 10.000’in üzerindedir. Yapılan bir çalışmada, Türkiye’de 140 adet bitki tıbbi olarak kullanıldığı tespit edilmiştir. Fakat mevcut duruma bakıldığında tedavi amaçlı kullanılan bitki 500 civarında olup, bu örneğin diğer ülkeler içinde geçerli olabileceğini düşünülecek olursa, dünya çapında tıbbi bitki sayısının 100.000 civarında olduğu düşünülmektedir (Baytop, 1999).
Mardin İlinin Endemik Bitkileri
(www.EurasianBioChem.org, 2021) Mungan Kılıç, Fatma
Endemik tür, bulunduğu bölgenin ekolojik şartlarından dolayı belirli sınırlar içerisinde yayılış gösteren dünyanın başka yerinde yetişme ihtimali olmayan, yöreye özgü bitki türüdür. Türkiye coğrafi konumu, topoğrafik yapısı, su kaynakları, mikro iklim bölge çeşitliliği, jeolojik yapısı, Avrupa-Sibirya, İran- Turan ve Akdeniz bitki coğrafyası etkisi altında olması bitki gen kaynakları bakımından dünyanın en önemli ve zengin merkezlerindendir. Son yapılan teşhislerle birlikte Ülkemizde yaklaşık 10000 tür ve 12000’e yakın bitki taksonu yetişmektedir. Endemik takson sayısı yaklaşık 4000 kadardır. Bunların % 60’ı İç, Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerimizde yayılış göstermektedir. Mardin ili sınırları içinde bulunan toplam 622 taksondan 48’ si endemik takson olup, bunlardan; Astragalus mardinensis Nab., Astragalus stojanii Nab., Astragalus clavatus D.C., Ajuga vestita Boiss., Allium armerioides Boiss., Iris nectarifera var. nectarifera Güner, Iris nectarifera var. mardinensis Güner, Crocus musagecitii Erol & Yıldırım, Eremopoa mardinensis Mill., Polygala azizsancarii Dönmez, Allium mardinense Balos, H.Akan & Yıldırım taksonları sadece Mardin ili sınırları içerisinde bulunmaktadır. Bu çalışmada, Mardin ilinde yayılış gösteren lokal endemik bitkilerin, morfolojik verileri, yöresel isimleri, yayılış alanları, habitatları, tehlike kategorileri, etnobotanik kullanımları ve fitokimyasal özellikleri ile ilgili bilgiler derlenmiştir. Endemik takson listesi ‘Türkiye Bitkileri Kırmızı Kitabı’ndaki floristik listeler kullanılarak oluşturulmuştur. Daha sonra bu liste “Türkiye Bitkileri Listesi, Damarlı Bitkiler” kitabına göre güncellenmiştir. Bu listede yer alan endemik taksonların lokasyon bilgileri ve morfolojik bilgileri Türkiye Florası eserlerinden yararlanılarak belirlenmiştir. Sonuç olarak; Ülkemizin önemli bir genetik zenginliği olan bu endemik taksonların, daha iyi tanınmasına, nesillerini devam ettirebilmesi için koruma altına alınması veya koruma bilincinin geliştirilmesi gerekmektedir. Ayrıca, bu taksonlar üzerinde kapsamlı araştırmalar yapılarak birtakım özelliklerinin (farmakolojik, sitogenetik, filogenetik vb.) ortaya konulması da önem arz edecektir.
MARDİN İLİNİN TIBBİ VE AROMATİK BİTKİ POTANSİYELİ
(İKSAD YAYINEVİ, 2023) Mungan Kılıç, Fatma
Tıbbi ve aromatik bitkiler, çok eski zamanlardan bugüne kadar günlük hayatımızın ve kültürümüzün vazgeçilmez bir unsurudur. Dünyada yenilebilir tıbbi aromatik bitkilerin 10.000’den fazla olduğu tespit edilmiştir. Bu bitkilerin sağlık sektörü, kozmetik, gıda ve son zamanlarda gıda teknolojisi alanında antioksidan olarak kullanıldıkları belirlenmiştir. Tarih boyunca tıbbi aromatik bitkilerin ekim ve toplama işlemi devam etmiştir (Nohutçu ve ark. 2019). Tıbbi ve aromatik bitkilerin tohum, kök, yaprak, meyve, kabuk, çiçek ve hatta bitkinin tamamı; modern tıpta hastalıkların önlenmesi, tedavisi ve sağlığın sürdürülmesine yönelik eczacılığın temel malzemesi olarak kullanılmaktadır. Şifalı bitkilerin bünyesindeki aktif bileşikler doğrudan veya dolaylı terapötik etkiye sahip ve tıbbi ajan olarak kullanılmaktadır (Phillipson, 2001).
Pollen and Capsule Morphological Studies on Verbascum Hybrids (Scrophulariaceae) in Mardin, Turkey and Their Taxonomic Importance
(Dergipark, 2023) Mungan Kılıç, Fatma
Verbascum (Scrophulariaceae, Lamiales), usually known as “Mullein”, is widely distributed in Eurasia and North Africa, but the highest taxa diversity is in Anatolia, the southern Balkans, the Middle East, the Caucasus and northwestern Iran and is represented by approximately 360 species in the World. As hybridization is very dense in the genus Vesbascum, the high frequency of morphological variations has been intricated in species delimitation. In this study, pollen and capsule morphology of three hybrid Verbascum taxa [Verbascum × calcicola Hub.-Mor., V. × kotschyoides Hub.-Mor., and V. × nusaybinense Hub.- Mor.] were investigated. They are hybrids wild distributed in the province of Mardin in Southeastern Anatolia. Pollen slides were prepared according to the Wodehouse method, pollen and capsule morphologies were examined with microscope. In general terms, aperture types were tricolporate, but also tricolpate aperture types were observed. The shapes of the pollen grains were determined as oblate-spheroidal and subprolate. The sculpture was reticulate in all cases. The seeds not developed. The capsules are pubescent, densely covered by branched hairs, or loosely by glandular hairs, depending on taxa. The results of this study showed that morphological features, such as pollen shape, polar axis (P), equatorial diameter (E), aperture type, exine and intine thickness, colpus, and por measurement, show differences that can be taken into consideration in the systematic discrimination within the taxa. The capsule showed that substantial taxonomic insight can be gained from examining the capsule characteristics of Verbascum, particularly at the species level.
A survey of heavy metal pollution in Ayvalık Saltern (Balıkesir-Turkey)
(Dergipark, 2021) Mungan Kılıç, Fatma; Kılıç, Murat; Ay, Güngör; Koçbaş, Fatma
In this study was determined concentration of Pb, Zn, Cu, Cd, Ni in Salicornia europaea L. and its growing soil which is naturally distributed in Ayvalık Saltern. Analyses were performed using by Flame Atomic Absorption Spectrophotometer (FAAS). Sampling took place between the June 2009 and May 2010 intervals on 8 stations that were determined on the soil barrier surrounding the Saltern. Root, stem and leaves parts of the plant and soil samples collected from the where plant samples were taken regularly from the each station for 12 months. In the S. europaea, Pb and Zn accumulation increased depending on the distance from the road, and a clear relationship was not obtained between Cd, Cu and Ni accumulation.
TARIMDA ARAŞTIRMA KONULARI VE KONSEPTLERİ
(İKSAD, 2023) İzgi, Mehmet Necat
Küresel gıda sistemi, büyüyen ve daha varlıklı bir dünya nüfusunun ihtiyaçlarına cevap vermeye devam etmektedir. Hükümet politikaları ve müdahaleleri, gıda ve tarım piyasalarının şekillenmesinde önemli bir rol oynamaktadır, ancak politikalar her zaman gelişen hedeflerle uyumlu değildir. Kaynakların tükenmesi ve iklim değişikliği, küresel gıda sistemi için büyük zorluklar oluşturmaktadır, ancak bu zorlukların üstesinden gelinmesine yardımcı olacak politikalar için fırsatlar mevcuttur. Küresel gıda, tarım ve balıkçılık sisteminin önümüzdeki yıllarda nasıl gelişeceği, kimsenin geride kalmamasını sağlamaya yönelik hedeflenen önlemlere bağlı olacaktır. Tarım ürünlerinin artırılması bu daldaki araştırma ve geliştirmenin üretim büyümesini geliştiren en önemli altyapılardan biri olarak kabul edilmesi açısından önem arz etmektedir. Tarımsal üretim yöntemleri, girdiler ve üretim yöntemleri ile ilgili yeni ve gelişmiş bulgular sağlar, dolayısıyla Ar-Ge etkinliği artar ve tarım ürünlerinin veriminin artmasına yardımcı olur ve doğal kaynaklar üzerindeki baskıyı azaltır. Gelişmekte olan ülkelerin çoğunda çiftçi başına düşen tarım ürünleri, yeni teknoloji uygulamasının etkinliğini göstermektedir, bu nedenle tarım alanında temel Ar-Ge uygulamaları gerçekten önemlidir. Temel kavram olarak tarım, toprağı işleme, ürün yetiştirme ve hayvan yetiştirme sanatı ve bilimidir. Bitkisel ve hayvansal ürünlerin insanların kullanması için hazırlanmasını ve pazarlara dağıtımını içerir. Tarımdaki yeni paradigma ise, "daha az kaynaktan daha fazla verim" elde etmektir. Anahtar konulardan başılacaları tarımsal ticaret; tarım ve çevre; tarımsal piyasa bilgi sistemleri; tarım politikasının izlenmesi ve değerlendirilmesi; tarımsal üretkenlik ve yenilik; anti-mikrobiyal direnç ve tarım; biyolojik çeşitlilik ve ekosistemler; iklim değişikliği ve gıda sistemleri; çiftlik düzeyinde analiz; balıkçılık ve su ürünleri yetiştiriciliği; besin zinciri analizi; gıda güvenliği ve beslenme; küresel değer zincirleri ve tarım; tarımsal üretkenlik; sürdürülebilir tarım ve gıda sistemleri; risk yönetimi ve dayanıklılık; tohumlar, traktörler, ormanlar, meyve ve sebzeler için standartlar; teknoloji ve dijital tarım; su ve tarım sayılabilir. Bu alanlarda yapılacak daha fazla araştırmaya ihtiyaç duyulmaktadır.

Browse

Browsing Meslek Yüksekokulları by Department "MAÜ, Meslek Yüksekokulları, Kızıltepe Meslek Yüksekokulu, Tıbbi ve Aromatik Bitkiler Bölümü"